پنجشنبه‌ای که گذشت، «بهمنِ بوستان» - پژوهشگر و مولفِ موسیقیِ ایران- به خاک سپرده شد تا دوباره یادمان بیفتد که کسی درگذشت که در این سال‌ها از ظرفیت‌هایش استفاده نشده بود.  البته که تعدادِ کسانی که در مراسمِ تشییعش حضور داشتند، بسیار اندک‌تر از چیزی بود که انتظار می‌رفت؛ اما به هر روی تعدادی از مردم به همراهِ هنرمندان و تعدادی از پیشکسوتان ورزشی در تالار وحدت تهران حاضر شدند تا او را بدرقه کنند.  
حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی در این مراسم سخنرانی کرد، او از این گفت که: «همه‌ ما می‌دانیم بهمن بوستان چه عشقی به موسیقی این سرزمین داشت.  به نظر من، او به نوعی تاریخ شفاهی موسیقی کشورمان بود و قبل از بعد از پیروزی انقلاب، فعالیت‌های زیادی در عرصه پژوهش موسیقی کرده بود.  خیلی از کسانی که با آثار ثبت و ضبط شده دهه 60 موسیقی ایرانی در ارتباط هستند و آنها را گوش می‌دهند، خوب می‌دانند که در پایان برنامه‌های مختلفی که به صورت رادیویی و تلویزیونی ضبط می‌شد، این صدای تاثیرگذار و زیبای بهمن بوستان بود که درباره تاریخ موسیقی صحبت می‌کرد؛ کما این‌که در دهه هفتاد هم برنامه‌هایی در عرصه‌های مختلف به‌ویژه در زمینه موسیقی نواحی اجرا می‌شد که بهمن بوستان چهره یگانه‌ای در بطن برنامه‌ها بود.»
مدیرعاملِ خانه‌‌  موسیقی همچنین از این مسأله اظهارِ تاسف کرد که در سال‌های اخیر از حضور بهمن بوستان به درستی استفاده نشده است؛ امروز بیش از هر روز دیگری به او نیاز داریم، اما او دیگر بین ما نیست. علی مرادخانی- معاون هنری وزیر ارشاد- هم از این گفت که در زمانِ ریاستش بر مرکزِ موسیقی، بوستان کمک‌های بسیاری به این مرکز می‌کرد:«همیشه حضورش در مباحث تحقیقی کمک حال ما بود و ما هیچ وقت این فعالیت‌ها و تلاش‌های ارزنده را فراموش نخواهیم کرد.»  محمد اصفهانی خواهرزاده زنده‌یاد بهمن بوستان و علی بوستان هم در این مراسم سخنرانی کردند و همچنین چند قطعه‌ موسیقایی اجرا شد.