بهار قرآن از نیمه گذشته است و بندگانِ خالق یگانه، چشمِ نیاز به آسمان دوخته‌اند در آستانه سرنوشت‌سازترین شب‌های سال.
شبی که «لیله‌البراتش» خوانند. شب تقدیر و ثبت سرنوشت است، شب نزول رحمت و برکات الهی.
شب‌های قدر، لحظه‌هایی سرشار از عطر معنویت و رستگاری از راه رسیدند و مسلمانان به شکرانه لیالی قدر در گردهمایی باشکوهی به راز و نیاز با خالق خویش می‌پردازند و سعادت دنیوی و اخروی را از یگانه بی‌همتا می‌خواهند.
در شب‌هایی که گویند حائلی بین زمین و آسمان نیست؛ خالق یکتا در کتاب آسمانی خود بر نماز و دعا سفارش بسیار کرده است؛ در تبیین منزلت شب قدر همین بس که قرآن، این سرچشمه دانش‌ها، بهار دلها، درمان دردها، زداینده تیرگی‌ها و محکم‌ترین سند معرفت در این شب بر پیامبر اسلام نازل شده است.
از امشب ندای «بک یا الله» در نقاط مختلف شهر وکشور طنین‌انداز می‌شود. این شب‌های با ارزش لحظه‌های با شکوهی است که نجوای استغفرالله ربی و اتوب الیه... در سراسر این گیتی پهناور پراکنده می‌شود و مسلمانان آرامش و آسایش حقیقی را از پروردگار خویش می‌طلبند.
شب‌های نوزدهم، بیست‌ویکم و بیست‌وسوم از ماه پربرکت رمضان به‌عنوان شب‌های قدر نامیده می‌شود. درباره این‌که به‌طور دقیق کدام یک از شب‌های این ماه، شب قدر به شمار می‌رود، مطلبی عنوان نشده است. در این شب پربرکت، قرآن کریم بر پیامبر اسلام(ص) نازل شد؛ این کتاب آسمانی، شب قدر را از هزار ماه بهتر عنوان می‌کند و پروردگار با جزییات خاصی درباره این شب سخن گفته است و در این شب‌ها ایزد منان تمامی درهای رحمت و پل‌های ارتباطی خود را بر روی بندگان خویش می‌گشاید.
افرادی که اهل معنویت و مناجات با خدا هستند، تمامی شب‌های قدر را گرامی می‌دارند. یکی از این شب‌ها، شب نوزدهم ماه رمضان است که به‌عنوان طلیعه شب‌های قدر محسوب می‌شد زیرا یک انسان روزه‌دار پس از
18روز روزه‌داری، وارد نخستین شب از لیالی قدر می‌شود. همچنین شب نوزدهم ماه رمضان با نام بزرگ حضرت علی(ع) پیوندی عمیق دارد که یکی از بزرگترین مردان معنوی تاریخ اسلام به شمار می‌رود. در شب قدر حضرت علی(ع) به وسیله شمشیر و در محراب نماز مجروح می‌شود. به همین علت شایسته است تا در این شب ارزشمند، به هنگام مناجات با پروردگار، از امام علی(ع) نیز یاد کنیم و از انفاس قدسی آن حضرت که هنوز در عالم هستی وجود دارد، بهره‌مند شویم. باید در این شب همواره یاد حضرت علی(ع) که درواقع یادآور تمامی ارزش‌های انسانی و مکارم اخلاقی است، زنده نگاه داشته شود تا راه آدمی را در شب قدر هموارتر سازد و بتواند سیر تکامل خود را به عالم بالا و معنویت آسان‌تر انجام دهد.
یکی از سفارش‌ها در شب‌های قدر این است که انسان وجود خویش را از کینه و نفرت مبرا سازد و دیگران را ببخشد تا این امر زمینه بخشایش وی را از طرف پروردگار فراهم کند. هنگامی که انسان، دیگری را از عمق وجود می‌بخشد این موضوع نه‌تنها اثر دنیوی و اُخروی دارد بلکه اثر روحی ارزشمندی نیز برای فرد به‌ارمغان می‌آورد و از لحاظ روانشناختی نیز زنگارهای روح و قلب پاک می‌شود. اثر این شب‌های گرانبها باید در طول سال همراه انسان باشد و آن را به‌عنوان گنجینه‌ای ارزشمند حفظ کند. شب‌های قدر روشنایی‌بخش زندگی انسان است. بنابراین انسان باید در این شب‌ها با حضور قلب در پیشگاه خداوند حاضر شود و در این لحظه‌های ارزشمند ارتباط خود را با پروردگار محکم‌تر کند.