با احترام در مورخه 18/5/93 مقاله‌ای با تیتر اداره راهنمایی و رانندگی یا جرایم رانندگی در آن روزنامه درج گردیده است. خواهشمند است دستور فرمایید جوابیه زیر جهت تنویر افکار عمومی چاپ شود:
علل و عواملی که موجب شده چنین برداشتی از پلیس راهنمایی و رانندگی گردد به شرح ذیل ارایه می‌گردد.
1- جریمه نمودن رانندگان متخلف یکی از وظایف و مسئولیت‌های ماموران راهنمایی و رانندگی است که براساس قانون می‌باشد. اموری چون شماره‌گذاری، صدور پروانه‌ها، روانسازی ترافیک، رسیدگی به تصادفات و بسیاری از کارهای مهم دیگر که با ترافیک همه شهرهای کشور صورت می‌گیرد بدون حضور پلیس راهنمایی و رانندگی امکان‌پذیر نیست.
لذا «جهل به قانون رافع مسئولیت نیست» و شهروندان برای داشتن یک زندگی بهتر و بی‌دغدغه باید از قوانین و مقررات برای زندگی اجتماعی خود اطلاعات کافی داشته باشند. آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی که مبنای کار پلیس ترافیک است از 223 ماده تشکیل شده که تنها 17 ماده آن مستقیما اداره راهنمایی و رانندگی(پلیس ترافیک) را مخاطب قرار داده است. 10 ماده آن وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، ادارات دولتی و غیردولتی را مخاطب خود ساخته است و 193 ماده مستقیما رانندگان و سایر استفاده‌کنندگان راه، وسیله را مخاطب قرار داده و با آوردن عباراتی نظیر«رانندگان باید...، رانندگان موظفند...، پیادگان موظفند...، موتورسواران باید...، دوچرخه‌سواران باید...» تکالیف لاینفکی را بر عهده یکایک آنها نهاده است بنابراین همه کسانی که از راه و وسایل نقلیه به هر نحوی استفاده می‌کنند، جزیی از مجموعه بزرگ راهنمایی و رانندگی می‌باشند.
به جرأت می‌توان گفت، پلیس ترافیک (اداره راهنمایی و رانندگی) وظایف خود را مطابق قانون و آیین‌نامه مربوطه انجام می‌دهد. به عنوان نمونه کسانی که کمربند ایمنی خود را نمی‌بندند و یا از کلاه ایمنی استفاده نمی‌کنند آیا می‌توانند بگویند که در این زمینه راهنمایی نشده و آموزش ندیده‌اند؟ یا حتی با تذکر پلیس مواجه نشده‌اند؟ جواب مسلم است؛ نه! زیرا اولین چیزی است که در آموزشگاه‌های رانندگی، آموزش داده می‌شود ولی متاسفانه بیشترین آمار برخورد، توسط پلیس، با کسانی است که از کمربند ایمنی و یا کلاه ایمنی استفاده نمی‌کنند. برخورد قاطع ماموران راهنمایی و رانندگی با کسانی که به مقررات احترام نمی‌گذارند ضمانت اجرای قانون است. سوال این است که اگر ماموران راهنمایی و رانندگی با متخلفان برخورد ننمایند پس کدام قشر از جامعه باید جلوی تخلفات را بگیرد؟
2- عدم آموزش کافی از سوی مراجع ذیصلاح درخصوص آشنایی مردم نسبت به وظایف خود در قبال امور دولتی و حاکمیتی، چون طبق قانون «مدیریت خدمات کشوری» یکی از وظایف دستگاه‌های دولتی آگاه‌سازی مردم با تکالیف خود در جامعه است(ماده26 قانون مدیریت خدمات کشوری) لذا به نظر می‌رسد علت اصلی این سوءبرداشت‌ها از عدم آگاهی مردم نسبت به وظایف خودشان است.
3- در آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی، علاوه بر خود اداره راهنمایی و رانندگی(پلیس ترافیک) از 19 وزارتخانه، سازمان، اداره و ارگان نام برده شده است و به هر کدام از این سازمان‌ها وظایف مهمی محول شده است. به عبارت دیگر اداره راهنمایی و رانندگی(پلیس راهور) امر خطیر راهنمایی و رانندگی را با همکاری 19 وزارتخانه، سازمان، ارگان و اداره برعهده دارد.
اما متاسفانه مردم فقط پلیس راهور را در این زمینه مسئول می‌دانند.
4- در جامعه ما کمتر کسی پیدا می‌شود که از مصارف نهایی وجوه حاصله از مبالغ جرایم رانندگی اطلاعات درست و صحیح داشته باشد، لذا بسیاری از افراد تصور می‌کنند وجوه حاصله از جرایم رانندگی، نصیب خود پرسنل راهنمایی و رانندگی می‌شود که از نظر روانی نوعی مقاومت مردم در مقابل پلیس را ایجاد می‌نماید.
5- جدول تخلفات جرایم رانندگی، که مقنن برای آنها مبلغ جریمه نقدی تعیین نموده است که شامل171 کد تخلف است که اگر قریب به اتفاق آنها از متن کنوانسیون ژنو مصوب 1968 «قانون الحاق ایران به کمیسیون عبور و مرور در جاده‌ها و کنوانسیون مربوط به علایم راه‌ها» اتخاذ شده است و در تمام کشورهای عضو این کنوانسیون که تقریبا 120کشور به‌صورت مشابه اجرا می‌شوند. بنابراین منصفانه نیست که تخلف ورود به محدوده‌های محدودیت تردد، از جمله «محدوده طرح ترافیک» و «محدوده زوج و فرد» که فقط در 2 یا 3 استان کشور آن هم در قسمت کوچکی از شهر اجرا می‌شود، پلیس راهنمایی و رانندگی یا پرسنل آن را که مجری قانون هستند زیر سوال ببرد.