در سال ۱۹۶۱، گروهی کوچک از اروپا به آمریکا سفر کردند تا به‌درخواست افراد محلی، تجربیات خود را در آمریکا پیاده کنند و اجتماعی برای افراد معلول و افرادی که بیماری‌های خاص دارند بسازند. آنها در زمینی به مساحت ۳۰ هکتار در منطقه‌ای دورافتاده در ایالت نیویورک «دهکده کمپ‌هیل» را با ساختن یک طویله، یک ساختمان مسکونی و یک انباری بنا نهادند. امروزه این دهکده ۲۵۰هکتار مساحت، 50 بنا و ۲۵۰ ساکن دارد. معلولیت پدیده‌ای است که در مواجهه با جامعه‌ای که برای افراد غیرمعلول طراحی شده خود را نشان می‌دهد، وگرنه نداشتن یک یا چند عضو یا اعضای حسی، یا خصوصیت‌های ذهنی، به خودی‌خود فرد را از زندگی شرافتمندانه دریغ نمی‌کند. نیمی از اعضای دهکده افراد معلول هستند و نیمی دیگر را کشاورزان و دیگر متخصصان تشکیل می‌دهند. این افراد با هم غذا می‌خورند، کار می‌کنند، دعا می‌کنند و خلاصه این‌که مرزی میان این دو گروه وجود ندارد.
امروزه بیش از ۱۰۰ جامعه کمپ‌هیل در بیش از ۲۰ کشور وجود دارد. اعضای این جوامع همگی به یکدیگر و به زمین مهر می‌ورزند و مهرورزی شعار آنهاست. نجاری، تئاتر، کشاورزی، آواز و دیگر فعالیت‌ها به‌صورت گروهی انجام می‌شود و هیچ‌کس، از داوطلبان گرفته تا افراد معلول، در ازای کار پولی دریافت نمی‌کند، اما هر شب و هر روز غذایی برای خوردن و جایی برای خوابیدن دارند و اجتماعی که در آن احساس امنیت و محبت می‌کنند.