امیررضا واعظ آشتیانی کارشناس ورزش
تمام دولت‌ها در تمام دنیا نسبت به فدراسیون‌های ورزشی حساسیت خاصی دارند. آنهایی که می‌گویند دولت و وزارت ورزش نباید در فدراسیون‌ها دخالت کنند، میزان دخالت و اصلا معنی آن را نمی‌دانند زیرا به هیچ‌وجه منطقی نیست فدراسیون‌های ملی ایران در هر رشته‌ای با بی‌توجهی دولت هدایت شوند اما اشکال ما کجاست که این شایعات و اختلافات به وجود می‌آید؟ در تمام دنیا چند راهکار مهم و کلیدی برای این مسأله درنظر گرفته‌اند. اول این‌که کسانی که می‌خواهند برای ریاست فدراسیون‌ها کاندیدا شوند، از هر نظر بررسی می‌شوند تا شرایط حضور در آن پست را داشته باشند و مثل این‌جا نیست که هرکس تعداد انگشترها و مدال‌هایش بیشتر بود، رئیس فدراسیون شود. تأیید صلاحیت کاندیدای انتخابات هر فدراسیون باید فرمول خاصی داشته باشد. اگر این اتفاق رخ دهد، اصلا دیگر نیازی به دخالت وزارت ورزش در انتخابات فدراسیون نیست و افرادی که قابلیت مدیریتی بالایی دارند، روی کار می‌آیند و ناخودآگاه دخالت وزارت ورزش در امور فدراسیون‌ها کم می‌شود زیرا کارها طبق روال پیش می‌رود. مشکل دیگر ما این‌جاست که ادبیات مخصوص به هدایت را بلد نیستیم و همین مساله باعث بروز اختلافات می‌شود. اگر وزارت ورزش با یک ادبیات تعریف شده و یک نگاه منطقی نظرش را اعمال کند، نه پای فدراسیون جهانی وسط می‌آید و نه هیچ شخص دیگری.
در سال‌های اخیر چند باری شاهد تعلیق فدراسیون‌های داخلی کشورمان از سوی فدراسیون‌های بین‌المللی بوده‌ایم. این مسأله 2دلیل دارد. یکی آگاه‌نبودن رؤسای فدراسیون‌های ورزشی از نحوه اداره کردن این سازمان و دوم این‌که وزارت ورزش یا سازمان تربیت بدنی وقت ادبیاتش به نحوی است که نماد دخالت است. اینها در کنار مسائل سیاسی که برای کشورمان در مجامع بین‌المللی رخ داده، باعث می‌شود فدراسیون‌های جهانی از این مسائل بهره‌برداری نادرست کنند. درواقع مجامع بین‌المللی نگاهی خصمانه به ایران دارند و درحالی در کشورهای دیگر اتفاقات بدتری هم رخ می‌دهد اما مشکلی برایشان پیش نمی‌آید.
مجمع نیز می‌تواند ابزار خوبی برای وزارت ورزش باشد و اگر مدیری نمی‌تواند کارش را خوب انجام دهد، سریعا مجمع درباره آن تصمیم‌گیری کند اما متاسفانه همیشه در شورایی کار کردن مشکل داریم و مجامع نیز خوب برگزار نمی‌شوند. بیشتر شاهد باندبازی در مجامع بودیم و اگر قرار است نگاه دیگری به‌وجود بیاید باید از طریق همان مجمع باشد. از طرفی دیگر چون وزارت ورزش به فدراسیون‌ها پول می‌دهد، از آن می‌تواند به‌عنوان یک ابزار استفاده کند که اگر رئیسی راه اشتباه رفت، وزارتخانه بودجه آن را کاهش دهد تا ابزار فشاری روی فدراسیون باشد که البته این راه را شخصا نمی‌پسندم.