گروه ورزش| زمانی استقلالی‌ها با عنوان «پرافتخارترین تیم آسیا» از ماجراجویی‌هایشان در جام باشگاه‌های آسیا یا لیگ قهرمانان فعلی لذت می‌بردند اما همان‌طور که بالاخره در رده ملی تاریخ شمردن قهرمان نشدن‌های بقیه به جای قهرمان شدن‌های خودمان به پایان رسید و افتخارات فوتبال قحطی‌زده ما مصادره شد در لیگ قهرمانان آسیا هم از «داشتم داشتم»های دیروز طرفی نبستیم و حالا استقلال در جدول افتخارات جای خودش را به بقیه داده است. نکته دردآور اما این است که دومین قهرمانی استقلال در آسیا درواقع یکی مانده به آخرین قهرمانی باشگاه‌های ایرانی در بالاترین سطح رقابت‌ها باشگاهی قاره کهن بود. سال بعد پاس با فیروز کریمی قهرمان آسیا شد و از آن پس نماینده‌های ما تنها 3 بار توسط استقلال، ذوب‌آهن و سپاهان به فینال رسیدند. برای ما که در فصل گذشته تنها یک نماینده (فولاد) در مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیا داشته‌ایم، درخشش در دوره جدید رقابت‌ها اهمیت زیادی دارد؛ چه این‌که تداوم نتایج ضعیف خطر کم شدن سهمیه در سال‌های آتی را درپی دارد.
پرسپولیس؛ تنها دلخوش به یک عدد
روزنامه‌های طرفدار پرسپولیس ترجیح می‌دهند سر در گریبان نوستالژی فرو ببرند و با چاپ عکس ستاره‌های دوران اوج، از آنها برای بیدار کردن غول خفته آسیا کمک بخواهند. رتبه قهرمان اولین دوره جام در جام آسیا در چهاردهمین دوره لیگ برتر تنها برای آن دسته از جدول‌نویس‌ها جذابیت دارد چون این گروه مجبور نیستند برای به خاطر سپردن 3 المان امتیاز، بازی و رتبه، اعداد دور از هم را به خاطر بسپارند! پرسپولیس حالا با 8امتیاز از 7 بازی در رده نهم حضور دارد! کاش تاکتیک تیم دایی به این اندازه «رند» بود. سرمربی پرسپولیس پس از هر ناکامی بقیه را مقصر می‌داند و اصلا مسئولیتی را متوجه خود نمی‌بیند. تیم او از دروازه تا خط حمله ضعف دارد و اگر تا قبل از شروع دوره جدید لیگ قهرمانان آسیا، تغییری حاصل نشود، آبروی ایران در آسیا بیش از پیش در معرض خطر قرار می‌گیرد.
فولاد؛ قهرمان بی‌تجربه
فاتح یکی از دراماتیک‌ترین هفته‌های پایانی تاریخ لیگ ایران این فصل مهره‌های کلیدی خود را از دست داد و از طرفی در غیاب سوشا مکانی، بختیار رحمانی هم رباط صلیبی پاره کرده است. غلامرضا رضایی، لوسیانو پریرا و چند بازیکن کلیدی دیگر تیم را ترک کرده‌اند و مشکلات به‌وجودآمده درباره کارت پایان خدمت بازیکنان هم عده زیادی از بازیکنان فولاد را تهدید می‌کند. اگر محکومیت متخلفان تأیید شود، چند بازیکن تیم قرمز شهر آبی ایران باید دوران خدمت سربازی را پشت سر بگذارند. در این بین همه به اسکوچیچ چشم دوخته‌اند؛ مردی که به‌عنوان اولین مربی خارجی تاریخ ملوان، درایت لازم را نشان داد و حالا در یکی از جنوبی‌ترین نقاط ایران، باید با شدتی بیشتر، همان کاری را انجام دهد که زمانی به بهترین نحو در یکی از شمالی‌ترین نقاط ایران رقم زد.
نفت تهران؛ ناامیدی مطلق؟
تیم بی‌طرفدار اما قدیمی تهران تا شروع هفته پایانی فصل گذشته، قهرمان لیگ بود اما حالا تنها خواب آن روزها را می‌بیند چون بازیکنان بزرگ تیم رفته‌اند و جایگزین‌های مناسبی هم جذب نشده‌اند. تیم فعلی بسیار جوان نشان می‌دهد و در این شرایط برای آنها رقابت در لیگ قهرمانان فرسایشی بیشتر از سایر تیم‌ها دارد چون طبق قانون باید یک مرحله پلی‌آف را پشت سر بگذارد. اگر این تیم بی‌تجربه فرم مطلوب خود را باز نیابد، احتمالا حتی به مرحله اصلی لیگ قهرمانان هم نمی‌رسد.
تراکتورسازی؛ دنیای عجایب
درست مانند نفت تهران، تراکتورسازی هم بی‌تجربه نشان می‌دهد. جدایی امثال علی کریمی، فرشید طالبی، سعید دقیقی، کریم انصاری‌فرد و مرتضی اسدی با جایگزین کردن مهره‌های مناسب همراه نشد. هر چند دورنمای تیم فعلی خوب نشان می‌دهد و آنها با 16 امتیاز پشت سر استقلال در رده دوم قرار دارند اما برای تیمی با تجربه حضور در آسیا، کمی تجربه لازم است که مردان دیار ستارخان حداقل در این مقطع، از آن بی‌بهره نشان می‌دهند.
امیدی هست؟
با این اوصاف به یک جمع‌بندی کلی نه‌چندان امیدوار‌کننده می‌رسیم؛ این‌که با توجه به شرایط فعلی و اوضاع خوب رقبا، ما هیچ شانسی برای پایان دادن به طلسم برجای‌مانده از‌سال 92 میلادی نداریم و انگار امسال هم باید به حضور حداکثر یکی از نمایندگانمان در مرحله حذفی دلخوش باشیم که شاید همین امر هم میسر نشود.
جوانگرایی، به ضرر آسیایی‌ها
هادی طباطبایی کارشناس فوتبال
متاسفانه با گذشت 7 هفته از لیگ برتر شاهد این بودیم که لیگ ما دچار افت محسوسی شده و این مسأله قطعا در آسیا نیز برای تیم‌های ایرانی وجود دارد. از 16 تیم لیگ برتر که من بازی‌هایشان را دیدم، فقط استقلال نسبتا کیفیت خوبی داشته وگرنه سایر تیم‌ها وضعیتی نگران‌کننده دارند. در ابتدای فصل نقل و انتقالات حتی سازمان لیگ به تیم‌های آسیایی این فرصت را داد تا با بودجه بیشتری تیمشان را ببندند اما این ماجرا برعکس شد و تیم‌های آسیایی ما کیفیت اصلا خوبی ندارند. شاید هم قوانین سازمان لیگ که تیم‌ها را برای جوانگرایی اجبار کرده بود، به ضرر تیم‌های آسیایی شد که باید با بازیکنان باتجربه‌تری به لیگ قهرمانان پای بگذارند. در هر صورت کیفیت بد لیگ زنگ خطری برای تیم‌های آسیایی است. فولاد به‌عنوان قهرمان سال گذشته لیگ که تنها نماینده ایران در یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان سال گذشته بود، اصلا تیم سابقش را ندارد و با جدایی مربی و بازیکنانش دچار مشکل می‌شود. الان هم دیگر راهی باقی نمانده و شاکله تیم‌ها بسته شده و از نظر بدنی نیز نمی‌توان فشار زیادی روی بازیکنان آورد. امیدوارم در زمان باقی مانده تا لیگ قهرمانان این تیم‌ها تقویت شوند و کیفیت بهتری پیدا کنند اما با وضع فعلی بعید می‌دانم این اتفاق رخ دهد.