| مهدی پورمحمدی |
بمب ناپالم سلاحی مرگبار و کاربردی – متعارف - است که در سال 1942 در دانشگاه هاروارد آمریکا طراحی شد. به استناد کتاب خاطرات ژنرال گالاند برای اولین‌بار از این سلاح در ارتش اعزامی آلمان نازی به اسپانیا برای کمک به ژنرال فرانکو رهبر نژادپرست آن کشور استفاده شد. ناپالم از بنزین یا دیگر آتش‌زاهای قوی، به‌همراه موادی که به آن ویژگی ژله‌ای و چسبندگی می‌دهند، مانند صابون ساخته می‌شود. از کاربرد این بمب از بین بردن پوشش گیاهی و به آتش کشیدن دشمن است. یکی از سلاح‌هایی که آمریکا در جنگ ویتنام برای به آتش کشیدن جنگل‌ها و انهدام پناهگاه‌های ویت‌کنگ‌ها از آن استفاده وسیعی کرد و به خاطر این سبعیت و وحشی‌گری مورد انتقاد و شماتت جهانیان حتی دوستان و همپیمانان خود قرار گرفت بمب ناپالم بود. این بمب پس از اصابت به هدف و خروج مواد آتش‌زا از آن به خاطر خاصیت چسبندگی و آرام‌سوزی، بدنه اجسام و انسان را به آرامی و کم‌کم اما به شدت می‌سوزاند. این بمب حتی بدون تماس مستقیم می‌تواند با حرارتی بین ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتی گراد اجسام را نابود کند . ناپالم آب‌گریز است و آتش آن به‌سادگی با آب خاموش نمی‌شود. برای ساختن این سلاح خطرناک و ضد انسانی از نمک‌های اسید پالمینیک موجود در روغن پالم استفاده می‌شود. دور از ذهن نیست که نام این سلاح از روغن پالم گرفته شده باشد.
تفاوت‌های بمب ناپالم با روغن پالم در این است که:
- بمب ناپالم می‌تواند هم به صورت آنی عمل کند و به زندگی انسان‌ها خاتمه دهد و هم قابل تبدیل به بمب ساعتی است و می‌تواند همان کار را در زمان معینی در آینده انجام دهد، اما روغن پالم فقط زمانی عمل می‌کند یعنی سر سفره ممکن است آزاری به قربانی خود وارد نکند و حتی قربانی از خوردن آن لذت هم ببرد اما در آینده‌ای نه چندان دور کما هو حقه به وظیفه ذاتی خود به نحو اتم و اکمل عمل می‌کند. درحقیقت می‌توان گفت که بمب ناپالم سوخت و سوز دارد و روغن پالم دیر و زود!
- بمب ناپالم هم مانند سایر بمب‌ها چاشنی دارد و خاصیت چاشنی این است که گاهی ممکن است عمل نکند، اما روغن پالم بدون چاشنی و درحقیقت خودکار است و امکان ندارد که عمل نکند.
- بمب ناپالم جزء سلاح‌های متعارفی است که کنوانسیون‌های بین‌المللی استفاده از آن را ممنوع کرده‌اند. قوانین بین‌المللی استفاده از ناپالم و سایر مواد آتش‌زا بر علیه اهداف نظامی را منع نکرده، ولی استفاده از آن بر علیه غیرنظامیان براساس کنوانسیون منع استفاده از برخی سلاح‌های متعارف مصوب ۱۹۸۰ ممنوع است. کنوانسیون‌های بین‌المللی استفاده و یا منع استفاده از روغن پالم را مسکوت گذاشته و به قوانین داخلی کشورها واگذار کرده است. به همین لحاظ دولت‌های نهم و دهم مجوز استفاده از آن در غذای مردم را به دلیل ارزان بودن صادر کرد و ایران توانست رتبه اول جهانی در رشد سرطان را کسب کند و سکته به دومین عامل مرگ‌ومیر ایرانیان تبدیل شد.
- دول متخاصم از بمب ناپالم علیه یکدیگر استفاده می‌کنند و امکان ندارد دو کشور دوست خصوصاً از نوع کامله الوداد از این نوع سلاح علیه یکدیگر استفاده کنند. علی‌الاصول بمب ناپالم و انواع دیگر جنگ‌افزارها وسیله مناسبی برای اظهار دوستی و مودت نیستند و برای این کار می‌توان از ابزار و ادوات دیگری استفاده کرد. اما روغن پالم توسط دولتی پوپولیستی که ادعای مهرورزی داشت وارد سفره و غذای مردم شد که به‌نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها و به این آسانی‌ها حذف‌شدنی باشد.
- بمب ناپالم با چسبندگی که از روغن پالم و دیگر مواد ژلاتینی به کار رفته در آن ایجاد شده به سطح خارجی اجسام و نیز پوست بدن انسان می‌چسبد و تا اجسام و انسان را کاملاً نسوزاند و از بین نبرد جدا نمی‌شود، اما روغن پالم به خارج بدن انسان کاری ندارد. این روغن پس از بلع و هضم وارد رگ‌ها و مویرگ‌ها شده و از داخل می‌چسبد و انسان را از پا درمی‌آورد.
- معمولاً قربانی بمب ناپالم با پای خودش برای کشته‌شدن به قربانگاه نمی‌رود و برای خریدن بمب ناپالم پولی نمی‌پردازد. کلیه هزینه‌های تولید، پخش، خرید، حمل، انبارداری، توزیع و پرتاب بمب ناپالم را دشمن به عهده گرفته و قربانی از پرداخت این‌گونه هزینه‌ها معاف است. اما درخصوص روغن پالم کلیه هزینه‌های مزبور به عهده مصرف‌کننده نهایی است و پولی که بابت خرید می‌پردازد کلیه موارد مذکور به علاوه سود تولید‌کننده را پوشش می‌دهد. علاوه بر آن قربانی روغن پالم خود با پای خود برای خرید آن اقدام می‌کند و از قفسه فروشگاه با دست خود آن را برداشته و در سبد خرید می‌گذارد.
- زمان و مکان اصابت بمب ناپالم توسط دشمن تعیین می‌شود و قربانی معمولاً نمی‌داند که کجا قرار است مورد اصابت قرار گیرد. این مکان ممکن است خانه، محل کار، فروشگاه، پارک، جنگل، جاده، شهر و یا روستا باشد. اما قربانی روغن پالم با چشم باز و به اراده خود محل اصابت که همان خوردن باشد را تعیین می‌کند. این محل ممکن است میز آشپزخانه، اتاق نشیمن، رستوران، میهمانی، جشن تولد، عروسی و هر کجای دیگری که سفره‌ای انداخته و یا میز غذایی چیده می‌شود باشد.
- معمولاً روی جعبه‌های بمب ناپالم علامت‌های هشداردهنده مانند طرح یک جمجمه استخوانی با دو استخوان ران به صورت ضربدری و سایر علایم ترسناک دیگر حک شده و استفاده‌کننده با توجه به همه خطرهای احتمالی و با کمال احتیاط آن را به کار می‌برد تا هیچ زیانی به خودش وارد نکند و بتواند بدون آن‌که به خود آسیبی برساند دشمن را از پا درآورد. اما روی ظروف روغن پالم نه‌تنها هیچ علامت هشداردهنده‌ای وجود ندارد، بلکه در برخی موارد، تولید‌کننده با تبلیغات رادیو - تلویزیونی، روزنامه‌ای، نصب بیلبورد و... آن را مفید به حال قلب و عروق معرفی می‌کند. تولید‌کننده معمولاً یا استفاده از آن پالم را در روغن خود به کلی کتمان می‌کند و یا به نحوی از آن در برچسب کالا نام می‌برد که فقط اجنه قادر به خواندن آن باشند و از آن‌جا که اجنه روغن پالم استفاده نمی‌کنند عمر آنها از چند‌هزار‌سال تجاوز می‌کند. نتیجه این‌که استفاده‌کننده از بمب ناپالم خودش جان سالم به در می‌برد و دیگران را می‌کشد، اما استفاده‌کننده از روغن پالم خودش را می‌کشد و دیگران را به نان و نوا و ثروت‌های بیکران می‌رساند.
مقایسه روغن پالم و بمب ناپالم به همین جا ختم نمی‌شود. این دو سلاح ضد بشری شباهت‌های زیادی هم با هم دارند که امید است در یادداشت‌های بعدی به آن پرداخته شود. ان‌شاءالله