این نکته خوبی است که آقای دانش‌آشتیانی تجاری‌سازی دانشگاه‌ها را در برنامه‌هایش آورده است. هرچند برنامه‌های او با گزینه‌های قبلی پیشنهادی برای وزارت علوم تا اندازه‌ای شبیه است ولی توجه ویژه به کیفیت بخشی به دانشگاه‌ها و تجاری‌سازی آنها موضوع مهمی در برنامه‌های اوست.
موضوع اینجاست تاکنون نظارت ویژه‌ای بر وزارت علوم در ارتباط دانشگاه با صنعت انجام نشده است. از طرف دیگر استادان باید در اجرای پروژه‌ها درصدد رفع مشکلات جامعه باشند و به همین دلیل بهتر است وزارت علوم معاونتی برای ارتباط دانشگاه با صنعت راه‌اندازی کند و از دانشگاه‌های قطب، پژوهشگاه‌ها و سپس دیگر دانشگاه‌ها روند این ارتباط را مطالبه کند. نقش وزارت صنعت در اجرای قانون ارتباط دانشگاه و صنعت هم مهم است. بسیاری از صنعتگران نسبت به دانشگاه سلب اعتماد کرده‌اند که متاسفانه به دلیل نگاه فرهنگی که صنعتگران دارند، این مشکل به‌وجود آمده است. کم‌تجربگی بسیاری از استادان در مقایسه با سطح علمی که برخوردارند، یکی دیگر از علل ضعیف بودن ارتباط دانشگاه با صنعت است.
همه اینها در حالی است که برابر سندچشم‌انداز 1404 بنا بر این بوده که ما در بحث علم و رشد علمی رتبه اول منطقه باشیم. در مسائل نظری ما همین الان هم دارای رتبه اول منطقه هستیم اما در کاربردی شدن پژوهش‌های دانشگاهی به‌طوری که مردم بتوانند نتایج آن را احساس کنند، هنوز معلوم نیست به رتبه موردنظر در سند چشم‌انداز 1404 برسیم. موضوع مهم درباره این‌که چرا تا به‌حال دانشگاه‌های ما تجاری نشده‌اند و هنوز حلقه مفقوده بین دانشگاه و صنعت، حلقه بزرگی است که کلا ما ایرانی‌ها چندان اهل زحمت نیستیم و این به سبک زندگی‌مان برمی‌گردد. موضوع مهم دیگر این است که صنایع ما اساتید دانشگاه‌ها را نامحرم می‌دانند. صنایع به جای اساتید دانشگاه به‌دنبال این هستند که خودشان مرکز تحقیق گوشه کارخانه بزنند و بعد می‌گویند به اساتید نیاز نداریم و حتی از دانشگاه‌ها کارآموز هم به کارخانه‌هایشان راه نمی‌دهند.