| عثمان مزین | دبیر کمیته حقوقی انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیایی سردشت(ODVCW)آثارش|
سردشت در سال 1366 با استفاده از خطرناک‌ترین سلاح‌ها و جنگ‌افزارها که گاز خردل بود مورد اصابت قرار گرفت که بیشتر سکنه آن مجروح و مصدوم شدند. در آن زمان به دلایل مختلفی از جمله جلوگیری از تضعیف روحیه نیروهای داوطلب و نظامیان و درگیر جنگ‌بودن در جبهه‌های جنوب کشور، موانعی برای انعکاس وضعیت ناگوار سردشت ایجاد شد که افکار عمومی اطلاعی از آثار ناگوار آن نداشته و تاکنون هم این بی‌اطلاعی ادامه دارد. زیرا انسان‌ها نوعا قصد ندارند که وقایع تلخ و سیاه را مرور و بررسی کنند. با فاصله‌گرفتن از جنگ کم‌کم رویدادهای مربوط به آن به فراموشی سپرده می‌شوند. قطعا فراموش شدن جنگ، فراموش کردن قربانیان جنگ را هم در پی دارد. مضاف بر آن استفاده از غرامت‌های رسمی و تکراری و عدم استفاده از ایده‌های جدید موجب شده که گفت‌وگو در مورد جنگ چندان مطلوب جامعه و قشر جوان نباشد. حتی این امر به قربانیان جنگ هم سرایت کرده زیرا بیان مرثیه و تکرار هر ساله آن زیاد خوشایند قربانی جنگ نیست.
در این‌که جنگ ویرانگر بوده و صدمات وسیع بر جامعه و انسان‌ها وارد کرده و این آثار برای سال‌های بعد و حتی چند نسل بعد هم تداوم خواهد داشت تردیدی وجود ندارد اما باید این وضعیت و اثر ناگوار را متحول کرد چون هر واقعه تلخی الزاما نباید نتایج تلخ در پی داشته باشد بلکه می‌توان وقایع تلخ را دستمایه و مبنایی برای نتایج مثبت و شیرین قرار داد.
هدف بیشتر طرف‌های درگیر در جنگ تحقق صلح بوده و جنگ‌ها به قصد صلح صورت می‌گیرد؛ لذا صرفنظر از تحقق یا عدم تحقق صلح در اثر جنگ و به بار آمدن ویرانی‌های بسیار در اثر جنگ، وقوع جنگ می‌تواند قبح و زشتی آن را آشکار و انسان‌ها و طرف‌های درگیر را از جنگ بیزار کند.
در اثر استعمال بمب‌های شیمیایی علیه مردمان غیرنظامی سردشت در سال 1366 و بعدها در شهر حلبچه و نابودی و مجروح شدن بیشتر سکنه آن به طوری‌که بعد از گذشت حدود 3 دهه هم آثار آن بر جسم، روح و محیط پیرامونی آن مردم دیده می‌شود بیشتر از گذشته قبح جنگ و ضرورت ممنوعیت کامل استفاده از سلاح‌های شیمیایی و گاز خردل را هویدا ساخت و مردم سردشت و حلبچه آخرین مردمانی هستند که در عصر حاضر با استفاده از سلاح شیمیایی نابود می‌شوند. انعکاس تصاویر و وضعیت قربانیان سردشت و دیگر مناطق کردنشین موضع‌گیری افکارعمومی جهانی و مجامع بین‌المللی ممنوعیت کامل را درپی داشته که این دستاورد را مدیون رسانه‌های نوشتاری و سمعی و بصری هستیم، زیرا درمان هر دردی مستلزم بیان آن درد است که در مورد قربانیان شیمیایی، آنان دردهای روزمره و مداوم خود و نفس‌کشیدن‌های سخت و دشوار را کرارا بیان کرده‌اند.
انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیایی سردشت که سال‌ها قبل و با همت خانواده‌های قربانیان شیمیایی و کسانی که در آن حادثه مصدوم شده و روزبه‌روز درد فراموشی و بی‌توجهی ارگان‌های مسئول را مشاهده می‌کردند، تشکیل شده که در اساسنامه آن تلاش برای داشتن جهانی عاری از سلاح‌های شیمیایی را از مهم‌ترین اهداف خود تعریف کرده و برای نیل به آن مقصود در مجامع مختلف داخلی و خارجی حاضر شده‌اند که با تلاش و حمایت اصحاب رسانه تا حدودی موجبات اطلاع افکارعمومی از این فاجعه فراهم شده.
حضور هر ساله در سازمان منع استفاده از سلاح‌های شیمیایی در لاهه هلند و حضور در برنامه‌ها و همایش‌هایی که در مراکز علمی و دانشگاهی به منظور آشنایی بیشتر افکارعمومی با وضعیت ناگوار قربانیان شیمیایی و آثار جانسوز آن در قهرستان سردشت صورت گرفته که در سال‌جاری با حمایت‌های مسئولان و خبرنگاران روزنامه شهروند توفیق حضور در بیستمین دوره نمایشگاه مطبوعات تهران حاصل شد و با استفاده از ظرفیت‌ها و امکانات ایجاد شده توسط آن جریده وزین ارتباط وسیعی با اصحاب رسانه و بازدیدکنندگان ایجاد شد.
نباید فراموش کرد که روزنامه شهروند با سرلوحه قراردادن رسالت خود در قبال جامعه و جلوگیری از افزایش آثار پدیده‌های طبیعی و جنگ و آشنایی مردم با هلال‌احمر و تکالیف انسان‌ها در قبال حوادث همواره با دیدگاهی روبه تعالی به مقوله جنگ و قربانیان مین و سلاح‌های شیمیایی پرداخته. فاصله گرفتن از رویه حاکم بر رسانه‌ها که همانا درصدد روایت صرف از جنگ بوده و تلاش برای کاستن از آلام جنگ در آینده شیوه‌ای است که روزنامه شهروند در پیش گرفته که قطعا این دیدگاه موجب خوشایند و رضایت قربانیان جنگ و استقبال مخاطبان از مولفه‌های آن روزنامه خواهد بود.
ارتباط تنگاتنگ با قربانیان جنگ و بیان خواسته‌ها و آرزوهای آنان و استفاده از متخصصان حقوق قربانیان جنگ موجب سودمندی بیشتر دیدگاه حاکم بر رویه آن روزنامه است.
قربانیان جنگ به طور عام و شهروندان سردشت به طور خاص خواستار تحقق صلح در جهان و معرفی شهرشان به عنوان شهر صلح در جهان هستند تا ظرفیت‌ها و تاریخچه ناگوار این شهر محرکه جهانیان برای زدودن جنگ از مجموعه رفتارشان و حاکم شدن صلح بر روابط انسان‌ها، گروه‌ها و کشورها باشد که بلاشک نیل به این هدف در پرتو نگاه حاکم بر رسانه‌هایی که درصدد ساختن آینده‌ای زیبا برای قربانیان جنگ هستند، امکان‌پذیر خواهد بود.