ایرانی‌ها انسان‌های شریک نوازی هستند. آنها حاضرند تولید‌کننده خودشان ضرر کند، اما خدای نکرده خاری کف پای تولید‌کننده خارجی نرود. البته در بین آنها افرادی وجود دارند که تلاش می‌کنند خصلت شریک‌نوازی ایرانی‌ها را خدشه‌دار کنند. این افراد با مطرح کردن موضوعاتی مانند واردات بی‌رویه، قاچاق کالا و... تلاش می‌کنند موش‌دوانی کنند و فرهنگ ناب اقتصاد ایرانی را مورد تهاجم قرار دهند اما خوشبختانه ایرانی‌ها شریک‌نوازتر از این حرف‌ها هستند و تاکنون بیشتر این مهاجمان به فرهنگ اقتصادی، ضایع شده‌اند و همچنان قلب ایرانی‌ها برای تولید‌کننده خارجی می‌تپد.
در باب شریک‌نوازی ایرانی‌ها همین بس که بگوییم کشورهای دیگر بسیار خسیس هستند. یعنی اگر بخواهی 4 کیلو سیب‌زمینی به فلان کشور صادر کنی حتما باید حداقل 4 کیلو پیاز از آنها بخری. تازه اگر پیاز بیشتری به شما نفروشند باید کلاهتان را بالا بیندازید اما ایرانی‌های محترم آنقدر سخاوتمند و دست و دلباز هستند که حاضرند هیچ‌گونه صادراتی نداشته باشند و با پول نفت‌شان همه اجناس شما را بخرند و به کشورشان وارد کنند. وقتی کشورهای دیگر از شما کالایی می‌خرند کم مانده است اهل و عیال و خانواده‌تان را به گروگان بگیرند که مبادا مردم کشورشان دوزار، دوقران ضرر کنند. بس که این کشورها گدا گشنه هستند اما ایرانی‌ها آنقدر مودب و سر به زیر و البته دست و دل باز هستند که کشوری مثل چین می‌آید برایشان خورش چمن می‌پزد و به اسم قورمه سبزی به آنها می‌فروشد اما تاکنون دیده نشده است که حتی یک نفر چینی به دلیل این بی‌نزاکتی مورد بازخواست قرار گیرد. یکی دیگر از ویژگی‌های شریک‌نوازی ایرانیان این است که آنها برای تمام کشورها، ملت‌ها و آحاد بشریت ارزش تجاری قائلند. به‌عنوان مثال ما به راحتی با کشورهای ناشناخته تفاهمنامه همکاری می‌بندیم تا از آن‌جا نخ بسته‌بندی شیرینی وارد کنیم! اگر پایش برسد حاضریم با قبایل بدوی آفریقا نیز قرارداد ببندیم و نیزه دست‌ساز وارد کنیم. تا در تجارت، دل هیچ کشور و ملتی را نشکنیم؛ زیرا بعضی‌ها اعتقاد اکید دارند که دل شکستن هنر نیست.
به همین دلیل است که شما به راحتی و به وفور در اخبار تلویزیون می‌شنوید که فلان هیأت تجاری خارجی با گل و شیرینی آمد و کشورهای خارجی پاشنه در کشورمان را کنده‌اند تا با ما قرارداد تجاری ببندند. به هرحال ما این‌قدر مردمان شریک‌نوازی هستیم که نه‌تنها مثل بقیه کشورها روی آنها را زمین نمی‌اندازیم، بلکه ممکن است جلوی پایشان گوسفند هم قربانی کنیم.