اعتمادآنلاین| آمارها نشان می‌دهد که 60درصد زنان حداقل یک‌بار تجربه آزار خیابانی داشته‌اند. در نشست مبارزه با آزار خیابانی که با حضور الهام فخاری، عضو کمیسیون اجتماعی شورای شهر تهران، آمنه شیرافکن، روزنامه‌نگار و فعال زنان و طراوت مظفریان عضو جمیعت امام علی و فعال اجتماعی برگزار شد، به دلایل متوقف‌نشدن آزارهای خیابانی و راه‌های بنیادین مقابله با آن پرداخته شد.
آمنه شیرافکن، روزنامه‌نگار و فعال حوزه زنان نخستین سخنران نشست مبارزه با آزار خیابانی بود؛ او با بیان این‌که وقتی به موضوع خشونت در فضای عمومی می‌رسیم، اغلب به شکل غیرمترقبه‌ای با فضایی مواجه می‌شویم که در اختیار گروهی محدود است، گفت: «برای این موضوع می‌توانیم مثال‌هایی بزنیم. مثلا وقتی موضوع دومیدانی پیش می‌آید، این بحث مورد توجه قرار می‌گیرد که بحث دومیدانی مختص زنان نیست که این موضوع در موارد دیگر هم تکرار می‌شود. برای مثال در اتوبوس یا هر حمل‌ونقل شهری دیگر، اغلب کمترین فضا به زنان اختصاص پیدا کرده و در مترو هم همین‌طور است، حتی می‌توان در این زمینه پارک بانوان را مطرح کرد. به نظر من، پارک بانوان یک اندرونی‌سازی مدرن در فضای
عمومی است.»
او ادامه داد: «در این‌جا می‌توان بحث دانش و قدرت فوکو را مطرح کرد. بعد از انقلاب آمار ورود زنان به دانشگاه افزایش پیدا کرد و این موضوع تبدیل به پزی سیاسی شده است، اما این موضوع مورد بررسی است که با افزایش آگاهی و تحصیلات عمومی در بین زنان، آنها سهم بیشتری از فضای عمومی می‌خواهند. در واقع نوعی چرخش قدرت در عرصه عمومی شکل گرفته است به این مفهوم که خواسته‌ها، دانش و به‌‌تبع آن، قدرت آن گروهی که در ادوار تاریخ در اندرونی بودند، بیشتر شده است. در این چرخش قدرت، زنان برای حضور بیشتر در عرصه عمومی فشار می‌آورند.»
الهام فخاری، عضو شورای شهر تهران هم در نشست مبارزه با آزارهای خیابانی، تعیین و تخصیص سهم زنان از شهر را اولین لازمه مقابله با انواع آزارها علیه آنها دانست: «قبل از این‌که به راه‌های مقابله با انواع آزارها و خشونت‌ها علیه زنان فکر کنیم، باید به این موضوع توجه کنیم که آیا در جامعه ما زنان از سهم 50درصدی برخوردار هستند یا نه؟ متاسفانه جواب این سوال منفی است و من فکر می‌کنم تا زمانی که این سهم محقق نشود، نمی‌توان به راحتی برای اموری مانند مقابله با خشونت علیه زنان تصمیم‌های اثرگذار اتخاذ کرد.» او احقاق حق زنان در نهادهای سیاست‌گذاری را یکی از زمینه‌های محقق‌شدن سهم‌شان از شهر اعلام کرد: «ما تلاش زیادی کردیم، شعارها در مورد حضور حداقل 30درصدی زنان و 30درصد جوانان که با توجه به همپوشانی‌ای که با هم دارند، 50درصد را تشکیل می‌دهد، محقق کنیم. این هدف تا حد زیادی به دست آمد اما ما به این راضی نیستیم.»
فخاری ادامه داد: «فکر می‌کنم ما باید از یک حضور تزیینی عبور کنیم و این وقتی شکل می‌گیرد که ما به سهامداری جزء راضی نباشیم و سهام کل بخواهیم و به دست بیاوریم. تنها در همین صورت است که می‌توان امیدوار بود زنان بتوانند در نهادهای تاثیرگذار و انتصابی هم سهم‌شان را به دست بیاورند و با نگاهی که به این مجموعه‌ها تزریق می‌کنند، کاری کنند که زمینه‌های احقاق حق همه زنان فراهم شود.» او تجربه خود درباره تلاش برای تاثیرگذاری را این‌طور توضیح داد: «بعضی اوقات وقتی ما می‌خواهیم اثر خودمان را بگذاریم و تسلیم مصلحتی که مدیران مرد عنوان می‌کنند قرار نگیریم، به ناسازگاری، پافشاری غیرضروری و چندین برچسب دیگر متهم می‌شویم، حتی در خیلی از موارد این حمله‌ها از طرف زنان دیگر صورت می‌گیرد اما باید تأکید کنیم که این برخوردها نباید باعث شود که ما پاپس بکشیم.» فخاری از معضلی به نام اقلیت وارگی زنان نام می‌برد و می‌گوید: «متأسفانه وقتی نگاهی که به زنان می‌شود، نگاه به یک اقلیت است و بعضا این نگاه در خودشان هم وجود دارد، آنها به سمت سهم‌های حداقلی هم هدایت می‌شوند، درحالی که اگر این اقلیت وارگی را تغییر بدهیم، دیگر محروم‌کردن زنان از سهم 50درصدی خودشان چه از شهر و چه از هر سطح اجتماعی دیگری معنی نخواهد داشت.»
طراوت مظفریان عضو جمعیت امام علی و فعال مدنی هم در نشست مبارزه با آزار خیابانی درباره تجربه ناامنی و خشونت در میان زنان حاشیه‌نشین سخنرانی کرد. او گفت: «همین ابتدا باید پرسید که زنان حاشیه‌نشین ما چه سهمی از فضای عمومی دارند؟ خانم فخاری به درستی به اصطلاح اقلیت وارگی اشاره کردند، متاسفانه زنان به لحاظ سهم از فضاهای عمومی و عرصه‌های مختلف اقلیتی در میان اقلیت هستند.» مظفریان ادامه داد: «زنی که مجبور است به دلایل مختلف بیشتر از 12ساعت در خیابان باشد، چون دستفروشی یا گدایی می‌کند یا حتی کارتن‌خواب است و در خیابان زندگی می‌کند یا به تن‌فروشی رو آورده، چه سهمی از امنیت دارد؟ اصلا موضوع امنیت در مورد این زنان درنظر گرفته می‌شود؟ اگر همین لحظه زنی با ظاهر عادی جلوی ما را در خیابان بگیرد و بگوید مورد آزار واقع شده، برخورد ما چه تفاوتی خواهد داشت با وقتی‌که یک زن با ظاهر زنان حاشیه‌نشین و آسیب‌دیده همین موضوع را مطرح کند؟ » او به انواع خشونتی که زنان حاشیه‌نشین با آن مواجه هستند، اشاره کرد و گفت: «نه فقط آزارهای خیابانی، که این زنان در معرض شدیدترین خشونت‌ها در همه زمینه‌ها هستند، از ازدواج اجباری بگیرید، تا اجبار به اعتیاد، تن‌فروشی و همچنین ضرب‌و‌شتم و تهدید به سلب حق حیات. همه اینها درحالی رخ می‌دهد که هیچ نهادی حمایت لازم را از آنها نمی‌کند.»