حسن معجونی - بازیگر فیلم قصه‌ها: این کم‌طاقتی و تحمل درباره اکران بعضی از فیلم‌ها فقط به حوزه سینما مربوط نمی‌شود، بلکه امروز در تئاتر هم با مشکلاتی از این دست مواجه هستیم. در تئاتر آن‌قدر که به داستان و متن‌های خارجی بها داده می‌شود، اصلا به داستان مشاهیر ایرانی و کتاب‌های آنها رجوع نمی‌شود. مشکلات عدیده‌ای واقعا در رابطه با نقد خود در سطوح مختلف جامعه داریم. انگار قرار نیست، افرادی عملکرد حوزه‌های مختلف اجتماعی را چه به لحاظ فردیت و چه از نظر گروهی که متعلق به جایگاه اجتماعی خاصی باشد مورد نقد و بررسی قرار دهند.
رضا مهدوی - منتقد حوزه موسیقی: هنرمندان در یک‌سال اخیر بدترین سال خود را گذراندند. می‌توانم بگویم سال گذشته بدترین‌سال موسیقی در دوره معاصر بود، این را به لحاظ مدیریتی عرض می‌کنم. نمی‌دانم چرا خلاف واقع گفتن میان مسئولان فرهنگی ما نهادینه شده است؟ مخدوش بودن وعده‌ها از سوی دفتر مربوط به موسیقی و عملیاتی نبودن طرح‌های خام، اتفاق بدی بود. درواقع فقط بلندپروازی‌هایی وجود داشت که به‌صورت خبر مطرح می‌شد. فکر می‌کنم، شرایط طوری شده‌است که هنرمندان آرزوی روزهای گذشته را دارند. لازم نیست، ارکستر سمفونیک را با پسوند «ملی» بزرگ کنیم. ارکستر خودش به اندازه کافی بزرگ هست. دوستان می‌خواهند، اسم‌های دهان پرکن انتخاب کنند که این موضوع فقط آسیب می‌زند و حاشیه ایجاد می‌کند. رفتاری که با فرهاد فخرالدینی، منوچهر صهبایی و شهرداد روحانی شد، در تاریخ این هنر بی‌سابقه بود. شاید معاونت امور هنری در این امر مقصر نباشد، اما ترکش‌های این رویداد، معاونت و دولت تدبیر و امید را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. شورای فنی ارکستر، اغلب جوان بودند و فکر می‌کنم آثاری که این اواخر اجرا می‌شد خیلی درخور شأن نبود. ارکستر ملی با شجریان و تجویدی بالا آمد و قطعا با تغییر شورا جان بیشتری می‌گرفت. برای ارکسترها چهار‌میلیارد تومان بودجه در نظر گرفته شده است. لازم نیست دوستان صرفه‌جویی کنند. این‌که ایران برای خود دو ارکستر بزرگ داشته باشد، باعث افتخار است، چرا می‌خواهند ارکسترها را تجمیع کنند؟