سعید اصغرزاده
نوشته‌اند صدها‌میلیون انسان در سراسر جهان، در راه صلح و تأمین امنیت بین‌المللی مبارزه می‌کنند. نوشته‌اند این تصادفی نیست. در جهان امروز، جنگ، به هر شکل و با هر دامنه‌ای، بالقوه می‌تواند به جنگي بين‌المللي مبدل شود. نوشته‌اند به همین دلیل در کشورهای گوناگون نیروهای صلح طلب اعم از احزاب، گروه‌ها و جمعیت‌های سیاسی و صنفی دست به‌دست هم داده‌اند تا جلوي ماشین جنگ را که از طرف سرمایه‌داران جهانی برپا می‌شود بگیرند و من مي‌نويسم كه اين يك كار داوطلبانه خوب و مفيد است.
امسال سازمان جهانی زنان برای صلح و آزادی جهانی، پیش‌قدم شده است تا در جشن صدمین سالگرد فعالیت خود، کنفرانسی برای دستیابی به صلح و با محوریت نقش زنان در ایجاد صلح و توقف جنگ در چند روز آينده برگزار کند. به همین منظور این سازمان از بیش از 0031 فعال اجتماعی، اندیشمند و سیاست‌گذار دعوت کرده است تا راه‌های نوین ایجاد صلح در قرن 12 را به مشورت بگذارند. کنفرانس جهانی صلح برای نخستین‌بار با عنوان «قدرت زنان در توقف جنگ» برگزار خواهد شد.
من نمي‌دانم كه اجازه دارم از خانم مولاوردي عزيز بپرسم كه ما كدام سياست‌گذار يا انديشمند يا فعال اجتماعي را به‌عنوان دولتي مردمي كمك كرده‌ايم تا به اين كنفرانس برود يا شرايط دعوت به اين كنفرانس را احراز كند؟ آيا ما صلح‌طلب نيستيم؟ شايد افرادي ايراني در اين كنفرانس حضور داشته باشند اما آيا نماينده زنان ما يا نماينده كشور ما هستند؟ ملاك سازمان جهانی زنان برای صلح و آزادی جهانی در دعوت از افراد چه بوده كه ما در داخل كشور فاقد آن بوده‌ايم؟ آيا تلاش براي صلح، خارجي و داخلي دارد؟ خودي و غيرخودي؟ چه چيزي باعث اين تمايز شده است؟ آيا دولت ايران در داخل مانع فعاليت صلح‌طلبانه زنان است؟ مگر فعاليت صلح‌طلبانه چه دارد كه بايد از آن بترسيم؟ اين يك چالش است يا دقيقا نشانه مدنيت است كه ايراني، ايراني است، ولو اينكه در آمريكا باشد و از صلح دم بزند؟
مزيد اطلاعتان مي‌گويم كه نوشته‌اند از زمان پایان یافتن جنگ جهانی اول در سال 5191تا امروز درست صد‌سال از تشکیل «سازمان جهانی زنان برای صلح و آزادی» می‌گذرد. در آن سال زنانی از بیش از07 کشور جهان در شهر لاهه گرد هم آمدند تا به فعالیت‌های پراکنده و انفرادی در ایجاد صلح و توقف جنگ رسمیت بخشند و در قالب سازمانی جهانی خود را
به ثبت برسانند.
نوشته‌اند امسال سازمان جهانی زنان برای صلح و آزادی (WILPF)، به‌عنوان قدیمی‌ترین سازمان صلح جهانی، پیش‌قدم شده است تا در جشن صدمین سالگرد فعالیت خود، کنفرانسی برای دستیابی به صلح و با محوریت نقش زنان در ایجاد صلح و توقف جنگ برگزار کند. به همین منظور این سازمان از بیش از 0031 فعال اجتماعی، اندیشمند و سیاست‌گذار دعوت کرده است تا راه‌های نوین ایجاد صلح در قرن ۲۱ را به مشورت بگذارند. کنفرانس جهانی صلح برای اولین‌بار با عنوان «قدرت زنان در توقف جنگ» برگزار خواهد شد.
نوشته‌اند این کنفرانس دربرگیرنده 51 موضوع کلان و 04 مبحث خرد در مورد راهکار‌ها و چالش‌های برقراری صلح در عصر حاضر است و موضوعات هر بخش در قالب سخنرانی‌ها یا جلسات مبادله افکار با حضور کار‌شناسان، استادان و فعالان اجتماعی به بحث و مذاکره گذاشته می‌شود.
نوشته‌اند از محورهای کلان مورد بحث در این کنفرانس می‌توان به اهمیت نقش زنان در تصمیم‌گیری‌های اجتماعی، اقتصادی و بررسی راهکارهای افزایش قدرت مشارکت زنان در ایجاد صلح اشاره کرد. از دیگر محورهای اصلی کنفرانس موضوعاتی مانند صلح و جنگ از نگاه مردانه و ضرورت تغییر این نگاه، راه‌های جذب جنس مذکر برای مبارزه علیه خشونت‌های خانوادگی و نیز رفع تبعیض‌های جنسیتی در جامعه هستند.
نوشته‌اند این کنفرانس به‌طور جدی و زیربنایی خواهان توقف ساخت و تولید جنگ‌افزار‌ها به‌عنوان منابع اقتصادی، توقف تولیدات اتمی و توقف سرمایه‌گذاری دولت‌ها برای جنگ‌افروزی است. مدافعان صلح جهانی شرکت‌کننده در کنفرانس بر سر این موضوع توافق جمعی دارند و می‌خواهند با محور قراردادن صلح‌آفرینی، راهکارهای تغییر جهت سیاست‌گذاری‌های اقتصادی و اجتماعی را با هم به مشورت بگذارند. آنها همچنین امیدوارند که راه‌حل‌های‌های مطرح شده بتواند منجر به حفظ محیط‌زیست، تولید و تقسیم غذای باکیفیت برای همه و کارآفرینی در آینده شود.
نوشته‌اند از دیگر محورهای خرد و کلان کنفرانس می‌توان به فقرزدایی، روانشناسی و حمایت زنانی که مورد تجاوز قرار گرفته‌اند، خشونت‌هایی که جنگ‌های منطقه‌ای و جهانی بر قشر آسیب‌پذیر جامعه وارد می‌کند و نیز عزم بین‌المللی برای حمایت‌های مالی و معنوی برای صلح‌آفرینان جهان اشاره کرد.
نوشته‌اند كه به نمایندگی از طرف ایرانیان فعال در حوزه صلح و حقوق بشر شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۰۳، صنم نراقی جامعه‌شناس، محقق و فعال حوزه جامعه مدنی و نیز سوسن طهماسبی فعال حقوق زنان از اعضای تشکیل‌دهنده کمپین یک‌میلیون امضا و فعال حوزه جامعه مدنی در این کنفرانس، سخنرانی خواهند داشت. قصدم تخطئه يا تاييد اين سه نفر نبود، قصدم لابد چيز ديگري بود. كاش خانم مولاوردي بر من خرده نگيرد كه در خاتمه اين يادداشت، قصدم فراموشم شده است.