اویس رضوانیان حقوقدان و وبلاگ‌نویس
شاید شما هم در بزرگراه صیاد شیرازی، چشمتان به این صافکار‌های غیرمجازی افتاده باشد که تابلوهای کج و کوله‌ای را در کنار بزرگراه علم کرده و خودشان هم همان دور و برها به انتظار مشتری پرسه می‌زنند. حضورشان با آن تابلوهای نازیبا، هم منظره بزرگراه را خراب کرده است و هم اصل وجودشان نوعی نا‌امنی را به دنبال دارد؛ چراکه کافی است برای کاری در حاشیه بزرگراه توقف کنید تا یکهو سر و کله چند تایی‌شان دور و برتان پیدا شود و همچنان که سراپای اتومبیلتان و خودتان را برانداز می‌کنند، بهتان پیشنهاد صافکاری بدون رنگ بدهند.
چند هفته پیش، در جای جای بزرگراه بیلبوردهای بزرگی نصب شد که از طرح ضربتی جمع‌آوری این صافکاری‌های غیرمجاز خبر می‌داد. خبر در وهله اول البته نویدبخش و خوشحال‌کننده بود، اما برای مایی که دیگر با طرح‌های ضربتی‌ای از این دست خو کرده‌ایم و می‌شناسیم‌شان، مثل روز روشن بود که این هم از آن طرح‌هایی است که تب تندش زود عرق می‌کند و بعد از چند هفته به فراموشی سپرده می‌شود. نشان به آن نشان که در هفته اول، ماجرا را سفت و سخت پی گرفتند و دیگر صافکاری‌ای در حاشیه بزرگراه به چشم نمی‌آمد. در هفته دوم پیگیری‌ها اندکی تق و لق شد و نرم نرم سر و کله صافکار‌هایی که یکی دو هفته به مرخصی رفته بودند، در گوشه و کنار پیدا شد، ضمن این‌که چند تا از بیلبوردها هم با سنگ و تیزی پاره شده بود و دیگر جلای اول را نداشت. هفته سوم یا چهارم هم بود که کلا بیلبوردها را برچیدند و بزرگراه دوباره به تصرف برادران صافکار بدون رنگ درآمد و روز از نو، روزی از نو.
در فضای اجتماعی و انتظامی کشورمان، این اولین و آخرین طرح ضربتی‌ای نیست که چنین آغاز و فرجامی داشته است. یک روز یکهو تصمیم می‌گیرند قلیان‌ها را از قهوه‌خانه‌ها جمع کنند، هفته بعدش اما همه چیز فراموش می‌شود و دوباره به وضع سابق بازمی‌گردد. یک روز یکهو می‌ریزند در محله‌ای و معتادان و توزیع‌کنندگان مواد مخدر را قلع و قمع می‌کنند. مدتی بعد اما دوباره همان آش و همان کاسه در محل برپا می‌شود. یک روز یکهو تصمیم می‌گیرند مزاحمین نوامیس مردم را از خیابان‌ها جمع‌آوری کنند، روز دیگر اما نشانی از این بگیر و ببند نیست. بی‌آن‌که قصد قضاوت در مورد درستی یا نادرستی اصل این طرح‌ها را داشته باشم - که بعضی‌شان به واقع نادرست است - شیوه انجام آنها که یک روز اجرا می‌شود و روز دیگر از یاد می‌رود، جز وهن قانون و مجریان آن و بی‌اعتباری مقررات در نگاه شهروندان عایدی از پی نخواهد داشت.
بالاخره یک روز هم آقایان علاقه‌مند به طرح‌های اینچنینی باید متوجه شوند که جامعه و نظم عمومی آن بیش از آن‌که نیاز به طرح‌های ضربتی داشته باشد، نیازمند استمرار در اجرای طرح‌های غیرضربتی و قطعیت در اجرای قوانین است. وگرنه اگر به ضربت باشد، ما قهرمان حرکت‌های ضربتی و البته فراموش کردن‌های تدریجی هستیم.
[email protected]