اگر قرار است نسل آینده نسبت به سرنوشت طبیعت و محیط‌زیست حساس و متعهد باشد، بایستی کودکان ما قبل از رسیدن به سن 12 سالگی تجربه مداوم، ملموس و مستقیم طبیعت داشته باشند.
مطالعات متعدد نشان می‌دهد که تجربه طبیعت‌وحش تا سن 12سالگی بر دیدگاه نوجوان و جوان نسبت به طبیعت تاثیر مشخص دارد. یک تحقیق درمورد 1800 نوجوان نشان داده که آنها که به‌عنوان کودک در طبیعت‌وحش، بازی کرده‌اند، درک مثبت‌تری نسبت به محیط‌های طبیعی، فعالیت‌های تفریحی بیرون و داشتن مشاغل مرتبط با طبیعت و محیط‌زیست دارند.
در یک مطالعه دیگر که رابطه‌ی بین تجربه طبیعت در کودکی و دیدگاه جوان نسبت به محیط‌زیست را مورد بررسی قرار داده نشان می‌دهد که تجربه طبیعت، شکار و ماهیگیری و استفاده از کتاب‌ها و برنامه‌های مرتبط با طبیعت در نوجوانی پیشگوی خوبی برای دیدگاه مثبت فرد نسبت به محیط‌زیست در آینده است. یک پژوهش که آلمانی‌های بزرگسال متعلق به نهادهای محیط‌زیستی و آنها که علاقه خاصی به موضوع محیط‌زیست نداشته‌اند را درمورد تماس آنها با طبیعت در کودکی مورد پرس‌وجو قرار داده معلوم کرده که زمان صرف‌شده در طبیعت بین سنین 7 و 12 سالگی با احساس ناگوار و افسوس آنها نسبت به ناکافی بودن تلاش‌های حفاظت از طبیعت ارتباط داشته است. درمورد دیدگاه نسبت به گیاهان نیز وضع مشابهی وجود دارد. یک مطالعه درمورد رابطه تماس کودک با طبیعت و دیدگاه بزرگسالی‌اش نسبت به گیاهان حاکی از آن است که کودکانی که از گیاهان مراقبت کرده و خود درخت کاشته‌اند، بیشتر احتمال دارد که در بزرگسالی به آرامش‌بخشی درختان اعتقاد داشته و درخت برایشان معنی خاصی داشته باشد. مطالعه روی دو هزار بزرگسال در آمریکا نیز نتایج مشابهی به‌بار آورده و نشان داده که تماس با طبیعت و به‌خصوص طبیعت‌وحش قبل از سن 11 سالگی پیشگوی خوبی برای داشتن رفتار مثبت نسبت به طبیعت و محیط‌زیست در همه عمر است.
از صفحه فیس‌بوک مدرسه‌طبیعت