حمیدرضا طهماسبی‌پور دبیر گروه اقتصادی
نمایشگاه مطبوعات روز جمعه به کار خود پایان داد. نمایشگاهی که برای مطبوعاتی‌ها بیشتر به یک دورهمی شبیه بود و چیز تازه‌ای برای مردم عرضه نکرد. چیز تازه از آن جهت که کمتر رسانه‌ای برای حضور خود در این نمایشگاه ایده‌ناب یا تحولی تازه (مبتنی بر فکر) را به نمایش نگذارد! اما این نمایشگاه اگر هیچ نداشت، دست‌کم باعث دیدار رودررو با برخی مخاطبان روزنامه‌خوان شد و در این میان برای روزنامه «شهروند» یک دستاورد جدی داشت.
روزنامه «شهروند» در غرفه پررفت و آمد خود که از قضا در انتهای نمایشگاه هم قرار داشت سازمان‌های مردم‌نهاد خیریه را کنار خود می‌دید. انجمن‌هایی که با فرهنگ کار داوطلبانه فعالیت می‌کنند و با کمترین حمایت رسانه‌ای، کاری می‌کنند کارستان!
پنجشنبه 22آبان در حاشیه غرفه روزنامه، «انجمن طلوع بی‌نشان‌ها» حضور داشت؛ انجمنی که کارتن‌خواب‌های سابقا معتاد را میزبانی و درمان می‌کند و به آنها آموزش شغلی می‌دهد تا در سرپناه حداقلی که دارند، فرصت بازگشت به اجتماع را بیابند.
اما در حاشیه این حضور، حاشیه‌هایی دیدم که بد نیست با شما به اشتراک بگذارم:
1-علی ربیعی وزیر کار، تعاون و رفاه امور اجتماعی روز پنجشنبه، هنگام بازدید از غرفه روزنامه «شهروند»، در پاسخ به درخواست همراهی مدیر این انجمن، معترضانه منکر حضور
زنان‌کارتن‌خواب‌های زن شد و این موضوع را غلو دانست تا تلاش‌های جمعی این گروه را عملا نادیده بگیرد!
2-یکی از همکاران رسانه‌ای من، معترضانه حضور معتادها (البته معتادان پاک امروز) در کنار غرفه روزنامه را بد جلوه توصیف کرد و این کار روزنامه «شهروند» را کسر شأن جایگاه یک رسانه دانست!
3-بی‌نشان‌های پاک شده، با خلوصی کم‌نظیر از روزنامه «شهروند» تشکر کردند. آنها در یکی از کارگاه‌هایی که این مجموعه برای اشتغال معتادان پاک‌شده ساخته، یک کار هنری درست کرده بودند و برای تشکر از تیم «شهروند» که خبرهایشان را پوشش داده بود تقدیم کردند.
دست آخر هم با یک عکس یادگاری بدرود گفتند و آرزو کردند همه رسانه‌ها، به کار آنها بپردازند.
آخر نوشت:
روز پنجشنبه، فهمیدم خیلی از مردم و مسئولان، هنوز این جماعت سابقا مسأله‌دار را نمی‌شناسند و آنها را نبخشیده‌اند؛ فهمیدم کار زیادی در پیش است، کاری فرهنگی برای یک جماعت سختی کشیده که نیازمند بخشش ما هستند! باور کنید که باید به آنها باور داشته باشیم تا زخم‌های جامعه درمان شود. افتخار می‌کنم که رسانه‌ام این فضا را به این بخش ندیده جامعه داد و باعث شد خود من هم با آنها آشنا شوم.
خواندن بولتن این انجمن که اشتغال‌های کوچک این انجمن برای معتادان پاک‌شده را به تصویر کشیده بود هم تجربه خوبی بود؛ فهمیدم که در کنار کمک‌های مردمی خیرین، آنها هم بیکار ننشسته‌اند و کاری درست انجام داده‌اند که باید معرفی شود.
دست مریزاد بر این تلاش؛ آرزو می‌کنم روزی را ببینیم که مسئولان دیگر این بخش جامعه را انکار نکنند و هر واقعیتی را سیاه‌نمایی ندانند.
دست آخر هم از شما می‌خواهم به این نکات فکر کنید که چطور می‌توانید ببخشید و باور کنید. شاید خود شما، کمک بزرگی باشید برای ریشه‌کن شدن کارتن‌خوابی، فقر، اعتیاد و...