شورای بین‌المللی زنان (ICW) تشکیلاتی برای زنان است که در برابر مرزهای ملی برای علل شایع دفاع از حقوق بشر زنان فعالیت می‌کند.
در مارس و آوریل 1888، رهبران زنان به همراه 90 سخنگو، 49 هیأت همراه و 53 نماینده از سازمان زنان از 9 کشور مختلف کانادا، ایالات متحده آمریکا، ایرلند، هند، انگلیس، فنلاند، دانمارک، فرانسه و نروژ در واشینگتن گرد هم آمدند. همچنین گروهی از زنان از سازمان‌های حرفه‌ای، اتحادیه‌های کارگری، گروه‌های هنری و جوامع خیرخواه در این نشست شرکت داشتند.
شوراهای ملی به شورای بین‌المللی زنان وابسته‌اند و در نتیجه در سطح بین‌المللی تقاضا و اقدامات آنها شنیده می‌شود.
شورای بین‌المللی زنان از مشاوره با سازمان ملل متحد و نماینده‌های دایمی آن ازجمله یونسکو، یونیسف، سازمان غذا، شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل متحد، سازمان بهداشت جهانی، سازمان بین‌المللی کار، برنامه توسعه سازمان ملل متحد، محیط زیست سازمان ملل متحد و سازمان توسعه صنعتی سازمان ملل متحد برخوردار است.
آغاز به کار
در سفری به اروپا در سال 1882، الیزابت کادی استانتون آمریکایی، مدافع حقوق زنان و سوزان آنتونی از ایده یک سازمان بین‌المللی زنان با اصلاح‌طلبان در چند کشور مباحثه کردند.
کمیته‌ای برای توسعه این ایده تشکیل شد. انجمن ملی مدافع زنان که به وسیله آنتونی و استانتون هدایت می‌شد، ملاقاتی برای تأسیس شورای بین‌المللی زنان برقرار کرد که 25 مارس سال 1888 در واشینگتن برگزار شد. در بخشی از این جلسه جشن چهلمین کنوانسیون سنکا فالز (نخستین کنوانسیون حقوق زنان) برگزار شد.
راشل فاستر بخش گسترده‌ای از جزییات برنامه‌ریزی نخستین جلسه از شورای بین‌المللی زنان را مدیریت کرد و سوزان آنتونی ریاست بیش از 8 جلسه را به عهده گرفت.
شورای بین‌المللی زنان پیش‌نویس قانون اساسی را طراحی و برای هر سه‌سال جلسات ملی و برای هر پنج‌سال جلسات بین‌المللی را در نظر گرفت.
میلیسنت گرت فاست از انگلستان به‌عنوان رئیس این شورا انتخاب شد اما او این سمت را نپذیرفت.
دیگر رؤسای اولیه این شورا:
*لیدی آبردین از اسکاتلند 1893-99, 1904-20, 1922-36
*می رایت سیوال از ایالات متحده آمریکا 1899-1904
*پائولین چاپونیر چکس از سوییس 1920-22
*بارونز مارس بول از بلژیک 1936-47
در سال 1984، شورای بین‌المللی زنان در برلین برگزار شد. در سال 1899 در لندن و در سال 1904 مجددا جلسه شورای بین‌المللی زنان در برلین برگزار شد.
سال‌های اولیه، ایالات متحده بسیاری از هزینه‌های سازمان و حق عضویت‌ها، که حجم عظیمی از بودجه این شورا را تأمین می‌کرد، پشتیبانی کرد. بسیاری از جلسات در اروپا و آمریکای شمالی برگزار شد و استفاده از سه زبان رسمی انگلیسی، فرانسوی و آلمانی تصویب شد که شرکت‌کنندگان از کشورهای غیر اروپایی را مأیوس کرد.
در سال 1904 در کنگره شورای بین‌المللی زنان در برلین، سازمان جداگانه‌ای برای تطبیق هویت فمنیستی قوی از انجمن‌های ملی دفاع از حقوق زنان تشکیل شد: اتحاد بین‌المللی دفاع از حقوق زنان.
در سال 1952، شورای بین‌المللی زنان، اولین ائتلاف خود، کمیته مشترک سازمان بین‌المللی زنان را برای انتصاب زنان به اتحاد ملل تشکیل داد.
در سال 1931، اتحاد ملل با هم کمیته مشورتی زنان در ملیت را برای پرداختن به موضوع حقوق زنان و ملیت آنان در زمان ازدواج با مردی از کشوری دیگر نام‌گذاری کردند.
دو ائتلاف دیگر در سال 1931 تشکیل شد: کمیته ارتباطات و کمیته صلح و کمیته خلع سلاح. در سال 1936، در قانون اساسی شورای بین‌المللی زنان تجدید نظر شد.
شورای ملی زنان ایالات متحده آمریکا در سال 1888 در اولین اجلاس تشکیل شد. شورای ملی زنان در کانادا در سال 1983 تأسیس شد. در فرانسه شورای ملی زنان در سال 1901 ایجاد شد. در استرالیا در 1931 شورای ملی زنان برای همکاری با نهادهای دولتی موجود از پیش از فدراسیون استرالیا تأسیس شد.
در طول سال 1920، شورای بین‌المللی زنان با اتحادیه ملل و پس از جنگ جهانی دوم با سازمان ملل متحد فعالیت می‌کرد.
امروزه شورای بین‌المللی زنان با وضع مشاوره‌ای خود با یونسکو، بالاترین مجوز رسمی است که یک سازمان غیرانتفایی می‌تواند به دست آورد. درحال حاضر، شورای بین‌المللی زنان از 70 کشور تشکیل شده است که یک دفتر مرکزی در پاریس دارد. نشست‌ها و جلسات بین‌المللی هر سه‌سال برگزار می‌شود.
مقالات و مدارک شورای بین‌المللی زنان در کتابخانه زنان در کتابخانه مدرسه اقتصاد لندن نگهداری می‌شود.
دیگر مستندات این شورا در کتابخانه سازمان ملل در ژنو، کتابخانه کنگره در واشینگتن، مدارک یونسکو در پاریس، مرکز بین‌المللی اطلاعات، آرشیو جنبش‌های زنان در آمستردام، مرکز آرشیو و نگهداری تاریخ زنان در بروکسل، کتابخانه سوفیا اسمیت در کالج اسمیت در ماساچوست، مجموعه آبردین در دانشگاه واترلو نگهداری می‌شود.
توسعه زنان
شورای بین‌المللی زنان از طریق طیف وسیعی از پروژه‌ها و برنامه برای کمک به زنان، برای کمک به خودشان در اقدامات عملی طراحی شده است. این پروژه‌ها و برنامه‌ها شامل موارد زیر است:
*کمک به بهبود سواد و تحصیلات
*تغذیه
*ایمنی مواد غذایی
*زنان و HIV / AIDS
*آب پاک و آگاهی از بهداشت
*پروژه‌های مولد درآمد
*کشاورزی پایدار و توسعه صنعتی
*آموزش زنان در مهارت‌های رهبری و تصمیم‌گیری
ترویج شورای بین‌المللی زنان در موارد زیر انجام خواهد گرفت:
*حقوق و مسئولیت‌های برابر برای زنان و مردان
*صلح و تفاهم از طریق همکاری‌های بین‌المللی، مذاکره و آشتی
*یکپارچگی کامل‌تری از زنان به‌عنوان تصمیم‌گیرندگان در تصمیم‌گیری و تلاش برای ایجاد صلح
*حقوق بشر برای همه مردم
*حذف همه اشکال تبعیض
*توسعه پایدار
*ارتباطات و شبکه‌های سراسر جهان
همایش‌ها و سمینارها و کارگاه‌های آموزشی برای توسعه مهارت در زمینه‌های:
* حقوق و مسئولیت‌های برابر برای زنان و مردان
*توسعه شوراهای منطقه‌ای: مرکز اروپا؛ شورای منطقه‌ای آمریکا؛ شورای منطقه‌ای آفریقا؛ (آسیا و شورای منطقه‌ای اقیانوس آرام)
*مشارکت نمایندگان دایمی سازمان بین‌المللی زنان در جلسات آژانس‌های سازمان ملل در نیویورک، وین، ژنو، رم، پاریس و نایروبی
*دفاع در کمیسیون سالانه سازمان ملل در مورد وضع زنان
*آموزشی در مورد کنوانسیون رفع همه اشکال‌های تبعیض علیه زنان