تقی اکبری پیشکسوت تنیس
ما یک فدراسیون تنیس داریم و چند تنیسباز که دور هم هستند. نکته قابل توجه اینجا است که سالهای سال است هیچ اتفاقی در ایران با تنیس رخ نمیدهد. ایران درمسابقات دیویس کاپ مدام بین دسته دوم و سوم درحال سقوط و صعود است. بسیاری از افراد قدیمی و کارنامهدار تنیس هم این روزها دیگر ارتباطی با فدراسیون ندارند و بیرون از گود هستند. به همین دلیل ما اصلا اطلاعات کافی از آنچه در فدراسیون تنیس رخ میدهد، نداریم که بخواهیم درباره آن صحبتی داشته باشیم. شرایط تنیس در ایران هم همان چیزی است که درگذشته بوده و ما با پیشرفت چشمگیری روبهرو نبودهایم. دلیل آن هم میتواند درفقدان مسائلی چون برنامهریزی، سرمایه گذاری، استعدادیابی و عدم آیندهنگری درست خلاصه شود. البته من اخیرا ازطریق برخی از دوستان شنیدهام که فدراسیون یک حرکت بسیار مهم دارد انجام میدهد و استعدادیابی و آموزش را به سطح مدارس برده است و راکت و توپ و مربی دراختیار بچهها قرار میدهد. ما درهمین حد از تلاشهای فدراسیون اطلاع داریم. اینکه امکانات و برنامهریزی برای سرمایهگذاری در ردههای پایه چقدر بوده، موردی است که باید مدیران فدراسیون درباره آن اطلاعرسانی درست داشته باشند.
نکته بسیار مهم این است که برای پیشرفت و خارجشدن از این حالت ساکنشدن، باید تنیس را به سمت مدارس میبردند که این اتفاق افتاد. همه جای دنیا این اتفاق میافتد و کسی که میخواهد به بازیکن حرفهای تنیس تبدیل شود، باید از بچگی آموزش ببیند. خیلی از همدورهایهای ما در سطح آسیا مدالآور بودند، اما نکته قابل تأمل اینجاست که در زمان ما علاقه بیشتر بود. فدراسیون درشرایط کنونی باید با آموزشدادن تنیس به بچهها برای آینده برنامهریزی کند. ما سالهای سال است به خاطر بیتوجهی به رده سنی پایه در جا زدیم، اما الان باید منتظر آینده باشیم. البته قهرمانان زیادی ازجمله خودم الان ارتباطی با فدراسیون ندارند. این خوب نیست. باید از این تجربیات استفاده و آن را دراختیار نوجوانان و جوانان قرار بدهند. ما به دلیل مشکلات مالی، نداشتن استعداد، نداشتن هدف، حالا حالاها هیچوقت نمیتوانیم یک تنیسور درسطح جهان داشته باشیم. برای داشتن یک بازیکن جهانی مثل سایر قهرمانان دنیا ورزشکار باید با رساندن خود به نفرات اصلی رنکینگ کل سال درمسابقه باشد. تنیس ایران پتانسیل چنین کاری را ندارد، اما با تلاش بیشتر میشود دوباره در سطح آسیا به موفقیتهای زیادی رسید.