شهروند| «آنهایی که متظاهرند، آنچه مینویسند، پیازگونه و لایهدرلایه است، در صورتی که زندگینامهنویسی به صداقت احتیاج دارد». اینها بخشی از سخنان یکی از داستاننویسان شناختهشده ایران است.
هوشنگ مرادیکرمانی که با وجود تألیف دهها قصه خوشخوان و زیبا نامش بیشتر به واسطه نوشتن «قصههای مجید» بر سر زبانها افتاده، در مراسمی که در کتابخانه گلستان برگزار شد، درباره زندگینامهنویسی گفت: یک روز در فرهنگستان زبان و ادب فارسی که من عضو آن هستم، سوال کردند. داستانهایی که بر مبنای زندگی نوشته میشود، چگونه میتوانند به صورت کتاب درآیند و من در پاسخ گفتم، انسان هرچه بنویسد و نوشتهاش در مورد هر موضوعی که باشد، از آبیاری و فیزیک اتمی تا خاطرات روزانه زندگینامه است، چون هر موضوعی را تجربه میکند، از فیلتر ذهن او میگذرد. نویسنده کتاب «شما که غریبه نیستید» با دروغین خواندن برخی زندگینامهها در ایران افزود: زندگینامه پرفروشترین گونه ادبی در سطح جهان است، چراکه این نوع نوشتار موقعیتی را ایجاد میکند که من با زندگی دیگران آشنا شوم، اما در ایران زندگینامهها سه یا چهاربار تجدید چاپ میشوند و جزو کتابهای پرفروش نیستند.او درباره علت این اختلاف فاحش در فروش کتابهای زندگینامه ایرانی و خارجی هم توضیح داد: ما در ایران با آدمهایی روبهرو هستیم که پیازی زندگی میکنند. به این معنی که لایه در لایه، پنهانکار و متظاهر هستند و خود را لای این پوستهها میپیچاند و حرفشان را با نزدیکترین افراد زندگیشان مطرح نمیکنند.