نیما نکیسا  دروازه‌بان سابق پرسپولیس

وقتی درباره معضل دروازه‌بانی در پرسپولیس سخن به میان می‌آید، مشکل همیشگی فوتبال ایران به یاد آورده می‌شود؛ عدم وجود تخصص‌گرایی و نبود متخصصان در هر بخش و شاخه‌ فوتبال. به طورکلی تا زمانی که نتوانید یاد بگیرید، نمی‌توانید آموزش بدهید و فوتبال ما چون درچند ‌سال اخیر نتوانسته دروازه‌بان بزرگی بسازد، لاجرم بسترکافی برای ساخته‌شدن مربیان دروازه‌بان‌ها به وجود نیاورده است. درواقع نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم، پرسپولیس بدون تحویل دادن دروازه‌بان 6دانگ درچند‌سال اخیر، مربی دروازه‌بان‌های خوبی داشته باشد و وقتی هم مربی دروازه‌بان مناسب در کار نباشد، ستاره‌ای درون چارچوب این تیم رشد نمی‌کند. واقعیت این است هیچ یک از تیم‌های ما مربی دروازه‌بان مستقل نداشته‌اند. معمولا سرمربی، مربی دروازه‌بان را با خود می‌آورد و با خودش او را می‌برد؛ درحالی‌ که این شغل بسیار حساس است و مربی دروازه‌بان باید تمرینات افراد زیر نظر خود را برحسب شرایط مهاجمان تیم حریف، نوع بازی رقیب و شرایط روحی و روانی دروازه‌بان خود تعیین و برنامه‌ریزی کند. یک مربی دروازه‌بان چه در پرسپولیس و چه در سایر تیم‌ها باید تجربیات لازم در زمینه تخصصی خود را داشته باشد و الزاما هر شخصی به صرف حضور در دروازه، مربی دروازه‌بان خوبی نمی‌شود. پشت سرگذاشتن دوره‌های آکادمیک و به کاربستن تجربیات دوران بازی برای یک مربی دروازه‌بان‌ها الزامی است. طی‌کردن سریع‌ترین زمان ممکن از روزهای حضور در دروازه تا تبدیل‌شدن به مربی دروازه‌بان‌ها، کار عاقلانه و پسندیده‌ای نیست اما متاسفانه درسال‌های اخیر این رسم ناخوشایند به عادت تبدیل شده و به تصور جدی نبودن مقوله آمادگی دروازه‌بان، باشگاه‌ها پست‌های خالی مانده خود را به افرادی تازه بازنشسته خود می‌دهند؛ بدون این‌که واقعا بدانند یک مربی دروازه‌بان باید چه مراحلی را طی کند تا به صلاحیت لازم برای تکیه‌زدن به این پست برسد.