بهرام جاپلقی | وارد آسایشگاه معلولین بانو سمیه استان‌مرکزی که در ساوه احداث‌شده و محل نگهداری زنان معلول عقب‌مانده ذهنی و جسمی است، می‌شویم؛ لحظه‌ای از دلبستگی به تعلقات دنیوی رها شده و حال‌وهوای توصیف‌ناپذیری وجودت را فرامی‌گیرد و نخستین فکری که به ذهن می‌رسد این‌که با داشتن بسیاری از نعمت‌های الهی از مهم‌ترین نعمت که سلامتی است، غافل هستیم.
فریاد پرسکوت معصومیت، در نگاه معلولان ذهنی انسان را به‌حیرت وامی‌دارد، دردی ناشی از معصومیت در چشمان این زنان و دختران معلول موج می‌زند، در برابر تمامی عدم‌درک خود از محیط اطراف، محبت را با تمام وجود طلب می‌کنند و گویی در پس نگاهشان می‌خواهند که بگویند به ما هم توجه کنید.
با اندکی مراوده و همنشینی با این افراد درخواهیم یافت که آنان نیز از درک بالا و آرزو و خواسته‌هایی برخوردارند که آنها را نمی‌توانند بر زبان بیاورند و شاید در تمامی عمر این آمال را در قلب و دل خود پنهان نگاه دارند چراکه آنها در حصار معلولیت گرفتار شده‌اند.
مرکز نگهداری معلولان، بهشت کوچکی است که زنان بی‌گناهی که محکوم به جدایی از جامعه و خانواده شدند را در خود جای داده و شاید بزرگترین آرزوی این آدم‌ها حضور در جمع خانواده است؛ چیزی که اکثر ما قدر آن را نمی‌دانیم ولی آنها با این‌که معلولند بهتر از هر فرد سالمی اهمیت و جایگاه آن را درک می‌کنند. اما اکنون این شرایط برای آنان فراهم نیست و تنها توجه به آنها موجب التیام دردهایشان است که تأمین حداقل خواسته‌هایشان در بخش خدمات و رفاه می‌تواند بخشی از آن باشد و تحقق این مهم با دستان پرمهر خیران و انسان‌های نوعدوست امکان‌پذیر است.
این مرکز به‌دلیل هزینه‌های بالا در بخش‌های مختلف دارو، بهداشتی و نگهداری از برخی دیگر حداقل امکانات مانند تلویزیون، دستگاه فیزیوتراپی، پزشک اعصاب و روان، فضای‌سبز مناسب، وسایل ورزشی و دیگر خدمات محروم است و تأمین این نیازها نگاه پر مهر خیران را می‌طلبد.
آرزوهای بلند زهرا در قفس معلولیت
زهرا بانوی معلول و نابینای ۳۴ساله‌ای است که طی مدت ۱۴سال مددجوی آسایشگاه بانو سمیه ساوه بوده و در حصار معلولیت گذران عمر می‌کند.
وی با هوش سرشار خود خواندن و نوشتن را با خط بریل آموخته و حافظ ۲۲سوره قرآن کریم است و موسیقی را به خوبی می‌نوازد. او به این شرایط راضی نبوده و می‌خواهد توانمندی خود را به‌اثبات برساند اما به دلیل آن‌که خواسته‌هایش با هزینه مالی همراه است، شاید هیچ‌گاه نتواند این توانمندی‌ها را تحقق بخشد.
مهم‌ترین آرزوی زهرا ادامه‌تحصیل و درس‌خواندن است اما ادامه‌تحصیل او شرایط و هزینه‌های خاص را می‌طلبد، البته هریک از این ۱۳۰معلول ذهنی و جسمی در این مجموعه چشم‌انتظار تحقق آرزوهایی هستند که بعضی از آنها در یک کیف دستی زنانه خلاصه می‌شود اما گویا برخی از این خواسته‌ها دست‌یافتنی‌اند. هنگامی که انشای زهرا که به مدیر آسایشگاه نوشته بود را گوش‌می‌کردیم، هر شنونده‌ای را به حیرت وامی‌داشت؛ این نامه بیانگر آن بود که تنها کسانی که در این مراکز زندگی می‌کنند قادر به درک این شرایط هستند چراکه برخی از این افراد هرگز خانه و خانواده خود را ندیده‌اند و به‌خاطر معلولیت، محکوم به تنهازیستن هستند.
۱۳۰ معلول زن
در این مرکز نگهداری می‌شوند
سیدمجید کشفی، مدیرعامل آسایشگاه معلولین بانوی سمیه ساوه بیان داشت: این مرکز از‌سال ۶۳ فعالیت خود را با نگهداری از ۷۰نفر معلول زن عقب‌مانده ذهنی در گروه سنی ۱۵ تا ۳۵سال در سطح استان مرکزی آغاز کرد و از همان ابتدای فعالیت تعداد مددجویان و معلولان به ۱۰۰ نفر افزایش یافت اما از سال ۱۳۷۹ تحت‌عنوان موسسه خیریه معلولین بانوی سمیه به ثبت رسید و طبق اساسنامه سازمان به هیات‌مدیره واگذار شد. این مرکز درحال‌حاضر با ظرفیت نگهداری از ۱۳۰ نفر معلول زن از قشر آسیب‌پذیر جامعه که عمدتا مددجویان تحت‌پوشش سازمان‌بهزیستی هستند به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
به‌گفته مدیرعامل آسایشگاه معلولین بانوی سمیه، این مرکز دارای 6 خوابگاه است که به تفکیک بهره‌هوشی تقسیم‌بندی شده و در فضایی بالغ‌بر ۳۵۰۰مترمربع به‌طور شبانه‌روزی با ارایه خدمات کلینیکی پزشکی همچون دندانپزشکی، پزشک متخصص اعصاب و روان، فیزیوتراپی و پزشک عمومی جهت سرویس‌دهی به این معلولان خدمات ارایه می‌دهد. ۶۰درصد از معلولان این مرکز مربوط به شهرستان ساوه، زرندیه و بخش‌های تابعه شهرستان‌ها هستند.
وی گفت: این مرکز با توجه به دارا بودن زمین و وسعت، مکانی مناسب برای استفاده مددجویان و معلولان از وسایل ورزشی و تفریحی، پارک بازی و... است که به علت خارج از محدوده بودن از لحاظ موقعیت شهری از دید خیرین و نیکوکاران خارج شده است. به‌جرأت می‌توان گفت اکثر خیرین این مرکز را نمی‌شناسند و حتی نام آن را هم نشنیده‌اند یا با مراکز دیگر اشتباه می‌گیرند. کشفی افزود: همان‌طور که هر انسانی قادر به درک محبت و ابراز محبت به همنوع خود است، مددجویانی که در این مرکز نگهداری می‌شوند با وجود معلولیت قادر به درک و جذب محبت از ناحیه دیگران و ابراز محبت به کسانی که دوستشان دارند هستند اما از جانب بعضی ارگان‌ها و سازمان‌های مردمی و دولتی و سرمایه‌داران شرکت‌های شهر صنعتی و برخی خیرین بنام این شهرستان به فراموشی و غفلت سپرده شده‌اند. همه کسانی که به‌صورت خیریه و داوطلبانه در این‌جا حاضر به خدمت صادقانه شده‌اند، دعوت می‌کنند که دیگران هم در این مسیر بهشتی قدم‌بردارند و گل لبخند را بر صورت همه نیازمندان این مرکز بنشانند. مدیرعامل آسایشگاه معلولین بانو سمیه ساوه بیان داشت: با توجه به این‌که این مرکز از لحاظ نقدی در مضیقه بوده و همچنین فاقد اعتبارات کافی است تا امروز برخی مشکلات مالی و نقدی این مرکز از طریق خودیاری و مشارکت‌های مردمی بهره‌مند رفع شده است و امیدواریم تا با حضور خیرین و نیکوکاران شهرستان، سایر کمبودهای این مرکز نیز رفع شود.
آسایشگاه بانو سمیه ساوه محل نگهداری زنان معلول استان‌مرکزی در ابتدای جاده قدیم ساوه- همدان پس از پلیس‌راه واقع شده است.