ایسنا| «لطفعلی عسکرزاده» مشهور به «لطفی‌زاده»، بنیانگذار منطق فازی، دانش‌آموخته دانشگاه تهران و استاد دانشگاه برکلی صبح دیروز دار فانی را وداع گفت.  منطق فازی از منطق ارزش‌های «صفر و یک» نرم‌افزارهای کلاسیک فراتر رفته و درگاهی جدید برای دنیای علوم نرم‌افزاری و رایانه‌ها می‌گشاید، زیرا فضای شناور و نامحدود بین اعداد صفر و یک را نیز در منطق و استدلال‌های خود به کار برده و به چالش می‌کشد. منطق فازی از فضای بین دو ارزش «برویم» یا «نرویم»، ارزش‌های جدید «شاید برویم» یا «می‌رویم اگر» یا حتی «احتمال دارد برویم» را استخراج کرده و به کار می‌گیرد. بدین ترتیب به‌عنوان مثال مدیر بانک پس از بررسی رایانه‌ای بیلان اقتصادی یک بازرگان می‌تواند فراتر از منطق «وام می‌دهیم» یا «وام نمی‌دهیم» رفته و بگوید: «وام می‌دهیم اگر…» یا «وام نمی‌دهیم ولی...».  پروفسور لطفی‌زاده دانش‌آموخته دانشگاه تهران با درجه استاد تمامی در دانشگاه برکلی کالیفرنیا بازنشسته شد. او تحصیلات عالی خود را از دانشکده فنی دانشگاه تهران آغاز کرد و در‌ سال ۱۳۲۱ دانش‌آموخته این دانشگاه شد. سپس به آمریکا مهاجرت کرد و در دانشگاه‌های این کشور فوق لیسانس و دکترای خود را کسب کرد و به تدریس پرداخت. دانشگاه تهران در اسفند‌ سال ۱۳۹۴ به پاس خدمات علمی پروفسور لطفی‌زاده، به این دانش‌آموخته پیشین خود دکترای افتخاری اعطا و از سردیس وی رونمایی کرد. از دانشگاه‌های مختلف جهان ده‌ها دکترای افتخاری به پروفسور لطفی‌زاده اعطا شده است. او در ‌سال ۱۲۹۹ شمسی در باکو متولد شد. پدر او روزنامه‌نگار ایرانی و مادرش پزشک روس بود. او در ۱۰سالگی همراه با خانواده به خانه پدری مراجعت کرد و در تهران ساکن شد. لطفی‌زاده تحصیلات متوسطه را در کالج البرز (دبیرستان البرز فعلی) به پایان رساند و با کسب رتبه دوم در کنکور سراسری در رشته برق و الکترونیک دانشگاه تهران پذیرفته و در ‌سال ۱۳۲۰ با مدرک لیسانس از آن دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. او سپس دوره فوق‌ لیسانس مهندسی برق را در انستیتوی تکنولوژی ماساچوست (MIT) آمریکا شروع و درنهایت در‌ سال ۱۳۲۷، مدرک دکترای خود را از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد. پس از آن، در همان دانشگاه تحقیقات خود را در زمینه نظریه سیستم‌ها آغاز کرد و سپس در ‌سال ۱۳۳۴ به‌عنوان پژوهشگر به مرکز مطالعات پیشرفته «پرینستون» دعوت شد.
پروفسور لطفی‌زاده در‌ سال ۱۳۳۵ کار تمام‌وقت خود را با سمت استادی در دانشکده مهندسی برق دانشگاه برکلی آغاز کرد و در فاصله سال‌های 1346-1341 ریاست این دانشکده را برعهده داشت.
تا‌ سال ۱۳۴۳ تحقیقات پروفسور لطفی‌زاده عموما در زمینه تئوری سیستم‌ها و تجزیه و تحلیل تئوری تصمیمات بود. در آن سال، وی تئوری منطق فازی را پایه‌گذاری کرد و سپس در زمینه کاربردهای این تئوری در هوش مصنوعی، زبان‌شناسی، منطق، تئوری تصمیمات، تئوری کنترل، سیستم‌های خبره و شبکه‌های اعصاب به تحقیقات گسترده‌ای پرداخت. تحقیقات پروفسور لطفی‌زاده در زمینه منطق فازی در بخش‌های گوناگون طراحی نرم‌افزار و سخت‌افزار و محاسبات کامپیوتری بر مبنای کلمات، تئوری شعور کامپیوتر در درک زبان طبیعی و صنایع سبک و سنگین متمرکز شده بود.
پروفسور لطفی‌زاده به‌عنوان کاشف و مبتکر «منطق فازی» شهرت جهانی دارد. وی که در جهان علم به «پروفسور زاده» معروف است، طی یک مقاله علمی کلاسیک که در ‌سال ۱۳۴۳ به چاپ رسید، مفهوم مجموعه فازی را که مبتنی بر تئوری تجزیه و تحلیل سیستم‌های پیچیده است، براساس زبان طبیعی معرفی کرد. پس از معرفی تئوری فازی، بیش از ۱۱۱‌هزار مقاله علمی توسط دانشمندان جهان درباره منطق فازی و کاربردهای گسترده آن در نشریات علمی منتشر شده و در حدود‌ یک‌هزار درخواست ثبت اختراع در این زمینه در ژاپن و سایر کشورهای مختلف جهان به عمل آمده است.
وی موفق به دریافت ۹ مدال علمی شد که 5 مدال به مناسبت‌های گوناگون توسط انستیتوی مهندسی برق و الکترونیک آمریکا و 4 مدال دیگر توسط انستیتو مهندسی مکانیک آمریکا، انجمن علوم مهندسی آمریکا، آکادمی علوم جمهوری چک و انجمن بین‌المللی سیستم‌های هوشمند به او اهدا شده است.
لطفی‌زاده موفق به دریافت ۱۴ جایزه علمی شد که از آن جمله می‌توان به جایزه اهدایی بنیاد معروف هوندای ژاپن اشاره کرد.