شهروند| درست هنگامی که تصور می‌کردیم، تنها نماینده باقیمانده ایران در لیگ قهرمانان‌آسیا بی‌هیچ مشکلی و با اتکا به یک فصل نقل و انتقالات موفق، راه خود را به سمت موفقیت بیشتر می‌گشاید، آتش مشکلات مالی به جان تیم ناکام هفته آخر2 فصل اخیر لیگ برتر افتاد.
مشکل علنی شده
معضلات مالی پنهان مانده روز اول تیر علنی شد؛ وقتی اختلاف 2 عضو هیات مدیره، تعطیلی تیم‌های پایه باشگاه را در پی داشت و حتی گفته می‌شد قنبرزاده، مدیرعامل باشگاه بر اثر اختلاف شدید با اعضای هیأت‌مدیره استعفا می‌کند، درنهایت بدون این‌که خبری از حل اختلافات باشد، مدیرعامل در سمتش باقی ماند. جالب این‌که روسای باشگاه به شدت تلاش می‌کنند اختلاف بین عماد حسینی، رئیس هیأت امنای باشگاه نفت که معاون توسعه مهندسی وزارت نفت است و منصور قنبرزاده را تکذیب کنند، اما انگار دیگر جایی برای روابط دیپلماتیک و پرده‌پوشی نمانده و پس از شروع اختلاف بر سر تمدید قرارداد بیرانوند و سهم‌خواهی قنبرزاده و حسینی در جایزه بهترین تیم لیگ (که روی سن مراسم انتخاب بهترین‌ها به هر 2 نفر داده شد) حالا ماجرا به پایان‌بندی تلخی رسیده است؛ جایی که منصوریان، سرمربی خوش‌فکر نفت اعتراضات جسته و گریخته اخیر بازیکنان را مکتوب کرده است.
نامه‌های منصوریان
سرمربی نفت در نامه اول خود خطاب به مدیرعامل باشگاه نوشته در یک اقدام احساسی از تاریخ 7 خرداد 1394 بدون داشتن هیچ‌گونه قراردادی شروع به کار کرده و باتوجه به این‌که در روزهای گذشته پیشنهاد کتبی خود را ارایه داده، هیچ‌گونه تفاهمنامه مالی‌ای از سوی باشگاه تنظیم نشده است. او خواهش کرده بود قبل از بازی با تراکتورسازی حقوق پرداخت نشده‌اش و همچنین معوقات بازیکنان پرداخت شود؛ اتفاقی که رخ نداد و باعث شده هفته پیش علی منصوریان از پرواز به تبریز و حضور کنار تیم ممانعت کند اما با وساطت و ریش‌سفیدی، منصوریان همراه تیم به تبریز رفت و حالا تا پایان بازی با صبا به روسای باشگاه فرصت داده است. منصوریان شاکی به همین اقدام هم بسنده نکرد و رونوشتی از نامه دوم خود را برای عمادحسینی (رئیس هیأت امنا)، جوادی (رئیس هیأت موسس)، شهریاری (عضو هیأت امنا)، شاه‌کرمی (عضو هیأت موسس)، آل‌اسحاق و زارعی هنزکی (بازرس حقوقی و عضو کمیته نقل و انتقالات)، ابراهیمی (مدیر اجرایی)، میرشیبانی (مدیرفنی) و ایرانیان (سرپرست) ارسال کرد. منصوریان در این نامه لحن متفاوتی داشت و به قول خوش می‌خواست به دور از احساسات، مسائلی را برای مسئولان باشگاه بیان کند؛ مسائلی مانند برگزار نشدن اردو، تسویه‌حساب نکردن با او بعد از تمدید قرارداد مالی، خلف وعده و پرداخت نکردن ۲۵درصد از قرارداد سال جدید پس از امضای قرارداد جدید و تسویه‌حساب پاداش‌های سال گذشته که به‌زعم منصوریان باعث متوقف ماندن پروژه رساندن نفت به استانداردهای تیم برتر لیگ شده است.
مقصر اصلی، منصوریان
در این بین انگار مشکل اصلی، نگارنده این نامه است چون گویا مسئولان باشگاه نفت مسائلی مانند بدهکاری‌های فصل گذشته اعم از هزینه کفش، بلیت، لوازم ورزشی ریکاوری، آشپزخانه و ریز بدهکاری‌های دیگر را به گردن منصوریان انداخته‌اند. همچنین
تأمین نکردن وسایل ورزشی فصل جدید مانند کفش، گرمکن، ساک و غیره، دیگر مسائل سوق‌دهنده باشگاه به روزهای سیاه آینده است.
حرف‌های متناقض رئیس هیأت امنا
در این شرایط، عماد حسینی هم متقابلا از منصوریان گله دارد. او ادعا کرده حدود 2 ماه پیش برای تمدید قرارداد منصوریان با این مربی جوان به گفت‌وگو پرداخت و همان زمان هم سرمربی به مبلغ اعلام شده راضی نبود. حالا این‌که چطور 20 روز قبل باز هم منصوریان نامه‌ای برای تنظیم قراردادش می‌نویسد، جای سوال دارد! رئیس هیأت امنا نمی‌داند سرمربی با مدیرعامل باشگاه به توافق رسیده یا نه اما خوشبین است و اعلام کرده اگر هم تا به حال قراردادی امضا نشده، حتما قنبرزاده تصمیمی در این‌باره نگرفته است. حسینی از رسانه‌ای شدن نامه‌ها گله دارد چون این مکاتبات خانوادگی بوده و در حالت عادی نباید از در باشگاه به بیرون رسوخ می‌کرد. به هر حال با این وضع باید هرچه سریع‌تر موانع موفقیت را از سر راه تنها نماینده باقیمانده کشورمان در لیگ قهرمانان برداریم؛ البته اگر پول کافی برسد!