شهروند| حسی که بازیکنان تیمملی بعد از برد مقابل مراکش داشتند، تلفیقی از غم و شادی بود. اگرچه شیرینی پیروزی در نخستین دیدار جامجهانی میتوانست همه کینهها و اتفاقات قبلی را پاک کند اما بازیکنان نتوانسته بودند انتقادهایی که از آنها چند هفته مانده به جامجهانی شده بود را فراموش کنند. وقتی کریم انصاریفرد بهعنوان نخستین بازیکن از رختکن خارج و وارد میکسدزون شد، میشد از چهره برافروختهاش خیلی مسائل را فهمید. بیشتر که صحبت کرد، نتوانست خودش را کنترل کند و بغضش ترکید. کریم درحالی که اشک میریخت، گفت: «ما خیلی سختی کشیدیم، خیلی اذیت مان کردند. خیلیها دوست نداشتند ما موفق شویم، دوست دارم بدانم الان آنها حسوحالی دارند.» چند دقیقه بعد علیرضا جهانبخش همین حرفها را زد و سپس نوبت به کیروش رسید تا وقتی از او درباره حمایتها از تیمملی سوال شد، به چشمان آن خبرنگار خیره شود و بدون اینکه نگاهش منحرف شود، اینطور حرف بزند: «شما نمیتوانید بگویید حمایتی انجام شده، اصلا شما چگونه این حرف را میزنید، ما خودمان بودیم و روی پاهای خودمان ایستادیم. شما هم لطفا نگویید حمایتها کامل بوده است.» چند دقیقه بعد کیروش که کاملا اخم برچهره داشت، بار دیگر در مواجهه با یک خبرنگار دیگر گفت: «الان که بردیم، همهتان از ما حمایت میکنید.» بازیکنان و سرمربی تیمملی همه بعد از برد از دشمن فرضی صحبت کردند که میشود حدس زد منظورشان علی کریمی و برانکو ایوانکوویچ و همه آنهایی بودند که به برنامههای تیمملی خدشه وارد کردند. افرادی که با انتقادهای لفظی در رسانهها و البته ندادن بازیکنان خود به تیمملی از چشم کیروش افتادند و حالا اتحاد میان کادرفنی و بازیکنان سبب شده تا بازیکنان نیز پشت مربی محبوبشان دربیایند. در این شرایط اعضای تیمملی همواره در ذهن خود این را به یاد میآورند که عدهای از موفقیتهایشان خوشحال نمیشوند و همین امر میتواند دلیلی برای تلاش بیشتر نزد آنها باشد.