الا تا بغفلت نخفتی که نوم حرام است بر چشم سالار قوم

غم زیردستان بخور زینهار بترس از زبردستی روزگار

نصیحت که خالی بود از غرض چو داروی تلخ است، دفع مرض

جهان ای پسر ملک جاوید نیست ز دنیا وفاداری امید نیست

نه بر باد رفتی سحرگاه و شام سریر سلیمان علیه‌السلام؟

به آخر ندیدی که بر باد رفت؟ خنک آن که با دانش و داد رفت

کسی زین میان گوی دولت ربود که در بند آسایش خلق بود

بکار آمد آنها که برداشتند نه گرد آوریدند و بگذاشتند