اگر پای بندی رضا پیش گیر وگر یک سواره سر خویش گیر

فراخی در آن مرز و کشور مخواه که دلتنگ بینی رعیت ز شاه

ز مستکبران دلاور بترس از آن کو نترسد ز داور بترس

دگر کشور آباد بیند به خواب که دارد دل اهل کشور خراب

خرابی و بدنامی آید ز جور رسد پیش بین این سخن را به غور

رعیت نشاید به بیداد کشت که مر سلطنت را پناهند و پشت

مراعات دهقان کن از بهر خویش که مزدور خوشدل کند کار بیش

مروت نباشد بدی با کسی کز او نیکویی دیده باشی بسی