نخستین مناظره مکتوب در حوزه تقابل‌های جنسیتی در تاریخ معاصر ایران، موضوع پرونده امروز «روایت نو» را تشکیل می‌دهد. این مناظره غیرمستقیم از نظر زمانی و رودررو از نظر محتوایی، نخستین جدال آشکار در حوزه رویارویی‌های جنسیتی و دفاع از جایگاه و کارکرد زنان و مردان در جامعه ایرانی به شمار می‌آید. در یک‌سوی ماجرا، شاهزاده‌ای ایستاده است که با تألیف کتاب «تأدیب‌النسوان» می‌خواهد جایگاه و بایدها و نبایدهای زنان را به آنان یادآور شود. این شاهزاده اما به دلایل گوناگون، نامی از خود بر کتابش نمی‌گذارد. گمان‌هایی البته درباره نام و شخصیت وی وجود دارد اما همه، دستاورد بررسی‌های پژوهشگران است. خودش، احتمالا عامدانه، نامی به جای نگذاشته است. در سوی دیگر، زنی با نام بی‌بی خانم استرآبادی وجود دارد که با نامی مشخص، به تعبیر امروزی به گونه‌ای «شناسنامه‌دار» در مقام پاسخگویی به شاهزاده گمنام برمی‌آید. او کتاب معایب‌الرجال را می‌نویسد تا بگوید آنچه در کتاب تأدیب‌النسوان درباره زنان آمده، نه‌تنها همه پوچ و بیهوده است، که مردان، خود، سرشار از معایبی‌اند که می‌کوشند با تأدیب زنان و پند و اندرز دادن به آنان برای رعایت شئون مردانه، کاستی‌ها و معایب‌شان را بپوشانند. امروز به میانه دعوایی تاریخی رفته‌ایم که همچنان پس از گذشت بیش از یک سده، موضوع روز به شمار می‌آید.