فرشید غضنفرپور روزنامه نگار
پیش‌بینی‌اش چندان هم دشوار نبود، نه آنچنان که تحلیلگران سیاسی را شوکه کند. گلوله برفی که پس از انتخابات هیأت‌رئیسه مجلس پایین غلتید و بر سر راهش چنان بزرگ شد که عدد موافقان استیضاح رضا فرجی‌دانا را نسبت به مخالفان بیشتر کرد حالا چنان عظیم شده که در شورای شهر تهران نیز کرسی ریاست را برای اصولگرایان بازپس می‌گیرد و پس از آن هم حتی یک صندلی در هیأت‌رئیسه شورا برای اصلاح‌طلبان باقی نمی‌گذارد.
اگر تهرانگردی‌های مفصل مسجدجامعی به کار اصلاح‌طلبان نیامد اما جلسات منظم فراکسیون اصولگرایان نتیجه‌اش تصاحب کامل هیأت‌رئیسه شورای شهر بود. از همان یک‌سال پیش که اصلاح‌طلبان از رأی الهه راستگو به قالیباف غافلگیر شدند می‌شد حدس زد که ریاست مسجدجامعی بر شورای شهر موقتی است. انسجامی را که در روزهای پیروزی نتوان حفظ کرد حتماً تا یک‌سال بعد دوام نمی‌آورد. احمد مسجدجامعی در یک‌سال گذشته 3 رأی باارزش را از دست داده است. در سوی دیگر میدان اما جریان‌های نوین اصولگرایی نشان داده‌اند اگرچه در دوران مدیریت خود چندان بابرنامه عمل نمی‌کنند و بلافاصله پس از دستیابی به قدرت دچار تشتت و تفرقه می‌شوند چنان‌که پس از پیروزی احمدی‌نژاد شدند، اما برای به‌دست گرفتن پست‌های مدیریتی برنامه‌ریزی‌های دقیق دارند. انتخابات روز گذشته هیأت‌رئیسه شورای شهر تهران نمونه روشنی از پیشرفت روزافزون نواصولگرایان در فضای سیاسی کشور بود. اگر در صحن بهارستان علیرضا زاکانی دبیرکل جمعیت رهپویان انقلاب اسلامی آغازگر نطق مخالفان فرجی‌دانا بود و درنهایت سخنان الیاس نادران (عضو جمعیت ایثارگران) عزم مجلس را برای رأی مثبت به استیضاح جزم کرد در شورای شهر پایتخت نیز پرویز سروری عضو دیگر جمعیت رهپویان در نقش لیدر اصولگرایان پیروزی قاطع مهدی چمران را رقم زد.
حالا برخلاف تصورات قبلی می‌توان گفت رهبری فکر جریان‌های نوین اصولگرایی نه با جبهه پایداری که با گروهی متشکل از اعضای جمعیت رهپویان و نیز جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی است. جریانی که دبیرکل آن رودرروی مجلس می‌ایستد و صراحتاً وی را دیکتاتور می‌خواند در جدیدترین اقدامش کرسی ریاست شورای شهر را پس از یک‌سال به مهدی چمران بازمی‌گرداند. بنابراین چندان بي‌مناسبت هم نبود که الیاس نادران در نخستین واکنش به انتخاب مهدی چمران به‌عنوان رئیس جدید شورای شهر بگوید: «به‌طور قطع انتخاب چمران حاصل وحدت اصولگرایان است... استفاده از تجربیات و حفظ وحدت اصولگرایان برای انتخابات‌های بعدی یکی از نکات ضروری است که باید نیروهای ارزشی بیشتر به آن توجه کرده و مدنظر قرار گیرد.» نباید فراموش کرد که پیروزی محمود احمدی‌نژاد در سوم تیرماه 1384 نیز نتیجه چنین پیوندی بود. در آن زمان این گروه‌ها تحت عنوان آبادگران انقلاب اسلامی پس از تسخیر شورای شهر و انتخاب شهردار توانستند در گام بعدی احمدی‌نژاد را به ریاست‌جمهوری برسانند. اقدامات هماهنگ و منسجم رهپویان و ایثارگران (بازماندگان آبادگران) در مجلس تاکنون باعث شده حتی جبهه پایداری نیز به دنباله‌روی از آنان بپردازد. رودررویی آشکار با علی لاریجانی به‌عنوان شاخص اصولگرایان سنتی و کلید زدن سوال و استیضاح‌های پی‌در‌پی از وزرای دولت روحانی تاکنون در دستورکار قرار داشته و احتمالاً از این پس نیز با قدرت ادامه خواهد یافت ضمن این‌که می‌توان پیش‌بینی کرد با تسخیر هیأت‌رئیسه شورای شهر، محمدباقر قالیباف شهردار تهران که تا پیش از این موضعی نه چندان نزدیک به این جریان داشته برای اتحاد مستحکم‌تر با آنان پیش‌قدم شود هرچند قالیباف چند هفته پیش با طرح موضوعاتی نظیر تفکیک جنسیتی در شهرداری تهران تلاش کرد نزدیکی‌اش با این جریان سیاسی را در عمل نشان بدهد اما از این پس با توجه به قدرت یافتن آنان در شورا نیازمند پیوند‌های عمیق‌تر است؛ پیوندهایی که به احتمال زیاد نشانه‌های آن را تا چند روز آینده در تصمیمات شهردار تهران خواهیم دید.