شهرام مکری کارگردان

لباس پوشیدن افراد امری فردی تلقی می‌شود؛ حتی اگر این افراد، هنرمندان یا سینماگران حاضر در جشنواره‌های بین‌المللی باشند. به نظرم این تلقی غلطی است که بگوییم هنرمندانی که روی فرش قرمز فلان جشنواره حاضر می‌شوند، نماینده کشور هستند. لباسی که آنها می‌پوشند می‌تواند تنها معرف شخصیت خود آن هنرمندان باشد و هیچ‌ معنای دیگری نداشته  باشد.
در دیگر کشورهای دنیا رسم بر این است که بازیگران هنگامی که می‌خواهند روی فرش قرمز جشنواره‌ای حاضر شوند با طراحان لباس مختلفی صحبت‌ می‌کنند و از مدت‌ها قبل برای لباسی که می‌خواهند بپوشند تدارک می‌بینند. اما درنهایت آن کسی که تصمیم می‌گیرد آن لباس را بپوشد، خود آن بازیگر است. به همین دلیل هم هست که بازیگران در سراسر جهان طراحان مخصوص به خودشان را دارند که با آنها هم‌سلیقه هستند.
اما متاسفانه در ایران تفکر متفاوتی در این زمینه وجود دارد، ما به دنبال نوعی از تمامیت‌خواهی هستیم. در واقع فکر می‌کنیم لباس پوشیدن هنرمندان در چنین جشنواره‌هایی باید مطابق با نظر شهروندان ایرانی یا مناسباتی که در جامعه ما وجود دارد، باشد.
البته باید به نکته دیگری هم توجه کرد. از آن‌جایی که در ایران بعد از انقلاب اسلامی به صنعت مد و فشن پرداخته نشده یا حداقل این پرداخت‌های کم و کوتاه جنبه عمومی پیدا نکرده و به همین دلیل ما به تدریج از این صنعت فاصله گرفته‌ایم؛ چنین انتظاراتی، یعنی این‌که هنرمندان خودشان هم طراح لباس باشند و مناسبات چنین جشنواره‌هایی را برای پوشیدن لباس بدانند، نابجا به نظر می‌آید.
راستش تنها توقع من از یک بازیگر، بازی خوب ارایه دادن اوست، نه این‌که خودش طراح لباس هم باشد. زمانی که این صنعت در جامعه ما فراموش شده و ما طراحان لباس کمی در سطح جامعه داریم، نمی‌توانیم از آنها برای آنچه می‌پوشند خرده بگیریم؛ چون آنها هنرمندان متخصص در کار دیگری هستند. حتی در مقایسه با دیگر بازیگران جهان که چندین طراح مد و نمایندگان برند‌های مختلف در اختیار دارند که به آ‌نها مشاوره می‌دهند، به نظرم همین که بازیگران ایرانی روی فرش قرمز حاضر می‌شوند جای تحسین دارد. بنابراین نباید توقع خاصی از آنها داشته باشیم.
خود من خیلی به این موضوع که در هر جشنواره‌ای چه لباسی بپوشم فکر می‌کنم. به این‌که جشنواره چقدر رسمی است؟ آیا باید کت و شلوار بپوشم یا می‌توانم کمی اسپرت‌تر باشم؟ البته در چنین مواردی هم از خود برگزارکنندگان جشنواره‌ها معمولا می‌پرسم و آنها خودشان به خوبی مرا راهنمایی می‌کنند.
در هر صورت من یک مرد هستم و لباس‌ ‌مرد‌ها درنهایت یک کت و شلوار و پیراهن است؛ اما در مورد ‌خانم‌ها این قضیه کاملا متفاوت است. به نظرم باید به آنها به خاطر این‌که اعتماد به نفس پیدا می‌کنند تا روی فرش قرمز بروند، ‌آفرین گفت. چون آنها باید چه لباسی بپوشند که هم از نظر دولت، هم مردم، هم به لحاظ حجاب و هم در مقایسه با دیگر خانم‌های بازیگر  روی فرش قرمز مناسب باشد؟ این مقوله بسیار پیچیده است. خصوصا که بسیاری در فرهنگ ما فکر می‌کنند روی فرش قرمز رفتن کار قبیح و زشتی است. بازیگران ما در انتخاب لباس‌هایشان مثلا به اندازه خانم جنیفر لوپز آزادی عمل ندارند. حتی این توقعی که از آنها هست که باید حجاب‌شان را رعایت کنند جزو مقولات سخت انتخاب لباس است. چراکه اصول حجاب حتی در ایران هم چیز مشخصی نیست و بین علما بر سر آن اختلاف هست، چه برسد به مردم عادی. به همین دلیل باز هم تکرار می‌کنم همین که بازیگران ما در چنین رویدادهایی حاضر می‌شوند و کنار دیگر بازیگران جهان روی فرش قرمز‌ها قدم می‌گذارند باید مورد تشویق و تحسین ما قرار بگیرند.