محرومیت درصد قابلتوجهی از کودکان کشورمان از تحصیل یکی از مهمترین معضلات پنهان ولی ریشهای در حوزه آموزش است که باید جدی گرفته شود و هرچه زودتر درصدد رفع آن برآییم. علم، دانستن و آموزش حق همه افراد است و این فرصت باید به نحوی برای همه کودکان فراهم شود. اینکه عنوان شده 450هزار نفر امسال از تحصیل بازماندهاند و به هر دلیلی اقدام به ثبتنام در مدارس نکردهاند، بیشتر مربوط به آموزشهای پایه و دوره ابتدایی میشود که البته به عقیده من این آمار اگر دورههای راهنمایی و متوسطه هم به آن افزوده شود، خیلی بیشتر از این رقم است؛ بخشی از این معضل به وضع فرهنگی خانوادهها برمیگردد که بهدلایل فقر مالی و فقر فرهنگی از آموزش کودکان ممانعت میورزند؛ بخشی از این خانوادهها که بیشتر در استانهای مرزی هستند بهدلیل اینکه فرزندانشان فاقد شناسنامه هستند، نمیتوانند آنها را در مدارس ثبتنام کنند؛ ولی این مشکل همه کسانی که از تحصیل بازمیمانند نیست؛ بعضی از خانوادهها هم بهدلیل تفکرات غلط سنتی از تحصیل بچهها جلوگیری میکنند. بههرحال محرومیت از تحصیل و آموزش آسیبهای جدی اجتماعی به دنبال خواهد داشت.
ما در قانون اساسی هم چند اصل بسیار صریح داریم که در آن به آموزش تمام افراد لازمالتعلیم در جامعه تأکید شده است.
بر همین اساس هم وظیفه همه مسئولان است که تدابیری درنظر بگیرند که مدیریت صحیحی بر نظام آموزشی کشور حاکم شود و حتی یک نفر هم از تحصیل بازنماند. این حرکت عزم ملی و همدلی و همکاری جمعی را میطلبد؛ بهویژه در استانهای محرومتر مثل کهگیلویه و بویراحمد و سیستان و بلوچستان که این آمار بیشتر است.
متاسفانه بازماندگی از تحصیل ارتباط مستقیم با وضع معیشت مردم دارد. برخی خانوادهها به واسطه فقر و بیکاری، کودکان را مجبور به کار کردن میکنند و به تحصیل آنها اهمیتی نمیدهند.
رفع این معضل هم فقط به مسئولان و تصمیمگیرندگان برنمیگردد، مردم هم باید خود را مسئول و متعهد به آموزش کودکان بدانند. تحصیلنکردن یعنی ندانستن و آگاهی نداشتن که لطمات سنگینی به فرد و جامعه میزند؛ افراد بهواسطه آموزش از حقوق اجتماعی خود آگاه میشوند و حقوق دیگران را میشناسند. عدمتحصیل زمینه آسیبهای بزرگ اجتماعی را فراهم میکند؛ کسی که درس نخوانده باشد چون زمینههای فعالیت قانونی در جامعه کمتر برایش فراهم است، زودتر به سمت کارهای خلاف یا مواد مخدر روی میآورد. به عبارت دیگر این افراد بیشتر در معرض ناهنجاریهای اجتماعی هستند. محرومیت از تحصیل خسارتهای سنگین اجتماعی به بار میآورد که بعضا جبرانناپذیر هستند. فرهنگسازی در مناطق محروم و کمبرخوردار و آگاهی و هشدار به خانوادهها درمورد آسیبهای فردی و اجتماعی بازماندن از تحصیل در شکلگیری عزم مردمی برای رفع این معضل کمککننده است.
ادامه در صفحه 10