مریم نراقی روزنامه‌نگار
چقدر عجیب است رفتار این روزهای برخی سلبریتی‌ها در مواجهه با موضوعات مختلف. چند روزی است که استاد جمشید مشایخی در بیمارستان بستری شده است با حالی ناخوش، رخساری زرد، تنی بیمار در لباس بیمارستان و لوله‌های آبی رنگی در بینی که به تنفسش کمک می‌کند. در این چند روز انواع و اقسام عکس‌ها از آن اتاق بیرون آمده؛ تصاویری نامناسب، نابجا و در غیرحرفه‌ای‌ترین شکل ممکن. فریم‌های مختلفی از زوایای متفاوت، سلبریتی‌ها و مسئولانی که به‌ناگاه کنار بالین استاد حاضر شدند و عکس‌های یادگاری‌شان را در کنارش ثبت کردند. به عکس‌ها که نگاه کنید، بیشتر متوجه عمق ماجرا می‌شوید و نگاه متعجب جمشید مشایخی. در اغلب فریم‌ها استاد مشایخی پشت به دوربین یا در زاویه غیر مستقیمی مبهوت است و عیادت‌‌کنندگان با لبخندی بر لب مستقیم به لنز دوربین زل زده‌اند. مگر قرار نیست آنها الگوی جامعه باشند و تأثیرگذار؟ هر چه به این عکس‌ها نگاه کردم و گشتم به دنبال دلیلی که منطقی پشتش باشد یا آموزه‌ای داشته باشد، چیزی جز خودنمایی ندیدم. متاسفانه چیزی به ذهنم خطور نکرد و این تلخ‌ترین تعبیر است از روزگاری که اندیشه و تحلیل و تفکر در آن جایی ندارد؛ حتی میان هنرمندان و سلبریتی‌هایش. بیچاره سوریلند چندی پیش در انتقاد به این رفتار مردم کلیپی ساخته بود که فرهنگسازی کند، شاید کمتر شاهد چنین رفتارهایی در جامعه باشیم! مورد دیگری که همین چند وقت پیش شاهدش بودیم، ماجرای مائده هژبری بود که آخرش معلوم نشد که اصل قضیه چیست. بعد از پخش آن شبه اعتراف غیراخلاقی از تلویزیون، اکثریت قریب‌به‌اتفاق هنرمندان و سلبریتی‌ها بدون اندک زمانی برای تفکر یا اندک آگاهی برای تحلیل و چون و چرای ماجرا بشدت واکنش نشان دادند. به‌ناگاه صفحات‌شان پر بود از عکس و تصویر دخترک مجهول‌الحالی که نه قهرمان بود و نه هنرمند. اینکه ماجرای آن اعتراف تلویزیونی چه بوده و چقدر غیراخلاقی بوده، بحث دیگری است؛ اما سلبریتی‌ها ندانسته از مائده هژبری قهرمان ساختند و با جملاتی عجیب در کپشن‌ها او را ستودند بی‌آنکه عمل ستایش‌آمیزی انجام داده باشد یا افتخاری آفریده باشد. هیچ‌کدام‌شان به این فکر نکردند که این رفتار و برخورد ناشیانه چه تأثیری می‌تواند بر دختران و پسرانی داشته باشد که دوست دارند در مسیر توجه و شهرت بدرخشند. ماجرا شاید این است که سلبریتی‌ها امروز خیلی فرصت فکرکردن ندارند. اینها همان‌هایی هستند که با هر فرد میکروفن به دستی در مراسم و ایونت‌های سینمایی مصاحبه می‌کنند، بدون اینکه برای‌شان مهم باشد به چه سوالی پاسخ می‌دهند اما به سختی با یک روزنامه معتبر یا یک روزنامه‌نگار باسواد گفت‌وگو می‌کنند. دلیل‌شان هم این است: روزنامه مخاطب ندارد! راست می‌گویند؛ روزنامه مخاطب ندارد چون حتی هنرمندان و سلبریتی‌های ما هم یک‌دهم وقتی را که در اینستاگرام و فضای مجازی سپری می‌کنند به خواندن روزنامه اختصاص نمی‌دهند؛ چه بسا بسیاری‌شان کتاب هم نمی‌خوانند. در جامعه‌ای که هنرمندان آن مجازی شده‌اند، فردا مجازی خواهد بود، آینده مجازی و امید هم مجازی.