سیده پریا میرطالبی| گاهی برای اثبات توانمندی در مهارت‌های فراگیر، باید تمام توان خود را صرف کرد تا به کسانی که تلاش را بی‌ثمر می‌دانند و باور موفقیت بزرگ را با دستان خالی انکار می‌کنند، اثبات کرد که هیچ‌کس را دست‌کم نگیرند و بدانند خواستن توانستن است! و دادرسان شهر کوچک و کم‌برخوردار غرق‌آباد استان مرکزی با دستیابی به موفقیتی بزرگ مزد تلاش در راستای کسب مهارت‌های امدادی و بشردوستانه را در المپیاد آماده کشوری با مدالی خوشرنگ از آن خود کردند، چه‌بسا این موفقیت در رقابت برای یادگیری آموزه‌های امدادی در پایان منجر به نجات جان انسانی شود.
اهمیت آموزش‌های امدادی به دانش‌آموزان در مدارس جهت تحقق شعار هر خانواده ایرانی یک امدادگر و از همه مهم‌تر این است که در حوادث هیچ‌کس زودتر از عضو خانواده در کنار مصدوم نخواهد بود، بر همگان واضح و مبرهن است، بنابراین با به نمایش گذاشتن آموزه‌ها و سنجش سطح مهارت آنها، انگیزه‌ای جهت روی‌آوردن دیگر دانش‌آموزان به سمت‌وسوی این آموزه‌های مفید و حیاتی خواهد بود.
قراردادن دانش‌آموزان در شرایط واقعی مسابقه، باوجود کمبود امکانات
افسانه هنرمند ۲۲ساله دارای تحصیلات کارشناسی مدیریت با دو سال سابقه عضویت در جمعیت هلال احمر که به‌عنوان مربی دانش‌آموزان دادرس خواهر و برادر در این جمعیت فعالیت کرده، در رابطه با این موفقیت بیان داشت: ما طی این مرحله از مسابقات از مرحله شهرستان تا کشوری تمام سعی خود را جهت انتقال آموخته‌های امدادی‌مان به دانش‌آموزان، ابتدا در مواجهه با شرایط بحرانی و نجات جان انسان‌ها و سپس در بالابردن مهارت آنان در به رقابت پرداختن با سایر دانش‌آموزان کردیم و با پشتکار و همکاری به این موفقیت رسیدیم.
هنرمند اظهار داشت: سعی کردیم دادرسان را در شرایط واقعی مسابقه قرار دهیم و با وجود کمترین امکانات، آنها را گروه‌بندی کرده و در تمامی آیتم‌ها بعد از تمرین بین خود دادرسان مسابقه اجرا می‌کردیم تا با ایجاد حس رقابت و کار گروهی به هدف خود دست یابیم و آنها را به تمرین بیشتر ترغیب کنیم، این روال به‌طور مداوم در ۳ماه تابستان ادامه داشت.
وی افزود: کسب دو مقام نخست استانی و دو مقام نخست و سوم کشوری توسط دو تیم دادرس برادر و خواهر جمعیت هلال‌احمر شهر غرق‌آباد از بهترین دستاوردهای ما طی سال‌های فعالیت در هلال‌احمر بوده و با این موفقیت بزرگ، علاوه بر به نتیجه رسیدن تمام زحمات ما ذره‌ای از خستگی در وجودمان باقی نماند و با این کار بر همگان ثابت کردیم که با تلاش و پشتکار همه‌چیز امکان دارد.
توجه به مناطق
محروم استان، مهم‌ترین خواسته ما
حمیدرضا شریفلو ۱۶ساله، دانش‌آموز سال نهم مقطع دبیرستان است که به‌عنوان سرگروه تیم دادرس انتخاب شد و به نمایندگی از دیگر اعضای تیم در رابطه با نحوه تمرین و موفقیت خود بیان داشت: من به انتخاب مدیر مدرسه وارد تیم دادرس شدم و بعد از حضور در کلاس‌های امداد و تمرین‌ها جهت شرکت در مسابقات به‌عنوان سرگروه تیم دادرس انتخاب شدم و با دیگر دانش‌آموزان به‌طور مرتب در ساعات مقرر شده در جمعیت هلال‌احمر حاضر می‌شدیم و تمرین می‌کردیم.
شریفلو تصریح کرد: برخلاف تصور همه که فکر می‌کردند علت موفقیت ما داشتن امکانات و فضای مناسب تمرین بود، باید بگویم ما حتی یک کلاس مشخص برای تمرین نداشتیم و کم‌لطفی‌های زیادی از سوی دیگران بر ما تحمیل می‌شد که آنها را از روی قصد نمی‌توان شمرد. مهم‌ترین علت این کم‌لطفی‌ها محروم‌بودن شهر کوچک و مشکلات بسیار زیاد جمعیت هلال‌احمرمان بود.
وی اظهار داشت: مهم‌ترین درخواست ما از مسئولان، توجه بیشتر به مناطق محروم استان همچون شهر غرق‌آباد است که جزو مناطق کمتر برخوردار استان به شمار می‌رود و دارای امکانات خیلی کم در جمعیت هلال‌احمر و شهر خود هستیم.
وی افزود: آشنایی با جمعیت هلال‌احمر قبل از لذت شیرین قهرمانی دادرس۴، آشنایی با مربیان دلسوزی بود که تمام‌وقتشان را برای این موفقیت و سربلندی ما و شهرمان گذاشتند و همین باعث شد هدفم را برای آینده تغییر دهم.
اختراع میخ‌کش اوس حسن، نخستین اختراع جهت تسریع روند کار
حسن رستمی ۱۶ساله، دانش‌آموز پایه نهم و جزو دادرسان پرتلاش و مستعد جمعیت هلال‌احمر شهرستان غرق‌آباد است که با اختراعات ساده ولی مفید و کارآمدش کمک زیادی به تیم قهرمان استان مرکزی کردهاست. او در این رابطه بیان داشت: نحوه آشنایی من با جمعیت هلال‌احمر از طریق برادرم بود که هم‌اکنون به‌عنوان نجاتگر در پایگاه امداد جاده‌ای فعالیت می‌کند، همچنین عضو کانون دانش‌آموزی مدرسه‌ای که در آن مشغول تدریسم هستم. رستمی با اشاره به زمین سخت و نامناسب جهت تمرین چادرزنی گفت: در همین راستا و در جهت تسریع در کشیدن میخ‌ها و کاهش اتلاف وقت در این زمین سخت تصمیم بر ساختن میخ‌کشی با کمترین امکانات گرفتم و با این کار زمان را تا ۵۰درصد کم کردیم و نام ساخته‌ام را میخ‌کش اوس‌حسن گذاشتم.
وی افزود: همه ما این موفقیت بزرگ را علاوه بر تلاش بی‌قفه و دلسوزانه مربیان خود، با تلاش و پشتکار یکدیگر به دست آوردیم و به همه ثابت کردیم به دست آوردن موفقیت‌های بزرگ در سطح کشور با وجود هر مانع و مشکلی هم امکانپذیر است، فقط باید اراده کنیم.
حضور مداوم در کلاس‌ها و تلاش‌های بی‌وقفه، مهم‌ترین علت موفقیت
حدیثه امیری ۱۵ساله و دانش‌آموز پایه نهم است که به نمایندگی از دیگر اعضای تیم دادرس شهر غرق‌آباد در رابطه با موفقیت تیمی خود در سطح کشور بیان داشت: ابتدا با عضویت در کانون دانش‌آموزی مدرسه خود و حضور مداوم در کلاس‌ها و برنامه‌ها از طریق مدرسه جهت حضور در تیم دادرس انتخاب شدیم و تمرینات بعدی جهت حضور در مسابقات شهرستانی و استانی را شروع کردیم.
امیری با اشاره به خاطره‌ای تلخ و درنهایت شیرین از مرحله استانی مسابقات که در ذهنشان ماندگار شد، افزود: پس از پایان مسابقه و در برنامه اختتامیه از آن‌جا که برای به دست آوردن مقام نخست ماه‌ها تلاش کرده بودیم، وقتی مجری برنامه، مقام تیم ما را سوم اعلام کرد، آن لحظه خیلی برایمان سخت و باورنکردنی بود، ولی بعد از چند لحظه که مجری از این‌که نتایج را اشتباه اعلام کرده، عذرخواهی کرد و تیم ما را به‌عنوان مقام نخست مسابقات اعلام کرد، همه اعضای تیم از شوق اشک می‌ریختیم و خوشحال بودیم از این‌که به حق خود رسیدیم.
وی ضمن قدردانی از زحمات مربیان خود اظهار داشت: برای مربیان دلسوز و زحمت‌کشی که طی این مدت برای پیروزی ما تلاش کردند و همچنین هم‌تیمی‌های خود در چهارمین مرحله از طرح ملی دادرس، آرزوی سربلندی و موفقیت روزافزون دارم.
محرک ما برای پیروزی «امید» بود
حدیثه مداح متولد ۱۳۸۱ و در پایه نهم مشغول تدریس است. او نیز مانند دوستانش که از دانش‌آموزان فعال و مستعد دادرس بود در رابطه با روال کاری و تمرینات مستمر این تیم بیان داشت: پس از آزمون‌های امدادی در تیم دادرس انتخاب شدم و بودن در کنار اعضای تیم و مربیان دادرس از مرحله استانی تا کشوری، جزو بهترین روزهای زندگی ما و پر از تجارب و اندوخته‌های مفیدی بود که با یکدیگر به دست آوردیم.
مداح تصریح کرد: ما با وجود کمترین امکانات هم لحظه‌ای از تلاش دست برنداشتیم و با انرژی ادامه دادیم. محرک ما برای پیروزی تنها امید بود، امید به روزی که نتیجه تمام زحماتمان را خواهیم دید.
وی با اشاره به کارآمد بودن آموخته‌های امدادی دادرس در سایر امور زندگی خود افزود: امسال در مانور زلزله مدرسه خود، پناهگیری و خروج ایمن، بانداژ و آتل‌بندی را به دیگر دانش‌آموزان یاد دادیم و مانور فرضی را با کمک یکدیگر به خوبی اجرا کردیم.