شهروند| نتیجه ضعیفی که برای تیم‌ملی وزنه‌برداری در مسابقات جهانی 2014 رقم خورد، صبر پیشکسوتان این رشته را نیز لبریز کرده و یکی از قدیمی‌ترین آنها که در عرصه آسیایی و جهانی افتخارات زیادی را برای کشورمان کسب کرده، معتقد است دود این ناکامی در چشم پیشکسوتان هم می‌رود. بعد از کسب فقط 2 مدال در بازیهای آسیایی که با انتقاد وزیر ورزش همراه بود، انتظار می‌رفت وزنه‌برداری ایران در مسابقات جهانی حداقل در 2 وزن مدال طلا کسب کند و با رکوردشکنی بهداد سلیمی، ناکامی سایر اوزان زیر سایه این اتفاقات خوب گم شود اما این معادلات با عملکرد ضعیف سلیمی به هم ریخت. در ادامه گفت و گوی محمد نصیری ملقب به خروس طلایی ایران و هرکول ایرانی را که با داشتن 4 طلای جهان، 4 طلای بازیهای آسیایی و یک طلای المپیک پرافتخارترین وزنه‌بردار ایران و آسیا محسوب می‌شود، با «شهروند» می‌خوانید:
با از دست رفتن طلا برای بهداد سلیمی به نظر می‌رسد وزنه‌برداری ایران در مسابقات جهانی نیز نمره مردودی آورده. درست است؟
قطعا همین‌طور است زیرا حتی 2 مدال طلایی را که فکر می‌کردیم، هم نگرفتیم. همه فکر می‌کردند که طلای بهداد سلیمی قطعی است اما این وزنه‌بردار از نظر روحی واقعا صفر بود. باید فکر همه جای این ورزش را کرد زیرا غیرقابل پیش‌بینی است. این‌که مدیران فدراسیون به هوای 2 طلای کیانوش رستمی و بهداد سلیمی به مسابقات رفته‌اند، اصلا حرفه‌ای نیست و همین مشکلات را به بار می‌آورد.
فکر می‌کردید سلیمی که صحبت از رکوردشکنی می‌کرد، طلای جهان را هم از دست بدهد؟
بهداد به‌تازگی در بازیهای آسیایی مدال آورده بود و در این میان در لیگ برتر نیز شرکت کرد. این وزنه‌بردار فشار بسیار زیادی را از نظر روحی و جسمانی تحمل می‌کرد و آماده حضور در رقابت‌های جهانی نبود. نیازی به رکوردشکنی در این مسابقات نبود و اگر یک طلا می‌آورد، حداقل وضع تیمی ایران از این بهتر می‌شد. الان 4 رده سقوط نسبت به‌سال گذشته داشتیم که با ادامه این روند، وضع بدی رخ می‌دهد.
شما مقصر این ناکامی را چه کسی می‌دانید؟
هر زمانی که از ناکامی صحبت می‌شود، فدراسیون آن‌را به گردن وزیر ورزش و کمبود بودجه می‌اندازد. پس من مانده‌ام رئیس فدراسیون چه کاره است؟ مگر می‌شود رضازاده در تمام طول سال همه‌کاره وزنه‌برداری باشد اما زمانی که مسابقات اصلی به اتمام می‌رسد، پاسخگوی نتایج نباشد؟ مقصر اصلی این ناکامی قطعا خود فدراسیون است زیرا یک‌سال وقت داشته که تیم را برای این مسابقات آماده کند اما تیمی ضعیف‌تر از‌سال گذشته را به قزاقستان فرستاده است.
به نظر می‌رسد درحال حاضر تنها امیدهای مدال ایران در مسابقات بین‌المللی فقط سلیمی و رستمی هستند. این مسأله را قبول دارید؟
این مسأله یک ضعف بزرگ است. وزنه‌برداری ایران پتانسیل بالایی دارد و شما می‌توانید این مسأله را در شهرستان‌ها و لیگ برتر کاملا مشاهده کنید. یکی از همین استعدادها بهادر مولایی بود که با مصدومیت و به زور او را به بازیهای آسیایی بردند تا این‌که آن‌جا هم نتوانست وزنه بزند و مصدوم هم شد. مگر عقل ندارند که با یک قهرمان اینگونه رفتار می‌کنند و سپس وقتی به بیمارستان می‌رود تا پایش را جراحی کند، حتی احوالش را هم نمی‌پرسند؟ اینها آبروی مملکت هستند اما کسی در طول سال به این قهرمانان توجه نمی‌کند و فقط نزدیک مسابقه یادشان می‌افتند.
فکر می‌کنید در انتخابات فدراسیون که تقریبا 4ماه دیگر برگزار می‌شود، رضازاده با توجه به حضورش در شورای شهر رفتنی است؟
این مساله‌ای است که دولت باید درباره آن تصمیم بگیرد اما به عقیده من این آقا برود، بهتر است زیرا 6سال است که در فدراسیون مانده و هر روز هم شاهد افت وزنه‌برداری هستیم.
ما منتظریم که تغییرات مدیریتی در فدراسیون رخ دهد تا بلکه وزنه‌برداری از این وضع بد خارج شود. نمی‌دانم دیگر او از این فدراسیون چه می‌خواهد زیرا خودش می‌داند که هیچ‌کاری نمی‌تواند انجام دهد اما بازهم مانده است.
به نظر می‌رسد با این‌که بارها در کنار رضازاده دیده شدید اما دل پری از فدراسیون دارید؟
من و دیگر پیشکسوتان هیچ نقشی در تصمیمات فدراسیون نداریم. شاید گاهی اوقات به‌عنوان ابزار برای کاری به فدراسیون دعوت شویم اما هیچ نظری از ما نمی‌گیرند.
در ضمن این صحبت‌های من به این دلیل است که دود این ناکامی‌ها در چشم تمام جامعه وزنه‌برداری ازجمله پیشکسوتان می‌رود. باید کسی بیاید که بتواند برای وزنه‌برداری پشتوانه‌سازی کند. الان نه تیم نوجوانان درست و حسابی داریم و نه تیم جوانان. در بزرگسالان نیز که فقط در 2 وزن حرف‌هایی برای گفتن داریم.