بر کسی پوشیده نیست که کنش‌های محیط‌زیستی و رفتارهای وابسته به گرامیداشت و نگهداشت زیست‌بوم در کشور بسیار کم‌فروغ و کم‌برد است و گروه‌های اجتماعی گوناگون کمتر خویش را با آن درگیر ساخته‌اند. شوربختانه در گستره کشوری نهادهای دولتی و مردم‌نهاد، نتوانسته‌اند در پررنگ کردن این دشواری جهانی و ملی، کامیابی‌های چشمگیری داشته باشند. برای پدیدآوری یک رفتار اخلاقی و اجتماعی باید در اندیشه‌ها دغدغه و مسأله پدید آورد. از این رو تا محیط‌زیست برای شهروندان مسأله نشود، نمی‌توان بر بهسازی و بسامانی رفتارهای محیط زیستی امید بست و آینده‌ای روشن برای آن اندیشید. بی‌گمان محیط‌زیست برای بسیاری از شهروندان کنونی و آینده «مسأله» نیست. به تازگی گروهی از فرهنگیان در شهرهای گوناگون کشور کنش‌هایی نمادین برای گرامیداشت و نگهداشت زیست‌بوم انجام داده‌اند که با توجه به جایگاه معلم و نقش پرورشی او بر نسل‌های آینده می‌تواند امیدوار‌کننده و آغازی باشد برای فراگیری و اثربخشی بر این گونه کنش‌ها. از این رو بود که در «روز جهانی محیط زیست» گروهی از اعضای کانون صنفی معلمان ایران به همراه خانواده از شهرهای دلفان لرستان، سنندج، گلپایگان، بوکان، همدان، کرمانشاه، زنجان و تهران به میزبانی شایسته انجمن صنفی معلمان مریوان در کنشی مدنی - محیط زیستی در کنار یکدیگر بخشی از منطقه اورامان در خط مرزی ایران و کردستان عراق را زباله‌روبی کردند. این کار مدنی که در شهر همدان و با برنامه‌ریزی کانون صنفی معلمان همدان انجام گرفت، در تهران نیز پیگیری شد. همچنین در روز 11 اردیبهشت – روز پیش از 12 اردیبهشت یعنی روز معلم – در پارک پردیسان نیز گروهی 120 نفره از فرهنگیان، بخشی از این پارک را زباله‌روبی کردند. ورود فرهنگیان به این گونه کنش‌ها را باید به فال نیک گرفت و امید داشت که این گونه کنش‌ها آغازی باشد برای حساس کردن یک‌میلیون فرهنگی و 13‌میلیون دانش‌آموز کشورکه بی‌گمان می‌تواند تاریخ‌ساز و دگرگون‌کننده اندیشه‌ها و رفتارهای شهروندان کنونی و آینده کشور باشد.