شهروند| معین، کودک پنج‌ماهه‌ای است که در نخستین روزهای تولدش، توسط گروه مهرورزی و کارتن‌خواب‌های بهبودیافته از اعتیاد «جمعیت طلوع بی‌نشان‌ها» پیدا شد. تلاش‌های بسیاری برای ترک اعتیاد و بهبودی پدر و مادر معین از اعتیاد صورت گرفت اما هیچ‌یک از تلاش‌ها ثمری نداشت. پدر و مادر معین اعتیاد را ترک نکردند اما با این حال، حس تعلق به فرزند هم اجازه نداد تا فرزندشان را به دست دیگری بسپارند. آنها می‌خواستند خودشان سرپرستی کودکشان را برعهده داشته باشند و معین پنج‌ماهه را بزرگ کنند.
وجود معین و معین‌ها در جامعه امروز، واژه‌ای دیگر را به ادبیات اجتماعی کشور وارد کرده است؛ «کودکان کارتن‌خواب» یا «ایتام اجتماعی». این واژه برای نخستین‌بار توسط «جمعیت طلوع بی‌نشان‌ها» به‌عنوان حامی تخصصی کارتن‌خواب‌ها مطرح شده است.
اکبر رجبی، مدیرعامل طلوع گفت: «پدر و مادر معین تلاش‌های بسیاری برای مخفی ماندن از چشم کسانی که قصد داشتند آنها را از فرزندشان جدا کنند، انجام دادند، اما درنهایت معین توسط تعدادی از کارتن‌خواب‌ها از حمله سگ‌ها نجات یافت و به ارگان‌های ذیربط سپرده شد.» در همین خصوص سارا چرتابیان، معاون جمعیت طلوع بی‌نشان‌ها نیز ضمن اشاره به محوریت خانواده و اهمیت آن در موضوع آسیب‌های اجتماعی، گفت: آنچه  به‌طور معمول در نهادهای حمایتی روی می‌دهد، حمایت‌های گسسته از کودک، پدر و مادر است که درنهایت به شکل صحیحی به هم متصل نمی‌شود و در نتیجه، از بستر مهمی به نام «خانواده» در این فرآیند صرف‌نظر می‌شود. چنان‌که مهم‌ترین دغدغه بسیاری از زنان کارتن‌خوابی که داوطلب پاک شدن هستند، سرنوشت فرزندانشان است و این‌که معمولا پس از بهبودی نمی‌توانند فرزندانشان را پس بگیرند.
چرتابیان در پاسخ به این موضوع که برای کمک به این معضل چه کمکی از مردم و رسانه‌ها ساخته است، گفت: رسانه‌ها نقش مهمی در آگاه‌سازی مردم دارند و مهم‌ترین و نخستین عامل تمامی ناهنجاری‌های اجتماعی، ناآگاهی است که اگر همه با هم در راستای آگاه‌سازی مردم و بیداری اجتماعی بکوشیم، بی‌شک با جهان زیباتری روبه‌رو خواهیم بود.  صحرا اکرامی، مدیر بخش پژوهشی «جمعیت طلوع بی‌‎نشان‌ها» پس از ارایه تعریف علمی «خوشبختی» و «احساس خوشبختی» و با اشاره به محمدمهدی، کودک 6ساله‌ای که پدرش تمایلی به همراه شدن برای پاک شدن و بازگشت به زندگی طبیعی نداشت، گفت: محمدمهدی می‌دانست که وقتی از آن فضا فاصله بگیرد، بسیاری از شاخص‌های خوشبختی، مانند سرپناه امن، غذای گرم و امنیت نسبی به زندگی‌اش افزوده خواهد شد، اما این کودک 6ساله در کنار پدرش «احساس خوشبختی» را تجربه می‌کند اگرچه از تمامی آن شاخص‌ها محروم باشد.