به درستى كه بخل و ظلم و حرص، غريزه‌ها و تمايلات متعدد و پراكنده‌اى هستند كه سوءظن به خداوند آنها را جمع مى‌كند.
امام علی(ع)
دل غم دیده
از غبار خط فزون شد روشنایی دیده را
توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را
دیده یعقوب می‌خواهد نسیم پیرهن
نیست هر نادیده لایق جامه پوشیده را
گرچه باشد صیقل زنگ کدورت ماه عید
ناخن الماس باشد، داغ ماتم‌دیده را
خود حساب از پرسش روز حساب آسوده است
نیست پروایی ز میزان مردم سنجیده را
می‌نمودم وحشت از کثرت، ندانستم که خار
از گریبان سر برآرد دامن برچیده را
چند باشم زان رخ مستور، قانع با خیال
در گریبان تا به کی ریزم گل ناچیده را
بی‌قراری‌های دل زنگ کدورت را فزود
پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را
بهره زان موی میان نازک خیالان می‌برند
در نیابد هر کسی این معنی پیچیده را
زلف با افتادگی بر سرکشان غالب شود
فتح باشد در رکاب این رایت خوابیده را
نیست جز انسان کسی شایسته اوصاف حق
شاه می‌بخشد به خاصان جامه پوشیده را
سخت‌تر گردد گره، هر گاه صائب‌تر شود
باده هیهات است بگشاید دل غم دیده را
صائب تبریزی