اردشير كامكار  آهنگساز و نوازنده

بارها به صلح انديشيده‌ام. به اينكه واقعا واژه سه حرفي كه از آن براي انتقال يك حس انساني استفاده مي‌كنيم، مي‌تواند ما آدميان را به منظورمان برساند يا نه؟ امروز معتقدم ما باید در ابتدا صلح و صفا را در ایران زمین (به عنوان خانواده مشترکمان) ایجاد کنیم و بعد بخواهیم جهانی‌تر فکر کنیم و در عرصه جهانی تاثیرگذار باشیم. حتی اگر از منظر جغرافیایی به قضیه نگاه کنیم، من به‌عنوان یک کرد زبان به اندازه یک اصفهانی از خشک شدن زاینده رود ناراحت می‌شوم. وقتی می‌بینم دریاچه ارومیه خشک می‌شود من هم ناراحت هستم و باید به نوبه خودم به داد آن دریاچه برسم. مسائل انسانی دیگر هم در این بین وجود دارند. وقتی می‌گوییم «بنی آدم اعضای یکدیگرند، که در آفرینش ز یک گوهراند» نشان می‌دهد همه آدمیان از یک پیکره واحد هستند. اگر قسمتی از یک بدن مورد آسیب قرار بگیرد کل بدن احساس درد می‌کند. بنابراین همه اقوام باید درد مشترک یا شادی مشترک را همه با هم فریاد بزنیم. به نظر من حتی اگر بین سیاستمداران دو یا چند کشور جنگ و اختلاف‌های شدید وجود دارد، بین موزیسین‌های آنها گفت و گو در جریان است و همیشه صلح و آرامش در گفت و گوی آنها مطرح بوده. اينكه تا چه حد انسان‌ها توانسته‌اند اين موهبت را تجربه كنند خود موضوع ديگري است اما اگر هنر و خاصه موسيقي را در نظر بگيريم از نظر من شاید به همین خاطر است که مردم دنیا به موسیقی علاقه دارند. موسیقی پیام آور صلح، شادی و آزادی است. نه هميشه اما در بسياري از موارد به‌طور مستقيم و غير مستقيم اين كار را انجام مي‌دهد. شايد براي شما هم اتفاق افتاده باشد كه وقتی در بدترین شرایط قرار می‌گیرید هیچ چیز جز موسیقی نمی‌تواند به داد شما برسد. وقتی رادیو را روشن می‌کنید یا از گوشه و کناری صدایی می‌شنوید یک حس مشترک را تجربه می‌کنید. گویی کسان دیگری هم هستند که با شما هم درد‌اند و بنابراین امیدوار می‌شوید و ترس‌ها را به دور می‌اندازید. به گمان من صلح این است که تمام انسان‌ها از منابعی که از زمین به دست می‌آید به اندازه هم بهره مند شوند و هیچ‌کس به حقوق دیگری تعرض نکند و بتوانند از آزادی حاصل از قانون مواهب طبیعی و منابعی که در اختیار بشر هست سودمندانه استفاده کنند. صلح بيش از آنكه در تعريف و تفسير واحدي بگنجند، يك خواست فطري و طبيعي غير قابل وصف و در عين حال عيني است. خواسته همه ما انسان‌ها یکی است. خواسته ما یک زندگی عزتمندانه در کنار یکدیگر است. اما ممکن است سیاست مداران ما با هم اختلافاتی داشته باشند. ما وظیفه داریم خواسته خود را به گوش سیاستمداران و به گوش جهانیان برسانیم. وظیفه داریم بگوییم می‌خواهیم در کنار هم با صلح و صفا زندگی کنیم و بگوییم مرزهای جغرافیایی باید برداشته شوند. حتی در ایران خودمان درحال مرز کشیدن و حصار کشیدن دور خودمان هستیم. درحالی‌که همه ما ایرانی هستیم و در کنار هم باید یک خواسته داشته باشیم. وقتی بتوانیم از هم حمایت کنیم و خواسته خود را عنوان کنیم سیاستمدارانمان هم متوجه می‌شوند خواسته ما چیست و بنابراین خود را با آن خواسته هماهنگ می‌کنند.