| حجت‌الاسلام سيداحمد هاشمي‌نژاد |
خط متداول عصر پيامبر يا به تعبيري زمان نزول قرآن خط كوفي بوده است. از خصوصيات اين خط نداشتن نقطه و اعراب است و طبعاً قرآن نگاشته شده فاقد نقطه و اعراب بوده و اين امر خواندن قرآن را مشكل می‌ساخت و مسلمانان براي دريافت معاني واقعي مي‌بايست از ناحيه قاريان قرآن قرائت صحيح را مي‌شنيدند. نقطه و اعراب‌گذاري قرآن در زمان حكومت عبدالملك مروان صورت گرفت و آن هم حكايت زيبايي دارد كه شنيدني است. روزي عبدالملك مروان حاكم وقت از زيادبن سميه استاندار بصره خواست ابوالاسود دوئلي را مامور كار نقطه و اعراب‌گذاري كند. ابوالاسود مخالف دستگاه حكومت عبدالملك مروان بود به همين واسطه نپذیرفت و در قبال اصرار حكومت عبدالملك، از انجام اين ماموريت سرباز زد. از آن جايي كه خلفاي زر و زور در آستين خود خدعه و نيرنگ مي‌پرورانند و هميشه براي رياكاري آماده‌اند، دست به كار شدند و شخصي را در گذر خيابان بر سر راه ابوالاسود گماشتند تا آيه‌اي را نادرست تلاوت كند. هدف آنان تحت تاثير قرار دادن تعصب ديني ابوالاسود بود كه همين طور هم شد. بعد از اين حركت، ابوالاسود پيامي به استاندار بصره فرستاد و آمادگي خود را براي كتابت قرآن به صورت صحيح (با اعراب و نقطه) اعلام داشت. در راه تصحيح قرآن، عبدالملك 30 نفر از كاتبين و نويسندگان قرآن را انتخاب و نزد ابوالاسود فرستاد و ابوالاسود از ميان اين تعداد تنها يكي را برگزيد. این فرد در كار اعراب‌گذاري و نقطه‌گذاري كمك كار ابوالاسود دوئلي بود و قرآني كه امروزه در اختيار ماست از همان زمان نقطه‌گذاري و اعراب‌گذاري شده است. لازم به ذكر است ابوالاسود بر اساس تلاوت صحيحي كه از زبان شخص پيامبر شنيده بود قرآن را اعراب‌گذاري كرد. در اينجا اهتمام و دقت صحابه و ياران پيامبر در امر حفظ و نگارش صحيح آيات و سوره‌ها را يادآور مي‌شويم كه اين افراد هيچ گاه نظر و اجتهاد خود را مطرح نمي‌كردند.