مطالعات جدید انجمن اروپایی تومورشناسی (ESMO) نشان میدهد، زنان باردار مبتلا به سرطان حتی در صورتی که تحتشیمیدرمانی و پرتودرمانی باشند، خطری فرزندشان را تهدید نمیکند. درحالی که برخی پزشکان درخصوص شیمیدرمانی زنان باردار بهدلیل نگرانی از تاثیرات منفی آن بر جنین، تردید دارند، مطالعات اخیر حاکی از آن است که جنین حتی در صورت آغاز روند درمان مادر در شرایط سالمی قرار دارد و از هرگونه تاثیرات منفی درامان است.
متخصصان در این مطالعه تأکید کردند، زمانی که شیمیدرمانی پس از 3 ماهه نخست بارداری آغاز شد، هیچ مشکل یا تأثیر سویی بر جنین مشاهده نکردیم. از طرفی نیز ترس از تأثیر شیمیدرمانی بر جنین نباید منجر به حذف بارداری یا تأخیر در درمان مادران مبتلا به سرطان شود. بهگزارش مدیکالدیلی، در یک مقایسه انجام شده میان 38کودکی که در زمان بارداری مادر، تحت شیمیدرمانی بودند و 38 کودکی که در این شرایط نبودند، نتایج بهدست آمده حاکی از آن است که توانایی ذهنی و سلامت قلبی هردو گروه از کودکان کاملا مشابه یکدیگر است.
در یک مقایسه دیگر نیز تأثیر پرتودرمانی مادر بر 16 کودک و 10فرد بزرگسالی که در معرض این درمانها در دوران جنینی بودند با گروهی که در این شرایط نبودند بررسی شد. براساس نتایج به دست آمده، وضع رشد، سلامت عمومی، رفتاری و عصبی- روانی هر دو گروه با یکدیگر مشابه بود.
با وجود این بحثها، کارشناسان همچنان بر اهمیت بارداریهای برنامهریزی شده و پرهیز از بارداریهای ناخواسته در طول درمان سرطان تأکید میکنند. دلیل این موضوع نیز مشکلات بارداری نیست، بلکه تداخل با درمان سرطان برای این بیماران است تا روند درمان آنها دچار مشکل نشود. بنابراین پزشکان و بیماران سرطانی درخصوص بارداریهای همزمان با بیماریشان و درمان آن باید مشاورههای بیشتری دریافت کنند.