عضو کمیته علمی انجمن ام‌اس ایران در افتتاحیه یازدهمین کنگره بین‌المللی ام‌اس گفت: در شرایطی که بیمار از مصرف اینترفرون‌ها نتیجه خوبی به دست می‌آورد بهتر است دارو تغییر پیدا نکند و در صورتی که فرد نسبت به اینترفرون‌ها مقاوم شده یا سیر بیماری وی پیشرفت‌ بیشتری داشته است با نظر پزشک می‌توان از سایر داروها مانند داروهای خوراکی استفاده شود.
به گزارش روابط‌عمومی انجمن علمی ام‌اس ایران، حمیدرضا ترابی، دبیر اجرایی یازدهمین کنگره بین‌المللی ام‌اس، درباره تولید داروهای خوراکی بیماران مبتلا به ام‌اس، اظهار داشت: با توجه به پیشرفت‌هایی که در سال‌های اخیر شده داروهای خوراکی در دسترس مبتلایان به ام‌اس، قرار گرفته است.
وی افزود: اولین داروهای بیماران مبتلا به ام‌اس در  1993 میلادی ساخته شد و هدف آن پیشگیری از عود و پیشرفت بیماری بود. این داروها اینترفرون‌ها بودند که جنبه تزریقی داشتند.
در سال2000 میلادی دارویی به نام متوسانتران ساخته شد که نوعی داروی شیمی‌درمانی است که در مبتلایان به بیماری ام‌اس که کنترل بیماری آنها دشوار است، کاربرد دارد.
ترابی ادامه داد: سال2006 میلادی آمپول تای‌سابری به بازار آمد که خوشبختانه به تازگی نیز در ایران ارایه شده است. این دارو ویژه کسانی است که در سیر پیشرفت بیماری هستند یا به اینترفرون‌ها مقاوم شده‌اند.
این عضو کمیته علمی انجمن ام‌اس ایران تصریح کرد: در 2010 میلادی اولین قرص خوراکی به نام فینگولیمود(جی‌لینا) وارد بازار شد که در ایران نیز ساخته شده و حدود یک‌سال است که بیماران مبتلا به ام‌اس از آن استفاده می‌کنند و بیش از هزار بیمار تحت پوشش این دارو هستند.
این متخصص مغز و اعصاب ادامه داد: از سال2013 میلادی مصرف 3 داروی دیگر توسط سازمان بهداشت جهانی مورد تایید قرار گرفته است که این داروها تکفیدرا(BG12) فوماراد(دی‌متیل فوماراد) و تری فلونوماید(آباجیا) هستند.
وی افزود: فوماراد بسیار ایمن است و کمترین عارضه را دارد. خوشبختانه طی ماه‌های آینده این دارو توسط شرکت‌های داروسازی ایران تولید می‌شود.
همچنین داروی تری‌فلونوماید احتمالا ظرف ماه‌های آینده وارد کشور می‌شود.
این نورولوژیست گفت: آلن توزوماب(لمترادا) تزریقی است و عوارض آن بیشتر از داروهای دیگر است اما برتری آن در نحوه مصرفش قلمداد می‌شود چراکه فرد مبتلا به ام‌اس دو بار در سال این دارو را تزریق می‌کند.
این عضو کمیته علمی انجمن ام‌اس، اظهار داشت: استفاده از داروهای تزریقی و خوراکی در مبتلایان به بیماری ام‌اس براساس روند سیر بیماری و تشخیص پزشک که نشأت گرفته از شرایط بیمار و سیر بیماری است، تعیین می‌شود.
وی ادامه داد: داروی دیگری که مانند اینترفرون‌ها مورد قبول بوده و تاثیر خوبی بر بیماران دارد گلاتیرامر استات است که در ایران نیز موجود بوده و در درمان‌های پیشگیرانه از روند پیشرفت ام‌اس جلوگیری   می‌کند.
این نورولوژیست با تاکید بر حفظ امید در مبتلایان به بیماری ام‌اس، تصریح کرد: نمی‌توان گفت بیماری ام‌اس به طور قطعی درمان می‌شود چراکه در سبب‌شناسی آن نیز نمی‌توان دلیل قطعی برای ابتلا به آن عنوان کرد. اما با توجه به پیشرفتی که در زمینه تولیدات داروهای کند کننده سیر بیماری و عدم عود مجدد صورت گرفته است، می‌توان امیدوار بود که بیماران به نتایج مثبتی در درمان خواهند رسید.
این متخصص مغز و اعصاب با بیان اهمیت انتخاب نوع دارو توسط متخصص مربوطه اظهار داشت: در شرایطی که بیمار از مصرف اینترفرون‌ها نتیجه خوبی به دست می‌آورد بهتراست دارو تغییر پیدا نکند و در صورتی‌که فرد نسبت به اینترفرون‌ها مقاوم شده یا سیر بیماری وی پیشرفت بیشتری داشته است با نظر پزشک می‌‌توان از سایر داروها مانند داروهای خوراکی استفاده شود.
وی پذیرش بیماری را به معنای تسلیم ندانست و قبول بیماری از سوی بیمار را در درمان موثر دانست و افزود: پذیرش موجب می‌شود تا بیمار در بهبودی موفق باشد. با توجه به سیر بیماری لازم است فرد بهداشت زندگی را رعایت کند که این بهداشت شامل تغذیه، خواب، تحرک و کاهش فشارهای روانی است.
این نورولوژیست در پاسخ به این سوال که آیا مبتلایان به ام‌اس می‌توانند ازدواج کنند، گفت: با توجه به این‌که این بیماری بین سنین20 تا40 سالگی که بهترین سنین باروری است رخ می‌دهد افراد منعی برای ازدواج ندارند منتهی باید همسر خود را از این بیماری مطلع کنند و او نیز بیماری را بپذیرد. وی افزود: شانس ابتلای فرزندان به ام‌اس 5 تا10 درصد است که این احتمال پایین است و آنها منعی برای داشتن فرزند ندارند. همچنین تحقیقات نشان می‌دهد که شانس ابتلای ام‌اس در دوقلوهای‌ تک‌تخمکی 20 تا 30 درصد است.
وی گفت: با توجه به این‌که این بیماری در بهترین دوران زندگی فرد ایجاد می‌شود و در زنان نسبت به مردان شیوع بیشتری دارد باید شرایط روحی مبتلایان درنظر گرفته شود. امروزه آمار ام‌اس در جهان و ایران نشان می‌دهد که شرایط زیست‌محیطی، استرس و عدم رعایت بهداشت زندگی‌ احتمال عود بیماری را بیشتر کرده است.
ترابی خاطرنشان کرد: پس از ابتلای فرد به ام‌اس زندگی او تمام نمی‌شود و با توجه به این‌که این اختلال طیف وسیعی دارد باید بیمار مبتلا را درک کرد تا بیماری خود را قبول کند و با برنامه‌ریزی درمانی مناسب و برنامه‌های توانبخشی به بازتوانی خود پرداخته و زندگی را از سر بگیرد.