حسام‌الدین علامه مدیرکل فرهنگی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
خبر جانگداز مصیبت بزرگ فقدان دکتر امیر معتمدی قلب تمامی دوستان دور و نزدیکش را به درد آورد. روزهای آغازین ورود به دانشگاه علوم‌پزشکی تهران در سال 1374، شخصیت ساده و بی‌آلایش، مخلص و با ایمان، صادق و آزاداندیش، باصفا و صمیمی و... هم‌ورودی عزیزم دکتر معتمدی باعث ایجاد علقه‌ای عمیق و مانا با ایشان شد؛ مخصوصا وقتی که فهمیدم عزیزمان، یادگار شهید والامقام دکترغلامعلی معتمدی از شهدای گرانقدر هفتم تیر است. در سال‌های دانشجویی و بعد از آن در جهاد دانشگاهی و هلال‌احمر، دکتر معتمدی واجد نقشی تاثیرگذار و پیشرو و منشأ خیرات بسیاری بود که به برخی از آنها اشارتی می‌رود:
حضور فعال و نقش اصلی در گروه فرهنگی تحول‌آفرین ورودی 74 دانشگاه، که اخلاص و تلاش او برای ایجاد فضای مثبت فرهنگی در دانشکده ازجمله در اعیاد و وفیات اهل بیت عصمت و طهارت (ع) از خاطره‌ها بیرون نخواهد رفت. کانون قرآن و عترت و نشریه گل نرگس که سال‌هاست تحت هدایت مستقیم و غیرمستقیم او مأمن دانشجویان واله موعود آسمانی است. مدیریت برنامه‌های بزرگداشت شهدای دانشجوی پزشکی در انجمن اسلامی دانشکده که ترویج فرهنگ ایثار و شهادت با برگزاری سالیانه مراسم بزرگداشت شهدای دانشگاه و انتشار کتاب‌های زندگینامه ایشان و نیز دستگیری از خانواده مستضعف بعضی از شهدای شاخص بر اقربا پوشیده نیست. حضور تاثیرگذار و راهبری طیف خط امام شجره طیبه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم‌پزشکی تهران برای فعالان فرهنگی-سیاسی در آموزش عالی مورد تأیید و تصدیق است، آنچه دکتر معتمدی را در این بخش از زندگی سراسر نورش ممتاز می‌کند وفاداری تمام‌عیار زبانی و عملی به قرائت احیاگر اسلام ناب محمدی(ص) حضرت امام خمینی (ره) بود؛ او در حین آزاداندیشی و روشنفکری، متعهد به نگرش روشمند به فقه حکومتی پویا بود؛ در عین التزام و باور به ولایت‌فقیه و احترام عمیق به مصداق آن، با هرگونه رویکرد غالیگرانه و خوارجی مسلک نیز مبارزه روشنگرانه می‌نمود. امیر عزیز ما که رکن رکین خط امامی‌های انجمن تهران بود درعین حال که شاخص کار تشکیلاتی و گروهی و تیمی بود هیچگاه از رعایت اخلاق اسلامی و رویکرد جذب حداکثری و دفع حداقلی نسبت به مخالفان مذهبی‌اش در دو سرطیف بچه مسلمان‌های دانشگاه دریغ نکرد؛ امری که تعمق در آن برای بعضی از دوستان متظاهر به ارزش‌ها و انقلاب در این دوره تهمت‌زنی و مچ‌گیری و بی‌اخلاقی می‌تواند مفید و آموزنده باشد؛ در این زمینه حرف بسیار است اما به این جمله بسنده می‌کنم که بعد از استاد عزیزمان، دکتر ابوالفضل فاتح، دکتر معتمدی خط امامی‌ترین دانشجویی بود که در دوره دانشجویی‌ام یافتم.
بخش زرین دیگر زندگی اجتماعی دکتر معتمدی مربوط به تلاش خالصانه وی در عرصه فرهنگی و پژوهشی جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران است؛ در برهه سه‌ساله حضور نامتناجسان در جهاد دانشگاهی که حضور امثال معتمدی‌ها در رأس امور فرهنگی جهاد تحمل نمی‌شد با حضوری درخشان در گروه کیفیت زندگی بیماران سرطانی نقشی منحصربه‌فرد در ایجاد پژوهشکده سرطان پستان جهاددانشگاهی داشت، ادامه تحصیلات در مقطع PHD آموزش بهداشت باعث شکل‌گیری شخصیت پژوهش‌محور دکترمعتمدی و ایجاد نگرش تحول‌خواه در پیشگیری، آموزش (اطلاع‌رسانی) و فرهنگ‌سازی سلامت خصوصا در زمینه سرطان گردید که تالیف و همکاری در ده‌ها طرح و مقاله پژوهشی و برگزاری چندین سمپوزیوم علمی و کنگره ملی و بین‌المللی دلیلی بر این مدعاست از این رو با شایستگی تمام به‌عنوان جهادگر نمونه کشوری 30امین سالگرد جهاد دانشگاهی انتخاب گردید. در این روزهای آخر، بعد از بهره‌مندی از سفره پربرکت آستان رضوی، آخرین شب جمعه حیات طیبه دکتر معتمدی، به شب زنده‌داری در حرم امام رضا (ع) سپری گردید، شنبه صبح و ساعاتی قبل از پرواز به ایتالیا، برای تجدید میثاق با آرمان‌های امام عظیم الشأن در حسینیه جماران به محضر یادگار گرانقدر امام امت (ره)، حضرت حاج سیدحسن آقای خمینی رسید و روز یکشنبه در ماموریتی اداری جهت شرکت در برنامه صلیب‌سرخ ایتالیا عازم رم شد؛ دکتر معتمدی که تحفظ به با وضو بودن داشت به هنگام اذان ظهر روز دوشنبه 11خرداد به حیاط سرباز محل برگزاری همایش آمده در گوشه‌ای سجاده عاشقی پهن کرده به نماز عشق می‌ایستد و تمنای وصال می‌کند و در همان حال مناجات، سکته قلبی بهانه‌ای می‌شود برای وصال جاودانه با معبود و معشوقش! و خوشا به حالش که ثمره بارزترین ویژگی‌اش یعنی «اخلاص» را با جان دادن در حالت نماز دریافت کرد.
اینجانب این مصیبت جانکاه و ثلمه بزرگ را به آقا امام زمان(عج) و همکاران و دوستانش خصوصا دانشگاهیان پیرو خط حضرت امام(ره) و اعضای محترم جهاد دانشگاهی و همراهانش در شورای مرکزی انجمن اسلامی جامعه پزشکی و نیز به همسر عزیزش سرکارخانم دکتر عباسی‌نژاد تسلیت عرض نموده از خداوند منان برایشان صبر و اجر آرزومندم.