سازمان جهانی بهداشت (WHO) در گزارشی در ماه سپتامبر در مورد گرسنگی کودکان هشدار داده است. این سازمان در گزارش خود آورده است که پس از یک دهه روند کاهش گرسنگی، حالا به دنبال جنگ‌ها و نزاع‌ها و مهاجرت، این روند افزایش یافته و درسال 2016، 815میلیون نفر را تحت‌تأثیر قرار داده است. این تعداد، 11درصد از کل جمعیت جهان است که بسیاری از آنها، کودکان هستند.
حدود 155میلیون کودک زیر 5 سال به خاطر گرسنگی از رشد کافی برخوردار نیستند و 52میلیون نفر آنها از کمبود وزن رنج می‌برند. از این میزان، 41میلیون کودک بیش از اندازه لاغر و نحیف هستند. این درحالی است که پس از تصویب برنامه 2030 به منظور توسعه پایدار و با هدف پایان دادن به گرسنگی تا سال2030 به نظر می‌رسد تلاش‌های سازمان‌های بین‌المللی بی‌اثر شده و گرسنگی دوباره روند فزاینده یافته است.
یکی از کشورهایی که در سال‌های اخیر بشدت دچار فروپاشی اقتصادی و گسترش فقر و گرسنگی شده، ونزوئلاست. به دنبال کمیاب شدن مواد غذایی اولیه در ونزوئلا، شهر کاراکاس، پایتخت و شهرهای دیگر این کشور به‌ویژه از ماه آوریل گذشته به صحنه اعتراض مردم، آشوب و هرج‌ومرج بدل شده است. گرسنگی سال‌هاست که ونزوئلا را دربرگرفته است. اما پزشکان می‌گویند حالا گرسنگی درحال کشتن کودکان، آن‌هم به‌طور بی‌سابقه‌ای است. یک تحقیق درسال ٢٠١٦ که توسط ٣ دانشگاه ونزوئلا صورت گرفته، نشان می‌دهد که از هر ١٠ نفر ونزوئلایی، ٩نفر دچار عدم‌امنیت غذایی هستند. حالا بسیاری از خانواده‌ها برای خوردن غذا در خیابان‌ها یا در میان زباله‌ها کندوکاو می‌کنند.
از زمان فروپاشی اقتصادی در سال ٢٠١٤ ونزوئلا بشدت درگیر این مسأله شده است. طغیان‌ها و تظاهرات مردمی به‌خاطر فقدان غذای مقرون‌به‌صرفه و قابل‌خرید، صف‌های طویل و بسیار طولانی و مشقت‌بار برای دریافت خواروبار اولیه، سربازان مستقر در بیرون نانوایی‌ها و جمعیت خشمگینی که فروشگاه‌ها را غارت می‌کنند، همگی نمایانگر عمق این بحران اقتصادی و کمبود مواد غذایی در ونزوئلا هستند.
در تحقیقات ٥ماهه خبرنگاران نیویورک‌تایمز، پزشکان در ٢١بیمارستان عمومی در ١٧ایالت سراسر کشور گفته‌اند که اتاق‌های اورژانس آنها پر از کودکانی است که دچار سوءتغذیه شدید شده‌اند. برای بسیاری از خانواده‌های کم‌درآمد، بحران اقتصادی، وضع اجتماعی را کاملا تغییر داده است. والدینی روزها را بدون خوردن غذا سپری می‌کنند و دایما درحال وزن کم‌کردن هستند. زنان زیادی در کلینیک‌های استرلیزه صف کشیده‌اند تا مانع داشتن فرزندانی شوند که نمی‌توانند به آنها شیر دهند. نوزادان می‌میرند، چراکه پیدا کردن شیر خشک یا خریدن آن حتی در اتاق‌های اورژانس کار بسیار دشواری است.
نه‌تنها کل کشور بلکه حتی بیمارستان‌ها نیز با کمبود شیر خشک مواجهند. تحقیق ملی سال ٢٠١٦ از بیمارستان‌ها نشان می‌دهد که ٩٦درصد بیمارستان‌های ونزوئلا به اندازه همه کودکانشان شیر خشک ندارند.
بیش از ٦٣درصد نیز گفته‌اند که اساسا هیچ شیرخشکی ندارند. در گزارش سالانه وزارت بهداشت در سال٢٠١٥ نرخ مرگ‌ومیر کودکان زیر سن ٤ هفته، از ٠,٠٢درصد در سال ٢٠١٢ به ٢درصد رسیده است؛ یعنی ١٠٠ برابر شده است. در آوریل سال جاری، پژوهش‌نامه‌ای منتشر شد که نشان می‌داد، در سال 2016، ١١هزار و ٤٤٦ کودک زیر یک سال
مرده‌اند.
پزشکان می‌گویند که تا پیش از فروپاشی اقتصادی در ونزوئلا تقریبا تمام موارد سوءتغذیه کودکان ناشی از بی‌توجهی یا سوءاستفاده و بدرفتاری والدین بوده است، اما با افزایش بحران اقتصادی در سال‌های ٢٠١٥ و ٢٠١٦، شمار موارد سوءتغذیه شدید در مراکز بهداشتی کودکان در پایتخت این کشور بیش از ٣برابر افزایش یافته. اما سال ٢٠١٧ این تعداد بسیار بیشتر شده است؛ گرچه آماری رسمی در این‌باره وجود ندارد.