| معصومه لطفعلی‌پور |
حضرت على علیه السلام روزى گذارشان به کربلا افتاد و فرمود: این‌جا قربانگاه عاشقان و مشهد شهیدان است: شهیدانى که نه شهداى گذشته و نه شهداى آینده، هیچ‌کدام به پاى آنها نمىرسند. آن گاه روی به خاک کرده فرمودند:
چه خوش‌بویى اى خاک!
و امام سجاد(ع) نیز فرموده‌اند: در روز رستاخیز زمین کربلا، همچون مرواریدى مىدرخشد و ندا مىدهد که من زمین مقدس خدایم، زمین پاک و مبارکى که پیشواى شهیدان و سالار جوانان بهشت را در بر گرفته است.
و از امام صادق علیه‌السلام روایت است که فرموده‌اند: کربلا از خاک بیت‌المقدس است.
و همچنین فرموده‌اند: سرزمین کربلا و آب فرات، اولین زمین و نخستین آبى بودند که خداوند متعال به آنها قداست و شرافت بخشید.
و باز فرموده‌اند: هیچ فرشتهاى در آسمان‌ها و زمین نیست مگر این‌که مىخواهد خداوند متعال به او رخصت دهد تا به زیارت امام حسین علیه‌السلام مشرف شود، چنین است که همواره فوجى از فرشتگان به کربلا فرود آیند و فوجى دیگرعروج کنند و از آن‌جا اوج گیرند.
و فرموده‌اند: جایگاه قبر امام حسین علیه‌السلام درى از درهاى بهشت است.
و فرموده‌اند: کربلا را زیارت کنید و این کار را ادامه دهید، چرا که کربلا بهترین فرزندان پیامبران را در آغوش خویش گرفته است. امام باقرعلیه السلام فرموده‌اند: اگر مردم مىدانستند که چه فضیلتى در زیارت مرقد امام حسین علیه‌السلام است هر آینه از شوق زیارت مىمردند.
این خاک، این زمین بهشتی
پیدایش سرزمین کربلا به دوران بابلی‌ها بازمی‌گردد. در آن زمان این سرزمین مجموعه‌ای از روستاها بوده که برای بابلی‌ها تقدس خاصی داشته است. این سرزمین به دلیل موقعیت آب و هوایی و حاصلخیز بودن خاکش شاهد بسیاری از اقوام مختلف در طول تاریخ بوده است که ازجمله آنان می‌توان به کلدانی‌ها، تنوخیین و لخمیین و مناذره اشاره کرد.