استفاده از شکر و اسانس‌های نامناسب، طعم شیرین عسل‌های طبیعی مازندران را از یادها برده است چراکه زنبورهای امروزی هم دوپینگی شده‌اند.
به‌گزارش مهر، مازندران از دیرباز مهد زنبورداری در کشور بوده است اما به‌دلیل نبود برند مناسب، محصولات استان به‌نام استان‌های دیگر صادر و عرضه می‌شود.
قدمت زنبورداری در ایران به دوران قبل از میلاد برمی‌گردد و به‌دلیل شرایط و تنوع آب و هوایی در استان مازندران پرورش آن از دیرباز به‌صورت سنتی رایج بوده که به‌تدریج با افزایش زنبورداران، بالغ بر 50‌هزار کندو بومی به مدرن تبدیل شده است. طبق سرشماری که در‌سال 1392 انجام گرفته در استان 419‌هزار کلنی زنبورعسل وجود دارد که توسط 5 هزار و 151 نفر زنبوردار پرورش و نگهداری می‌شود.
99درصد از کلنی‌های زنبور عسل استان مدرن است که به ازای هر کدام 23/9 کیلوگرم عسل تولید می‌شود. با توجه به حجم تولید عسل در مازندران می‌توان درجهت توسعه صادرات این محصول گام‌های اساسی برداشت.
به‌رغم این‌که در استان مازندران 7 کارگاه بسته‌بندی عسل وجود دارد ولی این تعداد جوابگوی نیاز فعلی نیست و به دلیل نداشتن برند مناسب بیشتر محصولات به استان‌های دیگر صادر و به نام آن استان در بازار عرضه می‌شود.
امروزه بیشتر تولیدات به‌صورت سنتی و در بازارهای خانگی به فروش می‌رسد که متاسفانه به دلیل وجود عسل‌های غیرطبیعی و استاندارد مردم کمتر برای تهیه عسل به مراکز عرضه مراجعه می‌کنند و به دلیل این‌که قانون مدونی برای متخلفان این بخش تدوین نشده برخی از سودجویان اقدام به عرضه عسل‌های غیرطبیعی و غیراستاندارد   می‌کنند.
عبدل‌حمید سرهنگ‌پور، یکی از تولیدکنندگان که حدود 7‌سال در این بخش فعالیت می‌کند، دراین‌باره می‌گوید: متاسفانه در جامعه ما زنبورداران جایگاه خاصی ندارند و کمتر به آنها توجه می‌شود.
وی به مشکلات زنبورداران اشاره کرد و بیان داشت: به دلیل عدم‌توجه به این حوزه، زمین‌هایی که زنبوردار باید در آن کندوهای خود را بگذارد، دامدار در ابتدا با گله دام وارد شده و حیوانات تمام گل‌های منطقه را نابود می‌کنند و وقتی زنبوردار وارد می‌شود، می‌بیند که کل مزرعه از بین رفته است.
سرهنگ‌پور افزود: افراد بومی منطقه نیز اجازه نمی‌دهند زنبوردار کندوها را در جاهای خاصی بگذارد و برای آن محل نیز اجاره‌های سنگینی از ما می‌گیرند.
وی با بیان این‌که با داشتن 200 کلنی، سالانه حدود 10 تن تولید می‌کنم، گفت: زنبوردار برای افزایش تولید باید در هر فصلی به‌دنبال گل باشد و نمی‌تواند در یک مکان به‌صورت ثابت زندگی کند.
سرهنگ‌پور با بیان این‌که زنبورداران برای گرفتن عسل بهار نارنج در فصل بهار به سمت دریا کوچ می‌کنند، افزود: برای فصل تابستان به سمت جنگل‌ها و در پاییز نیز به دامنه‌های سبلان و البرز کوچ می‌کنیم.
وی ادامه داد: برخی از زنبورداران برای این‌که در زمستان هم تولید داشته باشند به سمت جنوب می‌روند.
سرهنگ‌پور با بیان این‌که هرچه زنبوردار بسته‌بندی شیک‌تری می‌کند، اعتماد مردم کمتر می‌شود، بیان داشت: اگر یک شال به‌کمرم ببندم و یک دبه عسل به دوشم بگیرم و در بازار بروم بیشتر می‌فروشم تا این‌که بیایم برای آن مجوزهای لازم را بگیرم.
این تولید‌کننده عسل ادامه داد: به علت عدم وجود مرجعی برای تفکیک عسل‌های طبیعی و غیرطبیعی، زنبورداران با این مشکلات مواجه هستند که اگر کنترل شود دیگر با این مشکل مواجه نمی‌شویم.
زمانی، عضو تعاونی زنبورداران سوادکوه که 40‌سال در این حرفه مشغول به کار است نیز گفت: به دلیل مرغوب بودن عسل در فروش محصولات مشکلی نداریم.
وی تهیه دارو و شکر را از مشکلات زنبورداران دانست و افزود:   کارخانه‌داران به‌دلیل گرفتن سود بیشتر، شماره دلالان را به ما می‌دهند و می‌گویند از طریق آنها تهیه کنید که آنها هم از ما می‌خواهند پول را زودتر به حسابشان واریز کنیم.
این عضو اتحادیه زنبورداران سوادکوه، اسکان زنبور را از دیگر مشکلات زنبورداران عنوان کرد و ادامه داد: برای اسکان زنبور باید برای هر کندو 5‌هزار تومان به افراد بومی پرداخت کنیم و در برخی موارد اجازه   اسکان نمی‌دهند.
زمانی با اشاره به بسته‌بندی عسل، گفت: متاسفانه عسل مرغوب را از ما نمی‌خرند و بسته‌بندی نمی‌کنند.
مهدی صمیعی، زنبورداری از خراسان‌جنوبی که 14‌سال در این حرفه مشغول به کار است نیز گفت: باید مسئولان از زنبورداران حمایت کنند تا زنبوردار بتواند فعالیت خود را ادامه دهد.