شهلا کاظمی‌پور  جامعه‌شناس

نمی‌شود درباره این خبر یکجانبه به قاضی برویم. ممکن است تجهیزاتی تهیه شده باشد که برای راه‌اندازی آن لازم باشد مهندسان و کارگران متخصص خودشان بیایند آن را راه‌اندازی کنند. من یکسری بررسی روی کارگران افغانستانی‌ که به‌عنوان مهاجر آمده‌اند، انجام دادم. آنها معمولا به مشاغلی تن درمی‌دهند که ایرانی‌ها زیر بار آن نمی‌روند. بنابر این فکر نمی‌کنم سیاست خارج‌کردن آنها از مشاغل، تغییری در بازار کار ایران به وجود بیاورد و تغییری در بحران کار ایجاد نمی‌شود. چرا که بیکاری ما بیکاری تحصیلکرده‌هاست که من به آن بیکاری ساختاری می‌گویم. همین کارخانه زرند اگر آگهی بزند، ممکن است کارگر پیدا نکند. چون این قبیل مشاغل منطقه‌ای هستند و باید بومی‌های منطقه در آن فعال باشند. بنابراین نمی‌توانیم به‌صورت انتزاعی فکر کنیم و نتیجه بگیریم. این‌جا به جایی نیروی انسانی موضوعی جهانی است و ممکن است قراردادی با یک پیمانکار باشد و آن پیمانکار نیروی انسانی را خودش تهیه کند. همان‌طور که در عسلویه هم می‌بینیم که ساخت و سازها به این شکل انجام می‌شوند و کارگرها از شهرهای دیگر می‌آیند درحالی‌که بوشهری‌ها می‌گویند، ما بیکاریم. قطعا اگر آن نیروی کار با همان دستمزد حاضر شود کار کند به نفع کارفرماست که از داخل نیرو بگیرد مگر این‌که در چارچوب قرارداد بزرگتری باشد. درنهایت به نظر من هرچه بازارهای کار ایرانی و خارجی به چرخش دربیاید بهتر از این است که راکد باشد.