60 سال پیش، برابر با بیست‌و‌نهم 1958 میلادی، خوآن رامون خیمنس، شاعر اسپانیایی و برنده جایزه نوبل ادبیات (1956) در پورتوریکو درگذشت. یکی از مهمترین خدمات او به شعر مدرن، ایده «شعر ناب» بود. از نظر خیمنس شعر قبل از هر چیز وسیله معرفت است. او نگاهی سخت آریستوکراتیک و نخبه‌گرا به شعر و اندیشه داشت و از سادگی هنر عامیانه به شدت گریزان بود. او در نثر داستانی و مقالات ادبی نیز بیانی شاعرانه داشت و ظرافت‌های شعری را به کار می‌برد. از بهترین نمونه‌های آثار داستانی خوان رامون خیمنس کتاب «من و پلاترو» است که در سال 1914 منتشر شد و بی‌گمان یکی از زیباترین آثار منثور ادبیات اسپانیا در تمامی دوران‌هاست.