خود ضمیرم را همیدانست او زانک سمعش داشت نور از شمع هو
بود پیشش سر هر اندیشهای چون چراغی در درون شیشهای
هیچ پنهان مینشد از وی ضمیر بود بر مضمون دلها او امیر