فرشید غضنفرپور| اظهارات وزیر کشور در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی انتقادات گسترده‌ای را تقریباً از همه سو به سمت او روانه کرد. بیشتر روزنامه‌های اصلاح‌طلب و اصولگرا برای نخستین بار درباره یک سیاستمدار داخلی لحنی واحد و البته انتقادآمیز به خود گرفتند و در تیترهایشان عبدالرضا رحمانی‌فضلی را نواختند. اما اظهارات او از زاویه‌ای دیگر نیز قابل تحلیل است این‌که این عقب‌نشینی تا چه اندازه می‌تواند اعتماد افکارعمومی را نسبت به دولت خدشه‌دار کند؟ صادق زیباکلام استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران معتقد است هرچند افکارعمومی هنوز به روحانی و دولتش اقبال دارد اما باید مراقب باشد زیرا شیرینی توافق لوزان بالاخره به پایان می‌رسد.
مشروح این گفت وگو را در ادامه می‌خوانید:
اظهارات آقای رحماني‌فضلی در مجلس را چطور ارزیابی کردید؟ به نظر شما او عقب‌نشینی کرد یا توانست با مصلحت‌سنجی خطرات بیشتری را از سر وزارت کشور یا دولت دور کند؟
به نظر من، آقای رحمانی‌فضلی مجبور نبود اسناد ارایه کند، یعنی کسی از او واقعاً نخواسته بود که بیاید و در صحن مجلس اسنادی علیه یکسری افراد ارایه کند و بگوید اینها پول‌های کثیف را وارد چرخه انتخابات کرده‌اند اما دیگر این انتظار را هم نداشتیم که اینطور پا به فرار بگذارد و به‌گونه‌ای رفتار کند که گویی هیچ صحبتی در آن زمینه انجام نداده است. او می‌توانست بگوید مسائلی هست و در جمع به صورت محرمانه آن را مطرح می‌کنم. می‌توانست به‌گونه‌ای محترمانه قضیه را موکول به بعداکند و مثلاً بگوید درخصوص این مسأله باید با سران سه قوه رایزنی‌هایی انجام بدهم و یا جملاتی از این دست. اما کاری را که او کرد کسی باور نمی‌کرد. رحمانی‌فضلی درواقع پا به فرار گذاشت و برای دولت روحانی هم کار آقای رحمانی‌فضلی خیلی زیبنده نبود. او براساس شواهد و اطلاعاتی این مسأله را مطرح کرد. این‌که توپ را در زمین رسانه‌ها بیندازد که با توجه به رفتاری که با آنها می‌شود کوتاه‌ترین دیوار در ایران هستند اصلاً کار درستی نبود. او حرف‌هایی زد و دنباله حرف‌های رحمانی‌فضلی را وزیر دادگستری گرفت و حالا حرف من این است که نهایتاً می‌توانستید به شکلی مسأله را مسکوت بگذارید.
به نظر شما! دولت یازدهم در سیاست‌هایش چقدر به افکارعمومی اهمیت می‌دهد. چراکه بحثی که بعداز سخنان وزیر کشور مطرح است این است که این سخنان به نوعی به اعتماد افکارعمومی ضربه زده و افکارعمومی را ناامید کرد؟
دولت یازدهم در بحث سیاست خارجی و به‌خصوص مسأله لوزان محبوبیت زیادی در افکارعمومی پیدا کرده ولی اگر از بحث مذاکرات هسته‌ای بگذریم و به بخش‌های دیگری برسیم خیلی نمی‌توانیم بگوییم خودش را توانسته با افکارعمومی همسو کند. درواقع می‌توان گفت دولتی‌ها برنامه‌ای برای اقناع افکارعمومی نداشته‌اند. شما این موضوع را در داستان وزیر کشور می‌بینید. از سوی دیگر در بحث بورسیه‌ها الان خیلی‌ها معتقدند دولت عقب‌نشینی کرده است. در بحث روسای دانشگاه‌ها هم می‌بینیم بسیاری از دانشگاه‌ها ازجمله دانشگاه تهران با سرپرست اداره می‌شوند. همچنین بسیاری از عزل و نصب‌ها صورت نگرفته یا بسیاری از آنان که صورت گرفته تحت‌تأثیر برخی نمایندگان بوده که خواسته‌های خود را مثل آب خوردن به دولت تحمیل کرده‌اند. به نظر من از نظر افکارعمومی و ایستادگی بر انتظاراتی که آن 19میلیون رأی بوجود آورد، دولت چندان موفق نبوده است البته موضع دولت درخصوص برخی موارد قابل درک است، اما شما ببینید این دولت حتی در بحث یارانه هم عقب‌نشینی کرد. آدمی که بیش از 15میلیون تومان در ماه درآمد دارد به چه دلیلی باید این 45هزار و 500 تومان را دریافت کند. اما ما می‌بینیم که آقای نوبخت صبح می‌گوید یارانه قطع شد و بعد از ظهر می‌گوید یارانه هیچ‌کس را قطع نکردیم! خب شما خیلی محکم بایست و بگو یارانه افرادی را که بالای 5میلیون تومان درآمد داشتند قطع کردیم. ببینید بر سر یکسری مسائل این انتظار وجود دارد که دولت کمی محکم‌تر بایستد. به نظر می‌رسد که واقعاً دولت آقای روحانی خیلی دست به عصا حرکت می‌کند درحالی‌که باید به رأی دهندگانش پاسخگو باشد. توافق لوزان به مرور شیرینی و حلاوتش را از دست می‌دهد و به همین دلیل دولت باید بر سر یکسری مسائل خیلی محکم‌تر بایستد. من با هیچ‌کدام از کارهای آقای احمدی‌نژاد موافق نبودم اما او به هیچ وجه اجازه نمی‌داد برخی نمایندگان در حوزه‌های انتخابیه، فرماندار و بخشدار تعیین کنند اما الان خیلی راحت برخی نمایندگان در حوزه انتخابیه خود فرمان عزل و نصب مسئولان را صادر می‌کنند. عقب‌نشینی رحمانی‌فضلی از سخنانش در جلسه روز یکشنبه مجلس به نظر شما چه پیامی برای منتقدان دولت خواهد داشت؟
هجمه‌ها و فشارها نسبت به دولت زیادتر و زیادتر خواهد شد. با اتفاقی که در مجلس افتاد، دولت روحانی درواقع گفت اگر فشار را زیاد کنید ما میدان را خالی می‌گذاریم.
اظهارات وزیر کشور و سکوت او درباره بسیاری از مسائل را از سر مصلحت می‌دانید یا فکر می‌کنید او نخواست با عواقب سخنانش روبه‌رو شود؟
فکر می‌کنم او رعایت مجلس را کرد. به‌هرحال او یک آدم اصولگرا است و تعهد سیاسی‌اش به اصلاح‌طلبان نیست ولي ما باید فکر کنیم که او اگر می‌خواست این اظهارات را تکذیب کند چرا در جلسه دوم اسفند آنها را دوباره بر زبان آورد؟
آیا به اعتقاد شما! دولت برای هر یک از سیاست‌ها و برنامه‌هایش اساسا به فکر طراحی یک پیوست رسانه‌ای هم هست؟
کلاً فکر می‌کنم دولت از همان ابتدا نتوانست ارتباط اصولی و منطقی با رسانه‌ها داشته باشد. البته اینطور نیست که بگوییم از این به بعد دیگر مردم به روحانی اعتماد نمی‌کنند آن هم فقط به این دلیل که رحمانی‌فضلی در مجلس عقب‌نشینی کرد یا وزیر علوم از بحث بورسیه‌ها عقب نشست. اما به‌هرحال اینها مسائلی است که دولت باید بیشتر مراقب باشد و به آن اهمیت بدهد.