دیلی میل| خودش رفته اما طعمی که به اولدترافورد داد، هنوز زیر دندان پرافتخارترین تیم انگلیس است. دیوید مویس حالا احساسی متفاوت از بازه زمانی مشابه پارسال دارد؛ زمانی که با هزاران امید و آرزوی پس از امضا دادن به هواداران مشتاق، انتخاب شده خاص نامیده می‌شد و روی سر هواداران جا داشت اما زمان به کام او نچرخید. باخت‌های پیاپی باعث شد از روی سر به نوک بینی هواداران منتقل شود و آن‌جا با یک ضربه ناک اوت شد. حالا پس از شکست لوییس فن گال، سرمربی سابق اورتون سهم‌خواه شده است: «باشگاه فرصت خیلی کمی به من داد. نقشه‌های زیادی داشتم اما همه می‌خواستند خیلی زود نتایج سرآلکس فرگوسن را تکرار کنم و به همین دلیل خیلی تحت فشار بودم. شغل قبلی من در اورتون خیلی خوب به نظر می‌رسید. رئیس و هواداران خیلی خوبی داشتیم.»
مویس می‌گوید از آن‌جایی که من‌یو و اورتون شباهت‌هایی دارند، او می‌توانست در اولدترافورد هم نتایج خوب دوران حضور در گودیسون پارک را تکرار کند: «هر 2 باشگاه علاقه زیادی به پرورش بازیکنان جوان دارند و من هم عاشق کار در چنین سیستم‌هایی هستم. اخراج مرا ناراحت کرد چون از خودم و بقیه انتظارات بیشتری داشتم. زمان می‌خواستم تا تغییرات مدنظرم را انجام دهم و تیمی مطابق سلایقم بسازم. باشگاه اهداف کوتاه‌مدتی داشت و نتیجه می‌خواست. اصلا فرصتی برای برآورد و قضاوت درباره عملکرد مثبت یا منفی من وجود نداشت. اخراج من برای خانواده‌ام گران تمام شد. همیشه کارم را درست انجام داده‌ام و از طرفی می‌دانم به‌عنوان یک مربی اگر خوب نتیجه نگیرید، اخراج حق طبیعی شماست.»
مویس با این حرف‌ها به اولین مصاحبه مفصلش بعد از اخراج در اواخر فصل گذشته خاتمه داد: «از این‌که برای اولین‌بار از 16سالگی در پیش‌فصل فعال نبودم، ناراحتم. 51سال، سن زیادی است و پیش‌فصل همیشه برای من لذتبخش بوده اما می‌توانم نیمه پر لیوان را ببینم و از این‌که اوقات فراغت بیشتری دارم، راضی باشم.»