گشنيز گياه بومي جنوب اروپا و مناطق مديترانه است. در بيشتر نقاط ايران نيز مي‌رويد. از زمان‌هاي قديم وجود داشته و حتي مورد مصرف مصري‌ها بوده است.  
قسمت مورد استفاده گياه، ‌ساقه و برگ و ميوه آن است. ميوه گشنيز گرد و به رنگ زرد است. بوي تازه آن مطبوع نبوده و تقريبا بدبو است ولي بر اثر خشك‌شدن اين بو از بين رفته و خوشبو مي‌شود. حتي نام لاتين گشنيز از لغت يوناني Korio مشتق شده كه به معني بد بو است.  
خواص طبي گشنيز
گشنيز و تخم گشنيز از نظر طب قديم ايران سرد و خشك است
خواص تخم گشنيز به‌قرار زير است:
1. تخم گشنيز را پودر كرده و به نسبت مساوي با شكر يا عسل مخلوط كنيد براي تقويت بدن بسيار مفيد است.
2. معده را تقويت مي‌كند.
3. خوردن تخم گشنيز با غذا به هضم غذا كمك مي‌كند.
4. ادرارآور است.
5. قاعده‌آور است.
6. كرم‌هاي معده و روده را از بين مي‌برد .
7. براي برطرف كردن تب تيفوئيد مفيد است.
8. خاصيت ضدباكتري دارد و بيماري‌هاي عفوني روده را برطرف مي كند.
9. تب‌هاي نوبه‌اي را از بين مي‌برد.
10. براي نرم‌كردن سينه از جوشانده
 تخم گشنيز استفاده كنيد.
11. جوشانده تخم گشنيز خواب‌آور است.
12. زكام را برطرف مي‌كند .
13. تخم گشنيز شير را در مادران شيرده زياد مي‌كند.
14. براي تسكين درد دندان تخم گشنيز بجويد.
15. تقويت‌كننده قلب است.
16. جوشانده تخم گشنيز يا خوردن تخم گشنيز بوداده اسهال خوني را برطرف مي‌كند.
خواص برگ و ساقه گشنيز
1.گشنيز خواب‌آور است.
2. مسكن و آرام‌كننده است.
3. مسموميت‌هاي حاصله از مواد پروتیيني را برطرف مي‌كند .
4. با غذا گشنيز بخوريد تا از ترش شدن غذا جلوگيري كند .
5. تشنگي را برطرف مي‌كند.
6. طحال را تميز و تقويت مي‌كند .
7. براي فتق مفيد است .
8. براي برطرف كردن بوی بد دهان سوپ گشنيز بخوريد.
9. دل درد را برطرف مي‌كند.